Een zege op Spelen werd lange tijd bekroond met een gouden medaille – dat is vandaag nog steeds het geval – en een trui met olympische ringen. Maar die olympische trui mocht niet gebruikt worden tijdens wedstrijden. Tot in 1996. Dan wordt de olympische wegrit voor het eerst betwist door beroepsrenners in plaats van amateurs. De Zwitser Pascal Richard is de eerste prof die olympisch kampioen wordt. Zijn ploegleider laat na afloop een speciaal shirt, voorzien van de kenmerkende ringen, maken. Zo duikt voor het eerst een olympische trui op in koers. In 2000 krijgt Richard evenwel een officieel verbod om nog langer met dergelijke trui te koersen. Vandaag zijn olympische kampioenen te herkennen – voor wie goed kijkt – aan elementen die verwijzen naar goud of de olympische ringen. Denk maar aan de gouden helm of fiets van Greg Van Avermaet, winnaar in 2016 of de goudgele mouwtjes op de trui van olympisch kampioen Samuel Sanchez (2008).
De Olympische Spelen van 1952 lopen op hun einde, maar voor België is het nog geen groot succes geweest. Roeiers Robert Baetens en Michel Knuysen redden met een zilveren plak voorlopig de vaderlandse eer. Tot op de voorlaatste dag de wielrenners worden losgelaten. De olympische wegkoers begint somber voor de Belgen. Grote man Rik Van Looy valt en rijdt lek, zijn winstkansen gaan in rook op. Maar halfweg koers zitten de drie resterende Belgische liefhebbers in een kopgroep van vijf. Het drietal werkt goed samen en demarreert slag om slinger om de snelle Duitser Edi Ziegler eraf te krijgen. Dat lukt en zo kan André Noyelle naar goud stormen, Robert Grondelaers pakt zilver. Lucien Victor wordt nog vierde en België wint ook goud in het landenklassement. Dat wordt opgemaakt op basis van de individuele prestaties. Met hun drie medailles laten de wielrenners de olympische lucht voor België helemaal opklaren.
Twintig jaar is Patrick Sercu als hij deze prachtige trui mag aantrekken. Op de Olympische Spelen van Tokio wint hij in 1964 de tijdrit over een kilometer. Met 1’09’’59 blijft Sercu de Italiaan Giovanni Pettenella vijftig honderdsten voor. De gouden medaille is een vroeg hoogtepunt uit de bijzonder rijkgevulde carrière van Patrick Sercu. Het jaar voordien maakt de wereld al kennis met hem. Bij de liefhebbers wint hij dat jaar de wereldtitel in de sprint op de wielerbaan van Rocourt. Na Tokio gaat de veroveringstocht van Patrick Sercu verder. Op de piste verzamelt hij 88 zesdaagse-overwinningen, wereldrecords, Belgische, Europese en mondiale titels. Maar ook op de weg is Patrick Sercu een begenadigde renner. Hij wint onder meer dertien Giro-ritten, zes etappes en de groene trui in de Tour, en Kuurne-Brussel-Kuurne.
Tijdens de Spelen in 1996 staat de olympische wegrit voor het eerst open voor profwielrenners. Tot dan toe is de wegrit voorbehouden voor amateurs. De Zwitser Pascal Richard slaagt er als eerste prof in om die olympische titel te veroveren. Richard begon zijn carrière als veldrijder – en werd in 1988 zelfs wereldkampioen – en maakte na enkele jaren de overstap naar de weg. De Zwitser wist zich te onderscheiden in het betere klimwerk, won rittenkoersen als de Ronde van Zwitserland en de Ronde van Romandië en zegevierde ook in etappes in de Giro en Tour. In 1996 kende hij zijn absoluut topjaar. Naast Luik-Bastenaken-Luik werd hij dus ook Olympisch kampioen. Deze trui, uit de collectie van Noël Grégoire, verwijst naar die unieke overwinning.
Uw browser voldoet niet aan de minimale vereisten om deze website te bekijken. Onderstaande browsers zijn compatibel. Mocht je geen van deze browsers hebben, klik dan op het icoontje om de gewenste browser te downloaden.
