Ik was zo gefascineerd dat mijn liefde algauw overhelde naar passie. Ik begon handtekeningen te verzamelen en schreef daarvoor als jonge knaap de renners persoonlijk aan. Later, vanaf de tweede helft van de jaren tachtig, begon ik mijn verzameling met nog andere tastbare herinneringen te verrijken, zoals truien, trofeeën en fietsen. Ik zat toen al in het achterhoofd met het idee van een eigen wielermuseum.
Mijn eerste collectiestuk, een trofee, heb ik in 1986 in Knokke opgehaald bij Jean Aerts, de wereldkampioen op de weg van 1935. Ik kreeg de trofee; voor geen enkel object in mijn collectie heb ik moeten betalen. Mijn verzameling is de vrucht van mijn jarenlange goede contacten in het wielermilieu. Uiteindelijk kon ik tussen 1997 tot 2003 heel wat bezoekers in mijn privémuseum thuis ontvangen en rondleiden.
In juli 2003 had ik de eer de RTBF te mogen verwelkomen voor een reportage. Het was bij die gelegenheid dat de Waalse oud-renner Alex Close me een heel zeldzaam object overhandigde, de pet die hij gedragen heeft tijdens de Ronde van Frankrijk van 1956, waarin hij zeventiende werd. Een Tour die bij bijzonder hoge temperaturen verreden werd. Om de renners aan de hitte te helpen weerstaan, besloot de Tourdirecteur dat jaar om alle deelnemers van een sponzen pet te voorzien die ze in water konden dompelen.
De renner die er uiteindelijk het best in geslaagd is het hoofd koel te houden, was Roger Walkowiak. De Poolse Fransman kroonde zich met een monstervlucht tot de verrassende winnaar van die Ronde.
Uw browser voldoet niet aan de minimale vereisten om deze website te bekijken. Onderstaande browsers zijn compatibel. Mocht je geen van deze browsers hebben, klik dan op het icoontje om de gewenste browser te downloaden.
