Bezoek KOERS in Roeselare

Bezoek KOERS in Roeselare

Volg ons

Overzichtsfoto met memorabilia van Patrick Sercu

Hendrik Duyck. Supporter van de Sercu's

Izegemnaar Hendrik Duyck (1932-2018) is al op jonge leeftijd gebeten door de wielersport en is supporter van Albert Sercu. Hendrik is vaak te vinden in het supporterscafé van Albert in ...

Lees meer Alle digi-expo's

Volg ons

nl
fr
en

21 juli 2019, 15de etappe van de Tour de France, Foix

Hongerige wolven. Quick-Step Cyling Team in 32 foto's

‘De juiste mensen op de juiste plaats zetten en zorgen dat die mensen op de juiste plaats niet in slaap vallen. Blijkbaar heb ik die kwaliteit. Als ik op een koers aankom, stroopt iedereen de mouwen extra op. En als ik zelf niet ter plaatse kan zijn, dan zorg ik ervoor dat mijn geest er ronddwaalt.’ Met die quote verklaart Patrick Lefevere het succes van het Quick-Step Cycling Team. Aan de hand van 32 actiefoto's maak je een trip doorheen de geschiedenis van de ploeg.

12 juli 2003, 7de etappe van de Tour de France, Morzine/Avoriaz — Na een bijzonder straf nummer op de flanken van de Col de la Ramaz komt Richard Virenque met meer dan twee minuten voorsprong op de Duitser Rolf Aldag over de meet in Morzine. Het is de eerste overwinning in een grote ronde voor het nieuwe Quick-Step-Davitamon- team en meteen ook de eerste maillot jaune in een lange rij.

9 oktober 2003, wereldkampioenschap tijdrijden in Hamilton, Canada — Met een gemiddelde van meer dan 47,3 km/u wordt Michael Rogers tweede in de individuele tijdrit na een ontketende David Millar. Na dopingbekentenissen in 2004 wordt de Brit uit de uitslag geschrapt, waarna het goud naar Quick-Step-renner Rogers gaat. Verre van een toevalstreffer, want ook in 2004 en 2005 wordt The Flying Aussie wereldkampioen tijdrijden.

14 augustus 2004, olympische wegrit in Athene — Tranen in de ogen (1). Vooraf had Paolo Bettini nog gezegd dat de wedstrijd voor het olympisch goud een loterij zou worden. In de voorlaatste van in totaal 17 ronden gaat Il Grillo ervandoor met de Portugees Sérgio Paulinho, die hij uiteindelijk aftroeft in de sprint. Na de meet poseert een zielsgelukkige Bettini voor de fotografen. In 2004 behaalt hij ook voor de tweede keer op rij de eindoverwinning in de Wereldbeker, het toenmalige UCI-puntenklassement dat de meest regelmatige renner in de tien grote eendagswedstrijden bekroonde.

25 september 2005, wereldkampioenschap op de weg in Madrid — Tommeke, Tommeke, enzovoorts enzoverder… iedereen kent het vervolg. 2005 is het wonderjaar van de Bom van Balen. E3 Harelbeke? Check! Ronde van Vlaanderen? Check! Parijs-Roubaix? Check! Etappes in de Tour de France? Check & check! En als kers op de taart de wereldtitel in Madrid. In totaal schrijft Tom Boonen dat jaar 14 van de 35 teamzeges op zijn naam. Een meesterstuk!

14 oktober 2006, Ronde van Lombardije, Como — Tranen in de ogen (2). Een bijzonder emotionele Paolo Bettini wint in Como de Ronde van Lombardije. La corsa delle foglie morte (De koers van de vallende bladeren)., zelden was die bijnaam zo toepasselijk, maar ook zo wrang. 10 dagen eerder is Paolo’s broer Sauro om het leven gekomen bij een verkeersongeval. Onderweg heeft hij even overwogen om af te stappen, maar hij ging toch door en won. Met het hoofd en beide wijsvingers richting hemel, richting Sauro. ‘Ik reed vandaag niet alleen. De man die me altijd aan de kant van de weg stond toe te juichen, kan dat niet meer. Maar hij was vandaag wel bij me.’

3 november 2007, Amstel Curaçao Race, Willemstad — Showtime aan de start van de jaarlijkse afsluiter van het wegseizoen op de paradijselijke Nederlandse Antillen. Naast de Luxemburgse broers Andy en Fränk Schleck zien we twee vedetten uit de Tour van dat jaar: winnaar Alberto Contador en remporteur du maillot vert Tom Boonen. Na de wedstrijd van 80 kilometer is er een week de tijd om samen met de andere renners te genieten van strandtennis, een wedstrijdje jetskiën en een barbecue in de feeërieke omgeving op het loungestrand van Zanzibar Resort. Een schoon fin de saison, quoi?

6 april 2008, Ronde van Vlaanderen, de Kapelmuur in Geraardsbergen — Stijn Devolder is de sterkste in Vlaanderens Mooiste in 2008 en 2009. Volderke huldigt daarbij het Quick- Step-moto: ‘De eerste die ervandoor gaat, kan genieten van het afstopwerk van de rest van de ploeg.’ Zie ook Niki Terpstra later. Al mag de lat voor Patrick Lefevere toch nog wat hoger: ‘Natuurlijk is het leuk als Stijn Devolder de Ronde van Vlaanderen wint, maar ik verwacht wel iets meer. Als ik zijn jaarwedde en zijn Ronde-premie bij elkaar tel, is dat een erg dure vogel. Een keer per jaar zwaar focussen is niet genoeg.’

10 mei 2010, 3de etappe van de Giro, Middelburg — Zo ziet pure vreugde er dus uit. Nadat Wouter Weylandt in 2008 een sprintzege heeft behaald in de 17de etappe van de Vuelta, is het lang wachten op een volgend schot in de roos. Knieproblemen houden hem een maand aan de kant in de winter van 2009-2010 en in het voorjaar is het vaak net niet. Tot die 10de mei in de bochtige straten van Middelburg. Het wordt helaas zijn laatste grote overwinning. Amper een jaar later overlijdt Weylandt in de afdaling van de Passo del Bocco tijdens de derde etappe van de Giro. WW Special, voor altijd 26 jaar.

30 juni 2011, teamvoorstelling Tour de France, Les Epesses — Tijdens de theatrale voorstelling van de teams in het historische themapark Puy du Fou zien we het Quick-Step-team onder leiding van de Franse kampioen Sylvain Chavanel het podium opstappen. Geen overwinningen echter, in die Tour. In 2010 en 2011 is het allemaal net iets minder. Wat zand in het raderwerk. Chavanel, alias La Machine, rijdt in totaal vijf jaar voor The Wolfpack en zorgt daarbij voor veel mooie momenten: etappezeges in Parijs-Nice, de Tour de France en een Franse titel op de weg.

8 april 2012, Parijs-Roubaix, piste van Roubaix — Ziehier, de vierde en laatste zege van Tom Boonen in L’Enfer du Nord. Op 53 kilometer van de Stade Vélodrome begint Boonen aan een weergaloze solo en houdt op het einde meer dan anderhalve minuut over op de verrassende Fransman Sébastien Turgot. De jaren nadien komt Boonen nog een paar keer dicht bij een vijfde kassei, maar gelukkig voor Monsieur Paris-Roubaix, Roger De Vlaeminck, is Tom er nooit meer in geslaagd de Helleklassieker op zijn naam te zetten…

19 september 2012, wereldkampioenschap tijdrijden in Valkenburg — Een welgekomen budgetverhoging – met dank aan de Tsjechische zakenman Zdenek Bakala – zorgt in de winter van 2011 voor de komst van een aantal voormalige HTC-High Road-renners. Zoals deze Tony Martin, hier op weg naar zijn tweede wereldtitel in het tijdrijden. De ploeg wordt, in het algemeen, niet alleen sterker in de breedte, ze presteert ook opvallend sterker in de grote rondes.

12 juli 2013, 13de etappe van de Tour de France, Saint-Amand-Montrond — 2013 is een geweldig jaar voor het team. Met 63 overwinningen is Omega Pharma-Quick-Step de succesvolste ploeg van het seizoen, ondanks het feit dat Tom Boonen het grootste gedeelte ervan mist door blessures. Mark Cavendish, hier euforisch na zijn tweede etappezege, behaalt 20 overwinningen, waaronder 5 etappes én het puntenklassement in de Giro.

2 februari 2014, wereldkampioenschap veldrijden, Hoogerheide — Een sterke Zdeněk Štybar behaalt in 2014 zijn derde wereldtitel in het veld. Štybar is dan al aan zijn derde jaar bij Quick-Step bezig en richt zich steeds meer op een wegcarrière. Met succes overigens: in 2013 behaalt hij een ritzege en de eindwinst in de Eneco Tour en is hij de snelste in de 7e rit van de Vuelta. In 2015 wint hij de Strade Bianche en een rit in de Tour, en vier jaar later schrijft hij de Omloop Het Nieuwsblad en de E3 Harelbeke op zijn naam. Styby effent zo het pad voor andere crossers met wegambities zoals Wout van Aert en Mathieu van der Poel.

23 mei 2014, 13de etappe van de Giro, Rivarolo Canavese — De Colombiaan Rigoberto Urán vervoegt in 2014 de troepen van Omega Pharma-Quick-Step en toont meteen zijn klasse in de Giro. Urán wint de tijdrit van Barbaresco naar Barolo en mag als eerste Colombiaan in de geschiedenis de roze trui aantrekken. Hij rijdt uiteindelijk 3 ritten lang aan de leiding en behaalt in Milaan een 2e plaats in het eindklassement. Daarmee is hij de eerste OPQS-renner op het eindpodium van een grote ronde.

28 september 2014, wereldkampioenschap op de weg in Ponferrada — Op 7 kilometer van de streep sluipt Michal Kwiatkowski ervandoor in de aanloop van de Alto de Compostilla en wordt zo de eerste Pool ooit die de regenboogtrui pakt. Eerder dat seizoen is hij al succesvol in de Strade Bianche en wint hij de tijdrit in de Ronde van Romandië, het Poolse tijdritkampioenschap en een rit in de Tour of Britain. Podiumplaatsen zijn er onder andere in de Waalse Pijl en Luik-Bastenaken-Luik.

31 mei 2015, 21ste etappe van de Giro, Milaan — ‘In die plaatselijke ronden wilde ik iets proberen. Bovendien had ik een perfecte partner in crime mee met hardrijder Luke Durbridge. Ik voelde dat hij wat nerveus werd in de slotkilometers en drong hem de leiding op. Ondanks zijn aandringen bleef ik in het wiel en ik kon het nog vrij vlot afmaken.’ Aldus Iljo Keisse over de – wellicht – mooiste zege in zijn carrière. Aanvankelijk is de Gentenaar vooral sterk op de piste, zie zijn 28 overwinningen in zesdaagsen, later wordt hij de wegkapitein die alles in goede banen leidt. Keisse zit al sinds 2010 bij Quick-Step en is dit jaar bezig aan zijn laatste seizoen op de fiets.

9 juli 2015, 6de etappe van de Tour de France, Le Havre — Er zijn ook onvergetelijke Quick-Step-momenten zonder dat er gewonnen wordt. In de Tour van 2015 loopt alles aanvankelijk euh, op wieltjes met ritzeges voor Tony Martin, Mark Cavendish en Zdeněk Štybar. Tot geletruidrager Martin in de laatste kilometers van de rit naar Le Havre hard tegen het asfalt gaat, zijn sleutelbeen breekt en moet opgeven. Het beeld waarop Tony door zijn Etixx-Quick-Step-ploegmaats over de streep wordt geduwd, blijft op het netvlies kleven.

22 november 2015, Zesdaagse van Vlaanderen-Gent, ’t Kuipke — In een kolkend Gents Kuipke gooit Michael Mørkøv de armen in de lucht nadat hij samen met Iljo Keisse de 75ste editie van de Zesdaagse van Vlaanderen gewonnen heeft. Mørkøv heeft een pistecarrière om u tegen te zeggen, met 3 wereldtitels én een olympische titel (2020) in de ploegkoers, maar is bij het team- Lefevere vooral onvervangbaar in zijn rol als lead-out in de sprint. Vraag maar aan Elia Viviani, Sam Bennett en Mark Cavendish. Of aan de dan al met wielrennen gestopte Marcel Kittel die hem in 2021 de ‘beste lead-out ooit in de wielergeschiedenis’ noemt.

9 oktober 2016, wereldkampioenschap ploegentijdrit in Doha, Qatar — Op de woestijnwegen rond Doha behaalt het Etixx-Quick-Step-team zijn derde van in totaal vier wereldtitels in de ploegentijdrit. 11 seconden bedraagt de voorsprong van Bob Jungels, Marcel Kittel, Yves Lampaert, Tony Martin, Niki Terpstra en Julien Vermote op de BMC-ploeg. Martin wordt dat jaar op de koop toe voor de derde en laatste keer wereldkampioen tijdrijden. In 2016 stopt de zegeteller op 54 wegzeges, waarmee de kaap van 550 overwinningen voor de ploeg gerond wordt.

2 april 2017, Ronde van Vlaanderen, Oudenaarde — Na een mager laatste jaar bij BMC maakt Philippe Gilbert in de winter van 2016 de overstap naar Quick- Step Floors. In het begin zijn er vraagtekens bij de komst van Fast Phil, maar hij verrast vriend en vijand met overwinningen in de Ronde van Vlaanderen en de Amstel Gold Race. Twee jaar later schrijft Gilbert geschiedenis als hij voor Deceuninck-Quick-Step ook Parijs-Roubaix wint, waarmee hij vier van de vijf Monumenten op zijn naam heeft staan. Alleen de flosj in Milaan-Sanremo ontsnapt hem uiteindelijk. Dichter dan twee derde plaatsen in 2008 en 2011 komt hij niet.

24 oktober 2017, 6de etappe van de Ronde van Guangxi, Guilin — In 2017 wordt in het zuiden van China voor het eerst de Ronde van Guangxi georganiseerd. Waarmee de door de UCI beoogde uitbreiding van de wielersport naar het Oosten een feit is. Fernando Gaviria, hier voor de vierde keer aan het feest in China, brengt Quick-Step Floors dat jaar veel successen. In de Giro bezorgt hij Colombia – naast al zijn ritzeges – ook de eerste puntentrui in een grote ronde, de maglia ciclamino (paarse trui).

15 september 2018, 20ste etappe van de Vuelta, Collada de la Gallina (Santuario de Canolich), Andorra — En hier Enric Mas in de Vuelta! De jonge Spanjaard behaalt trouwens de tweede plaats in het eindklassement op 1’46” van winnaar Simon Yates. Een prestatie die hij in 2021 nog eens vlotjes overdoet, maar dan is Mas alweer aan zijn tweede seizoen bij een andere ploeg bezig. Al blijft hij Deceuninck- Quick-Step in zijn hart dragen, getuige daarvan deze tweet bij zijn overstap naar Movistar in 2019: ‘Thank you @PatLefevere for everything.’

21 juli 2019, 15de etappe van de Tour de France, Foix — Het Jaar van de Wolf? In 2019 beleeft Julian Alaphilippe alleszins zijn eerste finest hours. Eerst wint hij met Milan-Sanremo zijn eerste Monument en daarna slaat hij toe in de Strade Bianche en de Waalse Pijl. Maar zijn meest onvergetelijke momenten beleeft hij tijdens de 106de Tour. Hij wint twee ritten, rijdt in totaal veertien dagen in het geel en doet het enthousiaste Franse publiek en de ploeg dromen van meer. Zijn aanspraak op eindwinst in La Grande Boucle moet hij echter twee dagen voor Parijs opbergen… Op het einde van het seizoen krijgt hij de Vélo d’Or, wat kan tellen qua troostprijs.

22 februari 2020, 4de etappe van de Ronde van de Algarve, Alto do Malhão — Remco Evenepoel moeten we je niet meer voorstellen. In zijn debuutjaar bij de ploeg wint hij het Europees Kampioenschap tijdrijden en de Clásica San Sebastián. In 2020 is het weer prijs met eindwinst in de Rondes van San Juan, Burgos en Polen. Plus twee etappes en de eindzege in de Ronde van de Algarve, waar we Remco hier samen op het podium zien staan met Dries De Bondt. Een akelige val in de Ronde van Lombardije maakt een vroegtijdig einde aan zijn seizoen, maar het jaar erop staat Remco er opnieuw…

21 oktober 2020, 17de etappe van de Giro, Madonna di Campiglio — Vanaf maart 2020 schudt corona ook de wielerkalender helemaal door elkaar. Alle belangrijke voorjaarswedstrijden worden geschrapt en de Giro van mei verplaatst naar het najaar. Daar steekt de 22-jarige João Almeida zijn neus voor het eerst aan het venster. De jonge Portugees pakt na het eerste weekend de roze trui en mag die vervolgens maar liefst vijftien dagen dragen. Uiteindelijk bezwijkt Almeida onder de druk, maar hij behaalt wel een mooie vierde plaats in het eindklassement.

26 maart 2021, E3 Saxo Bank Classic, Harelbeke — Spanning troef en een straf ploegenspel van Deceuninck-Quick-Step in de E3 Harelbeke van vorig jaar. Na de Boigneberg ontsnapt de Deense locomotief Kasper Asgreen op 67 kilometer van de meet een eerste keer. Met nog 12 kilometer te gaan, wordt hij bijgehaald door een zestal renners met daarbij zijn ploegmaats Florian Sénéchal en Zdeněk Štybar. In de straten van Harelbeke gooit Asgreen zijn laatste troeven op tafel en maakt het af met een dubbele solo. Een paar dagen later is hij weer aan het feest. In de Ronde van Vlaanderen verslaat hij in een spurt van stervende zwanen Mathieu van der Poel.

29 juni 2021, 4de etappe van de Tour de France, Fougères — Het jaar van de comeback (1). Nadat Mark Cavendish – na een aantal mindere jaren – in 2021 opgepikt wordt door de ploeg-Lefevere, zorgt de Manx Express voor een van de opmerkelijkste comebacks in de wielergeschiedenis. Na eerdere spurtzeges in de Rondes van Turkije en België wint de Brit maar liefst vier ritten en de groene trui in de Tour de France. Waarmee hij het ritzegerecord van Eddy Merckx evenaart. Iedereen herinnert zich nog de emotionele beelden na zijn eerste etappezege.

31 augustus 2021, 16de etappe van de Vuelta, Santa Cruz de Bezana — Het jaar van de comeback (2). Nadat Fabio Jakobsen in 2020 de dood in de ogen heeft gekeken in de Ronde van Polen, komt hij in 2021 sterker dan ooit terug. Na twee etappes in de Tour de Wallonie verbaast de Nederlander iedereen door in de Vuelta drie etappes en de groene puntentrui mee te pikken. ‘Hier finishen in Santiago de Compostela is mijn grootste overwinning,’ zegt Jakobsen na de slothuldiging. ‘Toen ik dichter bij de finish kwam was ik aan het zwaaien naar de supporters die mijn naam riepen.’

26 september 2021, wereldkampioenschap op de weg, Leuven — Zo ziet een Vlaams volksfeest er dus uit, ook al is niet iedereen in de overvolle straten van Leuven in zijn meest sportieve dag. Julian Alaphilippe rijdt in dit unieke decor naar zijn tweede opeenvolgende wereldtitel na een ongelooflijk spannende wedstrijd in een orkaan van decibels. Die nog meer aanzwelt wanneer Loulou op het Ladeuzeplein de wielerfans als een volleerd publieksmeester helemaal door het dak laat gaan. Besluit en samenvatting van Alaphilippe zelf: ‘Magisch, dit was een echte koers. In het land van de fiets.’

Uw browser voldoet niet aan de minimale vereisten om deze website te bekijken. Onderstaande browsers zijn compatibel. Mocht je geen van deze browsers hebben, klik dan op het icoontje om de gewenste browser te downloaden.

Mozilla Firefox