Door de pijngrens

Wielrenner Lance Armstrong (geb. 1971) werd in 1993 op 21-jarige leeftijd wereldkampioen. Zijn carrière verliep voorspoedig tot op 2 oktober 1996 teelbalkanker bij hem werd geconstateerd. Het bleek een zeer agressieve vorm te zijn die zich al in andere delen van zijn lichaam had uitgezaaid. Na korte tijd worden er tumoren in zijn hersenen ontdekt. Maar Armstrong gaat niet bij de pakken neerzitten. Hij raadpleegt verschillende doktoren, kiest voor een behandeling in Houston, wordt geopereerd, ondergaat ruim twee maanden lang zware chemokuren, en komt er na een bijna onmenselijke lijdensweg uiteindelijk bovenop. Hoe beroerd hij zich ook voelde, hij bleef er tijdens zijn ziekte van overtuigd dat hij beter zou worden. Gedurende het eerste jaar nadat hij genezen was verklaard, werd hij heen en weer geslingerd tussen hoop en vrees: bleef de kanker weg of zou hij opnieuw de kop opsteken? Toen hem duidelijk werd dat hij werkelijk beter was, wilde hij zijn loopbaan als profwielrenner voortzetten, maar geen enkele ploeg wenste van zijn diensten gebruik te maken. Hij vond onderdak bij een nieuwe Amerikaanse formatie en won na een moeilijk begin in 1999 de Tour de France. Het boek bevat 16 bladzijden met foto's; op het omslag een kleurenfoto van Armstrong op de fiets in de gele trui.