Les Amis de Paris-Roubaix (°1977) noemen zichzelf erfgoedbewakers van de wielersport. Hun voornaamste taak? Naast het waken over de goede naam van deze wedstrijd is dat ook het onderhouden, bewaren en toegankelijk maken van de belangrijkste kasseistroken uit Parijs-Roubaix.
Voorzitter François Doulcier rekent voor het onderhoud niet alleen op een groep vrijwilligers, maar werkt ook samen met de leerkrachten en leerlingen van de Lycée Horticole de Lomme. De leerlingen doen dat in beurtrol, elke dag een andere groep, in weer en wind. Zij nemen jaarlijks de heraanleg van zo’n 150 meter pavé voor hun rekening.
Tijdens hun onderhoudswerken zetten de leerlingen de kasseien vast in een laag kiezelsteentjes van 20 à 30 centimeter. De methode is ecologisch (er worden enkel natuurlijke materialen gebruikt) en laat waterdoorsijpeling toe zodat de omliggende velden niet worden weg-geërodeerd.
Na een Helletocht over de kasseiestroken van Noord-Frankrijk wenkt op de piste van Roubaix - officieel de ‘vélodrome André Pétrieux’ - de hemel. Wie als eerste over de meet komt, weet zichzelf verzekerd van een plek in de wielergeschiedenis. Winnaars krijgen in de legendarische douches een ereplakkaat.
Vlakbij beheren Les Amis de Paris-Roubaix ook een museum over Parijs-Roubaix. Je vindt er een rijtje unieke truien en fietsen. Eén van de pronkstukken is de fiets waarmee Pino Cerami in 1960 Parijs-Roubaix wist te winnen.
Ook de kasseitrofee van de editie van dit jaar is er te vinden. Totdat deze op het podium wordt overhandigd aan de winnaar. Les Amis gaat er prat op om winnaars uit het verleden, toen de kasseitrofee nog niet bestond, alsnog een trofee te overhandigen.
Sedert 2012 is vlakbij de oude open piste ook een overdekte piste te vinden. Deze draagt de naam ‘Stab Vélodrome’, verwijzend naar de Frans-Poolse renner Jean Stablinski die voorstelde om het Bos van Wallers-Arenberg toe te voegen aan het parcours. Als ex-mijnwerker kende Stablinski deze weg maar al te goed. Het pleintje voor de velodroom draagt ook zijn naam.