Christiane Meersman (°1955) groeit op in een wielerfamilie pur sang. Grootvader Octaaf Verbrugghe is fietsenmaker in Wakken en heeft met Cycles La Mouette een eigen fietsmerk. Maurice Meersman – de vader van Christiane – huwt met diens dochter Ghislaine en schopt het tot beroepsrenner én wordt op zijn beurt ook fietsenmaker.
Zijn zonen Luc en Marc zetten de wielertraditie verder. Christiane: “We waren thuis met vijf kinderen. Mijn broer Luc werd profrenner, Marc niet. Zelf heb ik nooit gekoerst, maar ik heb Luc wel een keer geklopt: toen we in onze jonge jaren eens terugkeerden van de Omloop-Mandel-Leie-Schelde, een koers voor beroepsrenners in onze gemeente Meulebeke, kwam ik als eerste onze koer opgestoven, voor Luc!”
Na Gianni en Luigi Meersman – de kinderen van Luc – zetten ook Mauro en Luca Cappelle en ook Jari Meersman de stap naar de wielerwereld. Anno 2024 lijkt een (voorlopig) einde te zijn gekomen aan de verschillende generaties renners binnen de familie Meersman.
Dat de koers een prominente plaats krijgt in het werk van Christiane is dan niet verwonderlijk: “Ik heb me 5 jaar toegelegd op keramiek en volgde onder meer les aan de academie in Tielt. Daarnaast hield ik me ook bezig met het opkuisen van antieke kasten en breien. Vier jaar geleden startte ik met het schilderen van aquarellen. Eerst via een online cursus en sinds het najaar van 2023 ook via lessen in Tielt. Een van de opdrachten daar was iets maken wat bij je past.”
Voor deze opdracht vond Christiane inspiratie in haar eigen omgeving: “Als kind heb ik uren staan kijken naar mijn vader toen hij aan het werk was in zijn werkplaats. De koers was alomtegenwoordig bij ons. Renners kwamen zich voor en na wedstrijden in Meulebeke bij ons omkleden. Ook toen mijn vader stopte met koersen, bleven er vaak oud-renners over de vloer komen.
Zo herinner ik me nog goed René Mertens, die dan in Tielt woonde. Hij stopte wel eens om een babbeltje te slaan. Bij ons thuis had je trouwens niet alleen een fietswinkel maar ook een café en restaurant. Het Oud Gemeentehuis bestaat nog altijd. Mijn zus staat er achter de kookpotten.”
Een object sprong er voor Christiane bovenuit: “In de werkruimte van mijn vader hing een kader met oude verzamelprentjes van renners uit zijn periode, met onder meer Briek Schotte, Albert Ramon, Theo Middelkamp, Raymond Impanis… Ik heb er dan de meest opvallende renners – heel wat renners zijn op die prentjes te zien met een, sjaal of bril – uit geselecteerd en die dan samen met mijn vader vereeuwigd in een aquarel.
In totaal schilderde ik een reeks van 20 portretten. De jury van de Academie in Tielt was erg enthousiast. Dit is voor mij het ultieme eerbetoon aan mijn vader.”