Hélène Dutrieu

Al van in de pionierstijd van de wielersport namen vrouwen deel aan wielerwedstrijden, ook al was dat volgens de toenmalige leefregels onzedelijk en zelfs een bedreiging voor het traditionele rollenpatroon. De Doornikse Hélène Dutrieu (1877-1961) was én van hen. Als dochter van een Belgische legerofficier begon ze net als haar broer Eugène met succes deel te nemen aan wielerwedstrijden. In 1895, op nauwelijks achttienjarige leeftijd, vestigde ze het allereerste werelduurrecord voor vrouwen, in 1897 en 1898 werd ze wereldkampioen baanwielrennen. In 1898 won ze de ‘Grote Prijs van Europa’ en de ‘Cours de 12 Jours’ in Londen. Nadien stopte ze met wielrennen en richtte zich tot de auto-, motor- en vliegsport. Ze werd de eerste Belgische en tweede vrouwelijke vliegtuigpiloot ter wereld.