Eind september gaat de riem er bij Lucien Vlaemynck (1914-1994) steevast voor enkele maanden af. Om de tijd te vullen en een frank bij te verdienen, werkt Vlaemynck intussen als beenhouwersgast bij een bevriende slager. Pas rond nieuwjaar stapt de West-Vlaming opnieuw op zijn fiets. Samen met een groepje renners uit de buurt wordt er gezamenlijk getraind, voornamelijk richting kust. Om zich te beschermen tegen de kou, dragen de renners een lange wollen broek en trui. Ook een sjaal rond de nek van een trainende renner in de winter is geen uitzondering. Vlaemynck laat op eigen initiatief dan weer schoenovertrekjes maken én draagt bij erg koude temperaturen ook een aangepaste slip, om het ook daar warm genoeg te hebben….
Het Italiaanse Giordana is van meet af kledijsponsor van de Amerikaanse Motorola-ploeg. Anno 1991 duikt deze ploeg voor het eerst in het wielerpeloton op, als opvolger van het 7-Eleven-team van Jim Ochowicz. De Motorolamannen zijn te herkennen aan hun fraaie blauw-rode shirt, voorzien van het Giordana-boogschutterslogo. Net zoals bij alle andere profploegen krijgen de renners aangepaste kledij, om in alle weerstypen te kunnen trainen en koersen. Dit exemplaar heeft de allures van een heus skipak en moet de renners ook in de meest gure omstandigheden de nodige bescherming bieden. Of zou een snodaard met dit pak ook een besneeuwde helling op latten zijn afgestoven?
In de jaren 1930 is van een uitgebouwd veldritcircuit nog geen sprake. Wielerfans laven zich in de winter aan het baanwielrennen, dat op diverse velodrooms in binnen- en buitenland garant staat voor het nodige spektakel. Het Sportpaleis van Schaarbeek, ook wel bekend als de Wintervelodroom, was decennialang de thuishaven van de Zesdaagse van Brussel werd verreden. Ook de allereerste piste in het Gentse Citadelpark droeg de naam Wintervelodroom. De Zesdaagse van Parijs werd dan weer steevast betwist in de Velodrome d’Hiver, een wielertempel die in 1909 haar deuren opende. Vier jaar later werd in de Vel d’Hiv de eerste editie van de Zesdaagse van Parijs verreden. Anno 1932 vormen streekgenoten Omer De Bruycker en Roger De Corte één van de deelnemende duo’s. Winnen doet het koppel niet; de Nederlandse combinatie Pijnenburg- Van Kempen blijkt te sterk. De Bruycker komt na afloop naar huis met dit prachtig kleinood, voorzien van de namen van alle deelnemende ploegen. Dankzij de familie De Bruycker belandde dit unieke object, samen met een reeks foto’s en souvenirs, in de collecties van KOERS.
Bij wijze van opwarming richting het nieuwe wielerseizoen, staat op 17 januari 1970 een gelegenheidsveldrit in Eeklo op het programma. Een aangepast parcours moet de nodige wegrenners over de streep trekken. Eddy Merckx, dan al Giro- en Tourwinnaar, vormt een duo met wereldkampioen veldrijden Eric De Vlaeminck. Ondanks het exhibitiegehalte gaat Eddy in deze ploegkoers-in-het-veld voluit. Het publiek krijgt waar het voor gekomen is: toppers aan de start – naast Merckx staan onder meer ook Roger De Vlaeminck, Frans Verbeeck en Jean-Pierre Monseré – aan de start – én het verwachte tweetal dat de zege wegkaapt. Dat Eddy himself fijne herinneringen koestert aan deze crosservaring, blijkt 45 jaar later. Dan lanceert Eddy Merckx Cycles voor het eerst een eigen crossfiets. De fiets krijgt de naam ‘Eeklo70’, als blijvende herinnering aan die fraaie veldritzege van de Kannibaal.
De eindejaarsperiode is traditioneel pakjesperiode. Even traditioneel wordt menig renner dan gepolst om acte de précense te geven voor deze of gene (kerst)gelegenheid. Roger De Vlaeminck wimpelt volgens het weekblad Sport ‘70 steevast beleefd alle aanvragen in dat genre af. Eind 1977 maakt hij evenwel een uitzondering. De Vlaeminck laat zich overhalen om verkleed als kerstman op te treden in Nieuwland, een ‘tehuis voor alleenstaande kinderen’ in Sint-Kruis-Brugge. “De ongeveer 4000 jongens en meisjes met hun pleegouders moesten als onderdeel van een kwis raden wie achter de fraaie vermomming stak. Daarna ontdeed Roger zich van zijn baard, snor en pruik en brulde de zaal minutenlang ‘Allez Roger’.” Nog volgens Sport ‘70 liet de gelegenheidskerstman na afloop de volgende woorden optekenen: “Ik rijd verdorie liever een cross van twintig kilometer dan één uur in zo’n snikhete vermomming rond te lopen!”
Uw browser voldoet niet aan de minimale vereisten om deze website te bekijken. Onderstaande browsers zijn compatibel. Mocht je geen van deze browsers hebben, klik dan op het icoontje om de gewenste browser te downloaden.
