De Regenboogtrui. Over het mooiste shirt in het peloton

WK-trui

Marcel Kint is de langst regerende wereldkampioen en dat heeft een weinig vrolijke reden. Na zijn winst in Valkenburg in 1938 sluit het WK-circus voor acht jaar de deuren omwille van de Tweede Wereldoorlog. Maar vooraleer de dreigende wolken over Europa trekken, wordt er dus nog een keer gekoerst voor de wereldtitel. In Valkenburg krijgen de renners 27 rondjes voorgeschoteld en dat betekent ook dat ze 27 keer de Cauberg over moeten. Bovendien is het weer guur en nat. In die omstandigheden wordt het WK een afvallingskoers die voor driekwart van het peloton in een opgave eindigt. Ook topfavoriet Gino Bartali zingt het niet uit tot op het einde. Een sterke Marcel Kint doet dat wel en legt er in de sprint twee Zwitsers op, Paul Egli en Léo Amberg. Tien jaar later staat in datzelfde Valkenburg met Briek Schotte alweer een Belg op de hoogste trede van het WK-podium.

Herkomst: collectie Noël Grégoire

Pistetrui

Vijf jaar is Marcel Kint prof als de Tweede Wereldoorlog uitbreekt. In die periode wint hij zes ritten in de Tour, Parijs-Brussel, het WK en de Belgische titel. In de oorlogsjaren laat de West-Vlaming zijn kunde zien op de piste. De stijlrijke Marcel Kint blijkt erg geschikt voor het koersen op de wielerbaan, waarop hij met deze trui rondfietst. Hij vormt een koningsduo met Rik Van Steenbergen, met wie hij in 1948 en 1949 de Zesdaagse van Brussel wint. Intussen blijft Marcel Kint ook op de weg fietsen, en met succes. Nog tijdens de oorlog wint hij Parijs-Roubaix en de Waalse Pijl. Later volgen nog een tweede Waalse Pijl en Gent-Wevelgem. Zijn bijnaam de Zwarte Arend dankt Marcel Kint aan zijn doordringende blik en scherpe contouren.

Herkomst: collectie Noël Grégoire

Jef Scherens is de koning van de sprint. Hij wordt vijftien keer Belgisch kampioen en wint zeven wereldtitels. Poeske Scherens verzamelt die snelheidstitels in de jaren 30 en 40. Zijn handelsmerk is zijn vermaarde eindjump waarmee hij tal van wedstrijden op zijn naam schrijft. In 1938 moet Poeske na zes opeenvolgende overwinningen de wereldtitel aan de Nederlander Arie van Vliet laten. De twee renners staan in de finale van het WK van 1939 in Milaan weer tegenover elkaar. Althans, dat is toch de bedoeling. Maar nog voor de finale wordt gereden, maakt de Tweede Wereldoorlog een einde aan het WK. Gedurende de oorlogsjaren moet Poeske Scherens noodgedwongen zijn jacht op de wereldtitel staken. In 1947 zet hij dan toch de puntjes op de i. Op 38-jarige leeftijd wint hij zijn zevende wereldtitel. Voor een vijandig publiek klopt hij in het Parijse Parc des Princes de Fransman Louis Gérardin.

Herkomst: collectie Noël Grégoire

Veel mooier kan een wielerjaar van een Italiaanse renner niet worden dan het seizoen 1958 van Ercole Baldini. Hij wint de Giro, vier ritten inbegrepen, en wordt Italiaans kampioen. Klap op de vuurpijl is zijn wereldtitel in Reims. Al na 30 kilometer tekenen de lokale lieveling Bobet, de Nederlander Voorting en de Italianen Baldini en Nencini voor de beslissende ontsnapping. Drie ronden van het einde geeft tijdrijder Baldini zijn paard de sporen en vertrekt voor een solovlucht tot op de streep. Zowat 240 kilometer nadat hij er met zijn drie metgezellen vandoor ging, laat Ercole Baldini als wereldkampioen de kurken knallen in de champagnehoofdstad.

Herkomst: collectie Noël Grégoire

Rik Van Looy en het WK, het is een huwelijk waarin het al eens durft te stuiven. In 1956 moet hij zijn meester erkennen in Rik Van Steenbergen. Een zwaar teleurgestelde Van Looy wordt in Kopenhagen tweede na zijn rivaal. Ook op het WK van Ronse in 1963 pakt de Keizer van Herentals de tweede plaats na een landgenoot. Na een incidentrijke sprint gooit Benoni Beheyt als eerste zijn wiel over de meet. Maar Rik Van Looy wordt ook twee keer zelf wereldkampioen. Op de Sachsenring in het toenmalige Oost-Duitsland rondt hij in 1960 in de sprint soeverein het werk af van de Belgische ploeg. De regerende wereldkampioen Darrigade en de Belg Cerami morgen mee op het podium. Een jaar later volgt Van Looy zichzelf op in Bern. Samen met Jef Planckaert en Willy Schroeders houdt hij de boel samen. Op een gebroken achterwiel sprint Van Looy naar zijn tweede wereldtitel.

Herkomst: collectie Noël Grégoire

Het parcours van het WK van 1964 ligt zowat in de schaduw van de Mont Blanc. Toch is het aantal hoogtemeters op de omloop van Sallanches niet overweldigend. Een jonge Nederlander bekroont er zijn inspanningen in de slotfase met de wereldtitel. Jan Janssen is nog maar 24 jaar, maar is zeker geen nobele onbekende. Met twee Tourritten en de groene trui laat hij in aanloop van het WK al zien dat hij behoorlijk wat in zijn mars heeft. Vier jaar later voegt hij bij zijn intussen drie groene truien ook een geel exemplaar. Hij is de eerste Nederlander die de Tour wint. Ook bij de liefhebbers gaat de wereldtitel in Sallanches in 1964 naar een jonge deelnemer. Zijn naam? Eddy Merckx.

Herkomst: collectie Noël Grégoire

Maar liefst zeven wereldtitels behaalt Yvonne Reynders: vier op de weg en drie in de achtervolging. Haar eerste WK wint ze in Rotheux bij Luik. We schrijven 1959 en het vrouwenwielrennen staat nog in de kinderschoenen. Het WK vindt eigenlijk plaats in het Nederlandse Zandvoort, maar de organisatoren staan niet te springen om ook vrouwen te laten koersen. Dan maar naar België. In de gietende regen wordt Reynders de tweede vrouwelijke wereldkampioen ooit. Haar laatste titel wint ze op de Nürburgring in 1966. In de krant wordt Reynders de vrouwelijke Van Looy genoemd, maar in de koers maakt ze haar eigen naam waar. Vijf koplopers spurten om de wereldtitel. Reynders zet de Nederlandse Keetie van Oosten-Hage op drie fietslengten en is voor de vierde keer wereldkampioen op de weg. Een hele tijd na haar afscheid maakt ze een comeback. Drie dagen voor haar 39ste verjaardag wordt Reynders nog eens Belgisch kampioen.

Herkomst: collectie KOERS

Patrick Sercu is in het baanwielrennen niet minder dan een legende. Winst in 88 zesdaagsen, een karrenvracht Belgische en Europese titels, wereldrecords, Olympisch goud: de vraag is wat Sercu niet wint. Hij wordt ook twee keer wereldkampioen bij de profs, in de sprint meer bepaald. Op het WK van 1967 wint hij de eerste reeks van Giuseppe Berghotto. In de tweede reeks tovert de Italiaan een verrassing uit zijn hoed: de surplace. Maar hij bolt daarbij tot tweemaal toe achteruit, wat een nieuwe start betekent. Bij zijn derde kans gaat Berghotto van ver aan, maar Sercu kan hem remonteren en is wereldkampioen. Twee jaar later staan in het Antwerpse Sportpaleis voor het eerst twee Belgen in de finale van het WK sprint. Revelatie Robert Van Lancker heeft in een beklijvende halve finale Berghotto geklopt. In de finale staat er geen maat op Sercu die in twee reeksen wint. Broederlijk rijden de twee Belgen nadien een gezamenlijke ereronde.

Herkomst: collectie KOERS

Oranje boven op het WK van 1975. Tineke Fopma wint bij de vrouwen en André Gevers bij de amateurs. Bij de heren-elite zet Hennie Kuiper de kroon op het werk. Elf jaar na zijn dorpsgenoot Jan Janssens wordt de Ossendrechtenaar wereldkampioen. Op zowat twee ronden van het eind van het WK in Yvoir gaat hij ervandoor. Het is al zijn vierde ontsnappingspoging en deze keer is het de goede. Kuiper houdt zijn inspanningen aan tot op het einde. Achteraf is er veel te doen om het gebrek aan cohesie in het Belgische kamp. De achtervolging op Kuiper komt nooit helemaal op gang. Topfavoriet Roger De Vlaeminck wordt wel tweede. Maar zilver is natuurlijk geen goud, de teleurstelling regeert. Hennie Kuiper – regerend Olympisch kampioen – zal later nog grote klassiekers winnen en eindigt twee keer als tweede in de Tour. Deze trui is gemaakt van zijde en werd door Hennie in tijdritten gebruikt.

Herkomst: collectie KOERS

Twee keer wordt Freddy Maertens wereldkampioen. Na zijn eerste wereldtitel in 1976 draagt hij deze trui. Het is de bekroning van een fantastisch seizoen. Maertens wint zes ritten in Parijs-Nice, de Brabantse Pijl, Gent-Wevelgem, de Amstel Gold Race, het Kampioenschap van Zürich en het Belgisch kampioenschap. In de Tour schrijft hij acht ritten op zijn naam, wint de groene trui en wordt achtste in het algemeen klassement. En dat zijn dan nog maar enkele hoogtepunten. In het WK in het Italiaanse Ostuni moeten de Belgen hun onderlinge rivaliteit opzijzetten om de wereldtitel binnen schot te houden. Ondanks verwoede pogingen van de verzamelde tegenstand, weten ze de boel samen te houden. Wanneer Francesco Moser in de slotronde demarreert, kan aanvankelijk enkel Joop Zoetemelk volgen. Freddy Maertens maakt de oversteek met de Italiaan Tino Conti in zijn wiel. Uiteindelijk strijden Moser en Maertens voor de wereldtitel. In de spurt staat er geen maat op de Belg.

Herkomst: collectie KOERS

‘La petite reine de San Cristobal.’ zo bloklettert het Franse wielerblad Cyclisme Magazine daags na de zege van de Française Josiane Bost op het WK in 1977. Bost weet zich daarmee eindelijk op het internationale wielertoneel te zetten. Tot dan toe moet ze in eigen land afrekenen met Geneviève Gambillon, die er keer op keer in slaagt om nationale titels voor haar neus weg te kapen en het Franse wielrennen domineert. Drie keer moet ze het afleggen tegen Gambillon in het Frans kampioenschap op de weg. Op de piste wordt ze wel twee keer Frans kampioen: in de snelheid en in de achtervolging. Ook op WK-gebied is concurrent Gambillon haar te snel af. Zij wordt in 1972 en in 1974 wereldkampioene op de weg.

Herkomst: collectie Noël Grégoire

Titelverdediger Francesco Moser is zegezeker. Nog twintig meter en het WK van 1978 op de Nürburgring zit erop. De Italiaan heeft gereageerd op een demarrage van Gerrie Knetemann en snelt de Nederlander voorbij. De meet is dichtbij en de overwinning is binnen, Moser beukt net iets minder fanatiek door. Maar Gerrie Knetemann houdt niet in en illustreert dat een cliché gewoon ook waar is: de prijzen worden pas uitgedeeld aan de meet. De vrolijk ratelende Amsterdammer wordt wereldkampioen, Moser moet het stellen met zilver. De derde plaats gaat naar de Deen Jørgen Marcussen. Voor de Belgen eindigt het WK op een grote teleurstelling. Roger De Vlaeminck is woedend omdat de selectie met Herman Van Springel slechts een helper van hem telt. Diezelfde Van Springel wordt achtste en eerste Belg, maar beklaagt zich achteraf dat hij niet meer in zijn eigen kansen geloofde.

Herkomst: collectie KOERS

Buenos Aires, 13 oktober 1979. Kenny De Maerteleire is wereldkampioen bij de juniores. Voor even toch, want in de sprint zou hij Greg LeMond gehinderd hebben. Oordeel van de jury: LeMond is wereldkampioen, De Maerteleire krijgt zilver. Zou de toekomst er anders uitzien als De Maerteleire zijn eerste plaats mag behouden? De Amerikaan wint drie keer de Tour en twee keer het WK. De profcarrière van de Belg zit er na twee jaar op. Nochtans kan hij behoorlijk wat adelbrieven voorleggen als hij naar het hoogste niveau overstapt. De Maerteleire is wereldkampioen in de puntenkoers bij de juniores en wint Parijs-Roubaix voor amateurs. Na zijn afscheid als beroepsrenner blijft hij als zwaantje present in de koers. En hij wordt uiteindelijk toch nog wereldkampioen op de weg. Bij de masters wint Kenny De Maerteleire twee wereldtitels.

Herkomst: collectie KOERS

Met Teun van Vliet steekt een nieuw Nederlands talent de neus aan het venster. In 1987 wint hij als lid van de Panasonic-ploeg de Omloop Het Volk en Gent-Wevelgem. In een gure Omloop klopt hij zijn landgenoot Steven Rooks en de Belg Jan Goessens in een spurt met drie. Met nog drie Panasonic-renners bij de eerste zeven is de ploeg van Peter Post prominent aanwezig in de Vlaamse openingskoers. In Gent-Wevelgem rekent Van Vliet af met Etienne Dewilde. Weer telt Post vier van zijn mannen in de top tien. Het jaar nadien rijdt Van Vliet in de Tour drie dagen in het geel. Maar begin 1990 zit de veelbelovende carrière van de Nederlander erop. Hij is dan net 28. Een chronische darminfectie is de oorzaak. Maar Van Vliets lijdensweg is niet ten einde. Tot tweemaal toe wordt een hersentumor ontdekt. Tot tweemaal toe krijgt die Van Vliet niet klein.

Herkomst: collectie Noël Grégoire

Tussen dichte drommen toeschouwers zwoegt de Amerikaan Jonathan Boyer zich een weg naar boven. Nog enkele honderden meters en het WK van 1982 in het Engelse Goodwood zit erop. Achter Boyer valt het niet stil. Dat is logisch, maar dat een andere Amerikaan de achtervolging leidt, lijkt minder logisch. Greg LeMond – met rugnummer 163 - gaat naar Boyer toe en passeert hem. In zijn achterzak zit Giuseppe Beppe Saronni. De Italiaan maakt zich los en stuift in een langgerekte sprint onweerstaanbaar naar de wereldtitel. LeMond wordt tweede en Seán Kelly derde. Voor LeMond is het duidelijk: Boyer mag geen wereldkampioen worden. Desnoods gaat hij er zelf achteraan, want de twee zijn geen vrienden. Bovendien acht LeMond zijn landgenoot niet in staat om de wereldtitel te halen, zijn voorsprong is niet groot. Zijn opmerkelijke actie levert LeMond dus geen wereldtitel op. Maar in 1983 en 1989 haalt hij zijn slag op het WK wel thuis.

Herkomst: collectie KOERS

Veel overwinningen heeft Claude Criquielion niet op zijn naam staan als hij naar Barcelona afzakt voor het WK van 1984. De Brabantse Pijl en de Clasica San Sebastian, dat wel. En twee negende plaatsen in de Tour, dan ben je uit goed hout gesneden. In 1979 wint Cricri een klimtijdrit op de Montjuic. Net die heuvel in Barcelona is de scherprechter op het WK vijf jaar later. De passages over de Montjuic maken in combinatie met de loden hitte behoorlijk wat slachtoffers: 88 van de 119 renners knijpen voortijdig de remmen dicht. Criquielion kiest op zowat 20 kilometer van het einde het hazenpad. Hij kan het haast zelf niet geloven, maar de 27-jarige renner wordt in Barcelona wereldkampioen. Toch zal Claude Criquielion vooral herinnerd worden van het WK vier jaar later in Ronse. In volle spurt wordt hij gehinderd door de Canadees Steve Bauer en valt. Maurizio Fondriest wordt wereldkampioen. De beelden zijn iconisch.

Herkomst: collectie Noël Grégoire

Zowat 2 kilometer heeft de kopgroep nog voor de boeg op het WK van 1985 in het Italiaanse Giavera de Montello. De oudste renner van het peloton – hij ziet de 39 naderen – trekt fors door. In functie van zijn landgenoot Johan van der Velde, zegt de ontsnapte Joop Zoetemelk achteraf. Maar niemand reageert. Zoetemelk blijft dus maar doorgaan. Als hij aan de meet komt, is er nog steeds geen andere renner die hem heeft gepasseerd. De Tourwinnaar van 1980 is wereldkampioen. Drie seconden later volgen de achtervolgers, met daarbij de twee vorige wereldkampioenen (LeMond en Criquielion) en de twee volgende (Argentin en Roche). Joop Zoetemelk mag dan wel de nestor van het peloton zijn, zijn wereldtitel is niet het orgelpunt van zijn profbestaan. In 1987 wint hij als veertigjarige nog de Amstel Gold Race. Maar na dat seizoen is het zelfs voor Joop Zoetemelk goed geweest.

Herkomst: collectie Noël Grégoire

Een man steekt er bovenuit op het WK van 1986 in het Amerikaanse Colorado Springs. Moreno Argentin is vooraf een van de favorieten en achteraf de nieuwe wereldkampioen. Een jaar eerder moet hij de wereldtitel nog aan Joop Zoetemelk laten. Dat WK van 1985 wordt gereden in Argentins achtertuin in Giavera del Montello. Maar op de Amerikaanse omloop is de Italiaan bij de pinken. Een groep van elf renners raakt voorop, met onder meer Argentin, Mottet en Fignon. Ook Nico Emonds is van de partij. De enige die Argentin uiteindelijk gezelschap kan houden is Charly Mottet. Maar in de sprint bergop kan de Italiaan de Fransman vrij makkelijk opvangen en zichzelf zo op een wereldkampioenentrui trakteren. In het Belgische kamp hangt achteraf een begrafenisstemming. De negende plaats van Ludo Peeters is zeker niet waarvoor bondscoach Eddy Merckx naar de Verenigde Staten kwam.

Herkomst: collectie Noël Grégoire

Ronse en het WK, het is een bewogen geschiedenis. In 1963 wint Benoni Beheyt er voor Rik Van Looy na een uiterst tumultueuze sprint. En in 1988 doet de Canadees Steve Bauer zo overtuigend de deur dicht, dat Claude Criquielion ten val komt. De derde hond heet Maurizio Fondriest. De Siciliaan is pas 23. De wereldtitel zou zonder het incident haast zeker voor Criquielion zijn, oordelen velen. Bij het ingaan van de laatste ronde demarreert de Belg. Enkel Fondriest kan hem bijhalen. Op 500 meter van de streep komt Bauer nog aansluiten. De rest is geschiedenis. Bauer wijkt uit, een rijkswachter kan nog achteruitdeinzen, maar een betonblok doet dat niet. Weg is de kans op een tweede wereldtitel voor Criquielion. Fondriest komt plots op kop en wint, Bauer wordt meteen gediskwalificeerd. Haast uit het niets belanden ook de Fransman Martial Gayant en de Spanjaard Juan Fernandez op het WK-podium.

Herkomst: collectie Noël Grégoire

Op de weg is Urs Freuler absoluut geen pannenkoek. De Zwitser wint ritten in de Giro en de ronde van zijn thuisland, maar ook een ploegentijdrit in de Tour. Echt naam maken doet Freuler op de piste. Naast een fikse reeks zesdaagsen blinken op zijn palmares ook tien wereldtitels: twee in de keirin en acht in de puntenkoers. Zijn laatste wereldkampioenschap wint Feuler in 1989. Hij rijdt dan voor de Panasonic-Isostar-ploeg van Peter Post. Het WK vindt plaats op de Vélodrome Georges Préveral, een open wielerbaan in Lyon. In de puntenkoers beslist de slotsprint dat jaar over de wereldtitel. Urs Freuler en Garry Sutton hebben vlak voor het einde even veel punten. Maar de Australiër wordt door een andere renner aan de trui getrokken en verliest daardoor zijn kansen. De Tjech Martin Penc wint de slotsprint en zo ook brons. De besnorde Zwitser Freuler is weer wereldkampioen, Sutton moet tevreden zijn met zilver.

Herkomst: collectie Noël Grégoire

Voor het eerst zet het WK in 1990 voet aan Aziatische grond en wel in Utsonomiya, Japan. Grote favoriet is titelverdediger Greg LeMond. Peter De Clercq gooit voor de Belgen de knuppel in het hoenderhok. Hij krijgt een groep mee, waaronder ook Johan Bruyneel en Dirk De Wolf. Bij die vluchters zijn wel Italianen, maar geen kopmannen. De squadra neemt in het peloton dan ook het heft in handen. Maar nog voordat er van een samensmelting sprake is, waagt Rudy Dhaenens de oversteek naar de restanten van de kopgroep. Tijdens de laatste beklimming rijden Dhaenens en De Wolf weg van de enige resterende metgezel, de Fransman Martial Gayant. De twee Belgen zijn nu met z’n tweeën weg. Het duo, dat de andere 364 dagen van het jaar voor de PDM-ploeg rijdt, werkt voorbeeldig samen. In de sprint haalt Dhaenens het vrij vlot van De Wolf. Op acht seconden spurt Gianni Bugno naar brons.

Herkomst: collectie KOERS

Samen met haar landgenote Jeannie Longo domineert de Française Cathérine Marsal (°1971) het internationale vrouwenwielrennen in de jaren negentig. Marsal scoort zowel op de weg als op de piste. Eén jaar nadat ze wereldkampioene bij de juniores werd, pakt ze in 1988 ook de wereldtitel op de achtervolging. Marsal is dan pas 17 jaar. Twee jaar later wordt ze ook wereldkampioene bij de elite. Nòg in ’90 pakt ze het goud in het Frans kampioenschap op de weg en wint ze het eindklassement van de Giro d’Italia, de Tour de L’Aude en de Tour de la C.E.E. (Ronde van de Europese Gemeenschap). Dit WK-shirt – uit de collectie van Noël Grégoire – droeg Marsal tijdens de Canadese rittenkoers Canadian Tire Classic in 1991.

Herkomst: collectie Noël Grégoire

In 1988 wordt het WK wielrennen in België georganiseerd. Ronse vormt het trefpunt voor het WK wielrennen op de weg, Gent het centrum van de disciplines op de baan. Daar strijdt het kruim van de internationale pistewereld op de gloednieuwe wielerbaan op de Blaarmeersen naar het hoogst mogelijke. Dat WK begint onder een slecht gesternte. Het dak van de nieuwe piste blijkt na een stevige plensbui niet helemaal waterdicht waardoor de eerste reeksen pas na enkele uren droog dweilen kunnen van start gaan. Op 25 augustus ’88, de slotdag van het WK baanwielrennen, staan nog drie disciplines op het programma: tandemrijden voor amateurs, halve fond en de puntenkoers. Ook dan slaagt geen enkele Belg er in om goud te pakken. In de puntenkoers blijkt de Zwitser Daniël Wyder de beste. Hij wordt wereldkampioen en boekt daarmee de grootste zege uit zijn carrière. Deze trui dateert van toen.

Herkomst: collectie Noël Grégoire

Twee jonge renners blinken daags na elkaar met een gouden medaille op het WK-podium van Oslo in 1993. Later zullen ze elkaar nog vaak tegenkomen op de flanken van Alpen- en Pyreneeëncols in de Tour. Jan Ulrich wordt in Noorwegen wereldkampioen bij de amateurs. De 21-jarige Lance Armstrong doet hetzelfde bij de profs in een wedstrijd die wordt geteisterd door overvloedige regenval. Op het spekgladde asfalt zijn de valpartijen niet bij te houden. Ook de toekomstige wereldkampioen maakt onzacht kennis met de Noorse bodem. Een sterke Armstrong rijdt op 15 kilometer van de finish weg uit de kopgroep. Frans Maassen, Dag Otto Lauritzen en Gérard Rué proberen nog naar de Amerikaan toe te rijden, maar slagen daar niet in. Armstrong bouwt een voldoende grote voorsprong uit om nog uitgebreid het publiek te groeten voor hij finisht. Johan Museeuw spurt mee voor het podium, maar ziet Miguel Indurain en Olaf Ludwig voor zich eindigen. Deze trui draagt Armstrong op aan Noël Dejonckheere, dan al een vaste waarde in het Amerikaanse wielrennen.

Herkomst: collectie KOERS

In de weken voor het WK baanwielrennen van 1993 zijn twee Britten verwikkeld in een strijd om het werelduurrecord. Graeme Obree is de eerste die het verbetert, Chris Boardman doet een week later nog beter. De fiets van Graeme Obree is futuristisch. Hij maakt zijn rijtuig zelf, onder meer met wasmachineonderdelen en bedenkt een bijzondere aerodynamische houding. Op het WK in het Noorse Hamar wordt hij wereldkampioen op de achtervolging over 4 kilometer. In zijn halve finale klopt hij Boardman, in de finale de Fransman Philippe Ermenault. Hij verbreekt ook het wereldrecord. Nadat Obree in 1994 het werelduurrecord nog eens verbetert, kan hij zijn wereldtitel niet verlengen. Op het WK in Palermo mag hij wel deelnemen aan de schiftingen, maar daarna verbiedt de UCI hem alsnog om op z’n opmerkelijke fiets verder te rijden. In 1995 heeft hij in Athene zijn revanche beet en wordt voor de tweede keer wereldkampioen.

Herkomst: collectie KOERS

Zoals wel vaker zijn de Italianen de te kloppen ploeg op het WK van 1994. Dat vindt plaats in eigen land, in het Siciliaanse Agrigento. Maar er is ook ene Luc Leblanc. Na een moeizaam seizoen denkt die in de winter van 1993 aan stoppen. Hij blijft toch wielrenner en behaalt in de Tour van 1994 de vierde plaats en ritwinst op Hautacam. Op het WK rijdt hij in de voorlaatste ronde naar het ontsnapte duo Ghirotto-Sörensen. De Italiaan kan het langst aanklampen, maar moet er op een kilometer van het einde af. Leblanc is wereldkampioen, Chiappucci wordt tweede en Virenque maakt op de derde podiumtrede het Franse feestje compleet. Het jaar na zijn wereldtitel trekt Leblanc naar de nieuwe Franse ploeg Le Groupement. Die houdt het echter al na een half seizoen voor bekeken omwille van financiële perikelen. De rest van het seizoen rijdt Luc Leblanc met Polti op zijn wereldkampioenentrui.

Herkomst: collectie KOERS

Parijs-Tours 1996: Johan Museeuw kan zijn eindoverwinning in de Wereldbeker veiligstellen. Hij slaagt niet in zijn opzet en doet een sensationele aankondiging: hij stopt met wielrennen! Toch wordt de soep niet zo heet gegeten en staat hij een week later aan de start van het WK in Lugano. De jarige Museeuw is die dag beresterk. Alert en gezwind rijdt hij mee in een kopgroep. Op een van de twee hellingen rijdt Museeuw weg, enkel thuisrijder Mauro Gianetti komt hem nog vergezellen. De samenwerking tussen beide koplopers zit snor. En bergop krijgt Gianetti – in principe de betere klimmer – Museeuw er niet af. In de spurt met twee kan Museeuw de Zwitser goed opvangen en rijdt hij naar een onverwachte, maar zeer verdiende wereldtitel. Twee weken later is Museeuw weer aan het feest en deze keer kan ook Gianetti meevieren. De Zwitser wint de Japan Cup, de wereldkampioen schrijft de Wereldbeker op zijn naam.

Herkomst: collectie KOERS

De Tourrit op le quatorze juillet winnen: kan een Franse renner iets groters realiseren? Laurent Brochard doet het in Loudenvielle in 1997. Maar hij overtreft zichzelf door dat jaar ook nog wereldkampioen te worden. Voor het WK in San Sebastian is Laurent Jalabert de kopman bij de Fransen. Die rijden een sterke koers, maar Jaja kan geen aanspraak maken op de titel. Net als Johan Museeuw en andere favorieten raakt Jalabert niet weg. Een groepje minder grote goden zal onderling beslechten wie een jaar in de wereldkampioenentrui mag rijden. Leon van Bon gaat van ver de sprint aan en lijkt het ook te zullen halen. Maar hij wordt nog overvleugeld door Laurent Brochard en Bo Hamburger. In juli 1998 rijdt Brochard zijn laatste wedstrijd als wereldkampioen. Samen met zijn Festina-ploegmaats wordt hij uit de Tour gezet. Brochard geeft zijn dopinggebruik toe en wordt geschorst.

Herkomst: collectie KOERS

Dat de Française Elisabeth Chevanne Brunel (°1975) over het nodige wielertalent beschikt, demonstreert ze al op jonge leeftijd. Op het WK juniores meisjes – voor het eerst betwist in 1987 – behaalt ze in 1992 al zilver. Een jaar later is ze de beste van het pak en wordt in het Australische Perth wereldkampioen. In 1997 finisht ze als eerste tijdens het Europees Kampioenschap voor beloftes. ‘Zabou’ zoals haar bijnaam luidt, bouwt ook als beroepsrenner een mooi palmares uit, met onder meer een etappezege in de Grande Boucle Féminine Internationale en de eindzege in de Tour Cycliste féminin international de l’Ardèche. Dit shirt doneert ze aan haar landgenoot Claude Lachot, wiens collectie – of toch een groot stuk - in 2020 naar KOERS verhuist.

Herkomst: collectie KOERS

De Litouwse Edita Pucinskaité laat zich voor het eerst opmerken tijdens het WK wielrennen in 1995. Pucinskaité is dan nog geen 20 jaar en pakt meteen brons op het WK. De Litouwse weet zich meteen te handhaven op het hoogste niveau. In 1997 wint ze het jongerenklassement en eindigt ze derde in het eindklassement van de Giro Donne (Giro voor vrouwen). Nadat één jaar eerder haar landgenote Diana Ziliuté wereldkampioen is geworden, pakt Edita op haar beurt in 1999 de wereldtitel. Uittredend wereldkampioene Ziliuté eindigt derde. Op het WK tijdrijden dat jaar legt Pucinskaité beslag op de derde plaats. Een tweede wereldtitel lukt haar niet. In 2001 verovert ze wel nog zilver.

De Litouwse behoort tot de wereldtop en bouwt een fraai palmares uit met zeges en ereplaatsen in rittenkoersen en klassiekers. Deze trui, opgedragen aan wielerverzamelaar Noël Grégoire, is een mooi souvenir aan haar rijk gevulde carrière.

Herkomst: collectie Noël Grégoire

Wereldkampioen worden, dat is het grote doel van mountainbiker Filip Meirhaeghe in 2003. Het jaar voordien wint hij zilver op het WK en schrijft hij de Wereldbeker op zijn naam. Ook in zijn prijzenkast terug te vinden: twee bronzen WK-medailles, een zilver olympische plak en een Europese titel. Daar moet nog WK-goud bij. Meirhaeghe stelt zijn volledige seizoen af op het WK in Lugano, pieken kan hij dan ook als de beste. Na het startschot laat hij zich wat wegdrummen, maar hij geraakt uiteindelijk toch in het wiel van de Canadese leider Ryder Hesjedal. Tijdens een beklimming maakt Meirhaghe nog een tuimelperte, maar hij keert weer terug. Uiteindelijk wint hij met voorsprong op Hesjedal, die in 2012 als wegrenner de Giro wint. Roel Paulissen maakt het Belgische feestje compleet met een bronzen medaille.

Herkomst: collectie KOERS

In 1994 verschijnt wielerploeg Vlaanderen 2002 voor het eerst aan de start van een koers. De ploeg is in het leven geroepen om jonge talenten van eigen bodem een kans te geven als profrenner en wordt in het leven geroepen door de Vlaamse overheid. In eerste instantie beperkt het team zich tot mannen. Een jaar later ziet ook een vrouwenploeg het levenslicht. Circa 2000 breidt de werking zich uit met de opname van mountainbiker Peter Van den Abeele, enkele cyclocrossers en trialbiketalent Kenny Belaey. In 2003 debuteert Belaey bij de Vlaanderen-ploeg. Belaey is dan al viervoudig wereldkampioen bij de jeugd én regerend wereldkampioen bij de elite. De Oost-Vlaming bouwt in zijn ‘Vlaanderen’-periode gestaag verder aan zijn palmares. Hij eindigt eerste in de World Cup Trial in 2003, 2004 en 2005. In 2005 wordt hij ook voor de tweede maal wereldkampioen bij de elite, een prestatie die hij één jaar later herhaalt. Deze trui dateert van toen.

Herkomst: collectie KOERS

Het WK vindt in 2010 voor het eerst plaats op Australische bodem, in Geelong. Philippe Gilbert is de grote favoriet en toont zich erg bedrijvig in de koers. Op de voorlaatste beklimming stuift hij ervan door. Eens voorbij de top maakt de tegenwind het hem als eenzame vluchter erg lastig. Op drie kilometer van het einde wordt Gilbert gegrepen. Een omvangrijke groep zal spurten voor de wereldtitel. De snelle benen van Marc Cavendish en Tyler Farrar zijn niet meer aanwezig, die van de sterke Noor Thor Hushovd wel. Soeverein spurt hij naar de wereldtitel. Matti Breschel en Allan Davis mogen mee op het podium. De teleurgestelde Belgen moeten het stellen met de vijfde plaats van Greg Van Avermaet. In de daaropvolgende Tour rijdt Hushovd zeven dagen zonder zijn wereldkampioenentrui. Op dag twee verovert hij het geel in de ploegentijdrit. Hij speelt het pas kwijt in de achtste rit naar Super Besse. Tijdens de daaropvolgende ‘natourcriteriumdans’ betwist de wereldkampioen het Natourcriterium in Roeselare in deze trui.

Herkomst: collectie KOERS

In 2015 beleeft Lizzie Deignan een grand cru-jaar. Ze gaat dan nog door het leven als Lizzie Armitstead, haar geboortenaam zal ze wijzigen na haar huwelijk. Deignan wint de Britse titel, maar ook wedstrijden als de Trofeo Alfredo Binda, de GP de Plouay-Bretagne en het Brits kampioenschap. Voor het WK in het Amerikaanse Richmond staat haar naam dan ook rood omcirkeld. Een vrij grote groep komt boven op de slotklim van dat WK. Lizzie Deignan zorgt met een demarrage voor een eerste schifting. Negen rensters blijven over in de laatste rechte lijn. Op de kop controleert de voormalige pistier Deignan de situatie. Het is uiteindelijk Anna van der Breggen die de sprint inzet. Armitstead kan haar remonteren en op gelijke hoogte stuiven ze richting finish. Daar heeft de Britse een halve fietslengte op Van der Breggen. Het besef dat ze wereldkampioen is, zorgt voor grote emoties.

Herkomst: collectie KOERS

Het tijdritpak zit Tony Martin als gegoten. Het werk tegen de klok is dé specialiteit van de Duitser. Als het peloton in 2016 neerstrijkt in het bloedhete Qatar heeft Martin al drie wereldtitels in het tijdrijden op zijn naam staan. Op het Arabische schiereiland zal hij een vierde en laatste wereldkampioenentrui aan zijn collectie toevoegen. Martin legt de veertig kilometer lange tijdrit af aan een waanzinnige snelheid van 53,69 kilometer per uur. Daarmee verbetert der Pantzerwagen zijn eigen record. Teamgenoot Yves Lampaert rijdt sneller dan onder meer Tom Dumoulin en wordt zevende met een nieuwe Belgische recordtijd. Daags voordien moeten beide heren al aan de bak en dat doen ze met succes. Met hun Etixx-Quick Step-ploeg bezorgen ze ploegleider Patrick Lefevere een derde wereldtitel in de ploegentijdrit.

Herkomst: collectie KOERS

Drie WK’s winnen, daarin slagen vijf renners. Maar drie keer na elkaar wereldkampioen worden, dat kan alleen Peter Sagan. Deze trui draagt de Slowaak na zijn tweede wereldtitel in 2016 in Doha, Qatar. De omstandigheden zijn zeer zwaar. Het is er bloedheet en bovendien staat er een strakke wind. Onder impuls van de Belgen wordt het peloton in waaiers getrokken. De tijdsverschillen lopen daardoor hoog op. Een ferm pakket renners wordt bij het ingaan van de plaatselijke ronden uit de koers genomen. De Belgen zijn nog ruim vertegenwoordigd en houden het tempo hoog. Zo willen ze renners met ontsnappingsideeën op andere gedachten brengen. Het doel is immers duidelijk: Tom Boonen moet wereldkampioen worden. Het WK wordt effectief beslecht in de sprint. Daarin wipt een Slowaakse duivel onweerstaanbaar uit zijn doosje. Peter Sagan volgt zichzelf op. Met Mark Cavendish en Tom Boonen staan nog twee gewezen wereldkampioenen op het podium.

Herkomst: collectie KOERS

De titel van oudste wereldkampioen moet Alejandro Valverde aan Joop Zoetemelk laten. Maar met zijn 38 jaar en 5 maanden heeft de Spanjaard ook een respectabele leeftijd als hij de wereldtitel verovert. Op het WK van 2018 in Innsbruck moet er geklommen worden. Meer dan 4500 hoogtemeters heeft het peloton te verwerken. Een kopgroep van zes renners begint aan de steile slotklim. Daarbij zijn aanvankelijk drie Fransen, maar topfavoriet Julian Alaphilippe kraakt. Boven blijven nog drie renners over: de Spanjaard Alejandro Valverde, de Fransman Romain Bardet en de Canadees Michael Woods. Ook de Nederlander Tom Dumoulin komt nog aansluiten. De laatste rechte lijn begint Valverde op kop. Op 300 meter van de finish zet hij zelf aan en hij geeft zijn koppositie niet meer af. Bardet is tweede, Woods derde. Voor de Spaanse veteraan is er eindelijk WK-goud, na twee tweede en vier derde plaatsen. Deze trui doneert de Spanjaard aan het KOERS-museum tijdens een blitzbezoek vlak voor de start van Dwars door Vlaanderen in 2019.

Herkomst: collectie KOERS

Anna van der Breggen wint in 2018 onder meer de Strade Bianche, de Ronde van Vlaanderen, de Waalse Pijl en Luik-Bastenaken-Luik. En toch sluipt er twijfel in haar hoofd. Ze strandt ook wel eens op een tweede plaats, bijvoorbeeld in La Course by Le Tour de France na landgenote Annemiek van Vleuten. Vier dagen voor de wegrit om de wereldtitel in Innsbruck gebeurt hetzelfde in het WK tijdrijden. Maar op 29 september 2018 staat er geen maat op Anna van der Breggen. Op 38 kilometer van de meet begint ze aan een solo over berg en dal. Aan de finish heeft ze een voorsprong van maar liefst 3 minuten en 42 seconden. Daarna volgt een enorme golf van opluchting. Van der Breggen heeft zichzelf bijzonder veel druk opgelegd in aanloop van dit WK. Nu de wereldtitel binnen is, mag de stress weg. Twee jaar later wint Anna van der Breggen in Imola haar tweede WK.

Herkomst: collectie KOERS

In 2018 wordt Remco Evenepoel in Innsbruck wereldkampioen bij de juniores in de weg- en de tijdrit. Sinds in 1975 het eerste WK op de weg bij de juniores wordt gereden, werden enkel Ronny Van Holen, Roger Six en Jasper Stuyven als Belg wereldkampioen. In de – weliswaar veel jongere – tijdrit konden enkel Jurgen Van den Broeck en Igor Decraene een wereldtitel winnen. Zijn tijdrittitel draagt Remco Evenepoel op aan Decraene die in 2014 plots overleed. Evenepoel zet de tweede, de Australiër Luke Plapp, op 1 minuut en 24 seconden. In de wegrit twee dagen later maakt hij er weer een demonstratie van. Een val leidt tot twee minuten achterstand, maar die buigt de achttienjarige Evenepoel om in een voorsprong van 1 minuut en 25 seconden op de Duitser Marius Mayrhofer. Hij is de eerste junior die zowel de weg- als de tijdrit wint op het WK.

Herkomst: collectie KOERS

Filippo Ganna wordt tussen 2016 en 2020 vier keer wereldkampioen achtervolging op de piste. In 2020, op het einde van een door corona geteisterd seizoen, wint hij de wereldtitel in de tijdrit op de weg. Het WK zou normaal gezien plaatsvinden in Zwitserland. Door de strenge coronamaatregelen in dat land moet de UCI uitwijken naar een andere locatie. Dat wordt Imola, waar in 1968 ook al een WK plaatsvond. De tijdrit wordt gereden op en rond het bekende racecircuit. Topfavoriet Ganna stoomt door en legt de 31,7 kilometer af in 35:54.10. Daarmee is hij een kleine 27 seconden sneller dan Wout van Aert. Die laatste ligt ongeveer halfweg nog in zesde positie, maar rijdt een bijzonder sterke tweede helft. Zo verovert hij nog het zilver. De Zwitserse Europees kampioen Stefan Küng wordt derde. Voor de Australische titelverdediger Rohan Dennis eindigt het WK van 2020 op een teleurstelling. Hij wordt pas vijfde.

Herkomst: collectie KOERS