“Natuurlijk is trouwen in een museum waar de wielersport centraal staat een fantastisch gegeven. Dat het stadhuis juist nu wordt gerenoveerd en huwelijken daarom tijdelijk doorgaan in KOERS, kwam ons erg goed uit. Om niet te zeggen dat het ideaal was.” Voor Piet Allegaert (°1995) zal KOERS voortaan altijd een speciale plek blijven.
Roeselare op zich was hem al niet vreemd. Allegaert, opgegroeid in Moorslede, volgde middelbaar onderwijs aan de VMS in de Rodenbachstad en zette er zijn eerste stappen in de wielerwereld: “Op een gegeven moment stond er een artikel in de krant dat er een wielerploeg in Roeselare zou worden opgericht. Naar aanleiding daarvan werden enkele open trainingen georganiseerd. Op een zaterdagvoormiddag in de winter trok ik daar naar toe, samen met mijn broer Matthijs. Ik was toen negen jaar, hij twaalf en we waren meteen verkocht.”
Die club is het geesteskind van de in 2013 overleden ex-profrenner Luc Wallays, oom van Jelle en Jens. Jelle (°1989): “Aangestoken door mijn nonkel begon ik met koersen bij zijn ploeg, de Jonge Renners Roeselare. Omdat de club in tegenstelling tot nu nog niet zo veel leden kende, werden er op zaterdag gemeenschappelijke trainingen georganiseerd, weliswaar aangepast aan de leeftijd. Plaats van afspraak was het Kerelsplein hier in de stad. Piet was toen één van de jongste renners. Er was toen nog niet echt contact, maar ik wist wel wie hij was. Ik had namelijk nog samen met zijn oudste broer Wout aan atletiek gedaan.”
Piet was toen één van de jongste renners. Er was toen nog niet echt contact, maar ik wist wel wie hij was.
Zowel Allegaert en Wallays blijven tot en met de juniores bij de Jonge Renners Roeselare. Wallays, zes jaar ouder dan Allegaert, maakt dan de overstap naar beloftenteam Beveren 2000. Enkele jaren na Jelle wordt Piet belofte bij het EFC-opleidingsteam van Michel Pollentier. Daar vindt hij met Wim Feys en Benny Engels twee ploegleiders terug van het intussen opgedoekte Beveren 2000.
Bij EFC koerst Piet samen met Jens, de jongere broer van Jelle. Matthijs Alllegaert is dan al gestopt met koersen. En net als Jens maakt Piet bij Sport Vlaanderen de overstap naar de profs, waar ook Jelle zijn loopbaan op het hoogste niveau begon. Voor Piet biedt Sport Vlaanderen de ultieme reddende hand: “Ik kon pas midden oktober een profcontract tekenen. Zonder deze ploeg ging ik met andere woorden nooit prof geworden zijn. Het waren allemaal Vlamingen onder elkaar, we spraken letterlijk dezelfde taal. Dat was een fijne tijd.”
Ook Wallays blikt tevreden terug: “Bij de Vlaanderen-ploeg krijg je de tijd om uit te zoeken wat je sterke en minder sterke punten zijn als prof. En natuurlijk, je moet presteren, maar ze zien ook wel wanneer je er genoeg voor doet en wanneer niet. Die ploeg was een ideale stap in mijn ontwikkeling als beroepsrenner.”
In 2016, na vijf seizoenen bij de Vlaanderen-ploeg, maakt Wallays de overstap naar Lotto-Soudal, een team met World Tourstatuut. Allegaert trekt in 2020 dan weer na drie jaar Sport Vlaanderen naar het Franse Cofidis, dat dan voor het eerst een World Tourlicentie bemachtigd heeft.
Na vijf seizoenen Lotto-Soudal moet Jelle eind 2020 noodgedwongen op zoek naar een ander team. Cofidis biedt hem een reddingsboei aan. Op die manier wordt Wallays ploegmaat van Allegaert. Piet: “Of ik me toen de grote broer voelde en Jelle op sleeptouw nam bij Cofidis? Helemaal niet. Jelle was al jarenlang prof en spreekt goed Frans. En dat is in een ploeg waar Frans de voertaal is natuurlijk mooi meegenomen.”
Jelle: “Ik maakte al snel kennis met de typische Franse mentaliteit. Lukt het vandaag niet, dan is morgen ook wel goed. Dat is even wennen, maar je leert daar mee leven. Er is gelukkig wel een kleine Vlaamse enclave binnen de ploeg, die bestaat uit Kenneth Vanbilsen, Sander Armée en dan nog ons twee. En met mecanicien Yannick Verstraete vinden we ook nog een West-Vlaming terug in de entourage.”
Sinds we bij Cofidis rijden, spreken we ook echt vaak af om samen te gaan trainen hier bij ons in de buurt. Jelle trakteert vaak onderweg, dat maakt het plezant.
Dat de beide streekgenoten nu voor het eerst samen in één ploeg koersen, brengt ook een andere verhouding met zich mee. Piet: “We zijn vaak kamergenoot. Niet altijd, maar het gebeurt wel. En sinds we bij Cofidis rijden, spreken we ook echt vaak af om samen te gaan trainen hier bij ons in de buurt, bijna wekelijks zelfs. Jelle trakteert vaak onderweg, dat maakt het plezant (grinnikt).”
Wallays baat samen met zijn vriendin een eigen B&B uit in Staden, pal naast de plek waar hij opgroeide: “Maar ik heb en had altijd al sterke banden gehad met Roeselare. Niet alleen door mijn oom Luc en het feit dat ik hier school liep, maar ook omdat ik hier enkele jaren woonde. En mijn vader was hier jarenlang politieagent. Al kan ik niet zeggen of dat een positieve of negatieve referentie is (lacht). Ik ben bovendien al eens Persoonlijkheid van het jaar geweest in Roeselare. En toen ik in 2018 een etappe in de Vuelta won, gaf de burgemeester een vat in een café op het Polenplein, vlakbij het museum. Daarnaast ben ik ook peter van de Jonge Renners Roeselare.”
En Piet? “Wij verhuisden in 2020, in volle coronatijd. Echt veel mensen kennen we daardoor nog niet. Maar na mijn tweede plaats in de Tro Bro Léon in 2021 kreeg ik tot mijn verrassing een kaartje van het kabinet van de burgemeester. Het moet zijn dat ik toch al geen volslagen onbekende meer ben in mijn nieuwe thuisstad. En als ik in de toekomst een grote koers win, dan kom ik net als Jelle (de trui waarin hij Parijs-Tours won in 2014 is te zien in KOERS) mijn truitje persoonlijk uithangen in het museum, beloofd!”
Uw browser voldoet niet aan de minimale vereisten om deze website te bekijken. Onderstaande browsers zijn compatibel. Mocht je geen van deze browsers hebben, klik dan op het icoontje om de gewenste browser te downloaden.
