Rik (Henri) Van Looy wordt op 20 december 1933 geboren in Grobbendonk. Als krantenbedeler haspelt hij al op jonge leeftijd de nodige kilometers op de fiets af. Anno 1948 staat hij aan de start van zijn eerste koers. Twee jaar later beschikt Rik over een licentie van de Belgische Wielrijdersbond en is hij officieel renner.
De profcarrière van Van Looy begint in september 1953 nadat hij kort voordien Belgisch kampioen bij de amateurs was geworden. Als nieuwbakken prof wint Van Looy meteen zijn eerste twee wedstrijden.
Een eerste grote vis vangt Rik in 1956, wanneer hij Gent-Wevelgem wint. Van Looy heeft dan de overstap gemaakt naar de Italiaanse Faemaploeg. Van af gaat het snel. Zeges in Milaan-SanRemo, Parijs-Brussel en het BK (1957), Ronde van Vlaanderen en derde in de Vuelta (1959),… het is begin van een nieuw tijdperk.
Rik II klokte af op 504 zeges en is de eerste renner die er in slaagt om de vijf monumenten te winnen. Springen er ook nog bovenuit: drie zeges in Parijs-Roubaix, twee keer wereldkampioen, puntentrui in de Tour en Vuelta, twee keer Ronde van Vlaanderen, twee keer kampioen van België,…. Van Looy was van alle markten thuis. Zijn volledige erelijst opsommen is dan ook quasi onbegonnen werk.
Zoals het toprenners betaamde, werd Rik ook een veelgevraagde posterboy, die reclame maakte voor een uiteenlopend gamma aan producten. Van melk en koffie over limonade tot uurwerken. Rik prees het allemaal aan. Dankzij zijn vrouw Nini Mariën was Rik veel meer dan een posterboy. Nini zorgde voor een bijkomend hoog glamourgehalte.
Roger De Maertelare, die een boek publiceerde over Van Looy, schreef hierover: “In mijn herinnering leeft Nini voort als de eerste rennersvrouw met sterallures. Ze was mooier dan alle anderen, verloor in het openbaar nooit haar waardigheid zelfs in de pijnlijkste momenten en begreep als geen andere wat de tienduizenden fanatieke Van Looy-supporters in de jaren vijftig en zestig wilden horen.”
Nini was niet alleen een ‘rennersvrouw met sterallures’, ze was ook de steun en toeverlaat van Rik. Kleindochter Katrien Van Looy: “Mijn opa en oma waren altijd samen. Sinds het verlies van grootmoeder Nini, die begin 2021 op 88-jarige leeftijd overleed na een slepende ziekte is hij nog wat stiller dan anders geworden, maar dat is volkomen begrijpelijk natuurlijk.”
Van Looy-biograaf Roger De Maertelaere: “Supporter zijn van de Keizer was meer dan alleen maar plezier beleven aan zijn goede resultaten. Het was als het ware een geloofsbelijdenis. Je bleef dan ook trouw tot het bittere einde.”
Volgens Mark Vanlombeek en Robert Janssens, auteurs van het boek ‘Rik van Looy 80’, is Van Looy in eigen land de populairste renner aller tijden. Van Looy was niet alleen een klasbak pur sang; hij kon ook terugvallen op een stevige portie charisma, en maakte graag tijd vrij voor zijn supporters.
Ook na zijn carrière zoeken supporters Rik thuis op, in de hoop een glimp van hem op te vangen. Publieke erkenning krijgt Van Looy onder meer in 2017, wanneer in zijn thuisstad Herentals een standbeeld wordt onthuld. Een jaar later ziet de Grote Prijs Rik Van Looy het levenslicht. En kort nadien brengt de organisatie van de GP onder de naam Keizer van Hertals ook een eigen bier als ode aan Rik op de markt.
Anno 2023 komt Rik, op 90-jarige leeftijd, niet zo vaak meer buiten. De Keizer geniet van zijn welverdiende rust. Hopelijk kan hij er nog vele jaren aan toevoegen!
Bij menig verzamelaar kan je een authentieke shirt, fiets, een gesigneerde foto van de Keizer, ... of een trofee terugvinden. In aanloop naar de 90ste verjaardag van Van Looy lanceerde Herentals een zoektocht naar de wielertrofeeën van de wereldkampioen. Want hoewel hij 504 wedstrijden won, heeft hij er geen enkel meer in zijn bezit.
De meeste schonk hij weg tijdens zijn afscheidsfeest in Bobbejaanland. De overgebleven trofeeën vonden de bewoners die het huis van Rik in het centrum van Herentals overkochten terug in de zolder. Of werden meegegeven aan enthousiaste fans. Dochter Nadia Verbeeck in de krant De Morgen: “Bijna maandelijks klopten er koersliefhebbers aan. Als ze sympathiek waren gaf mijn moeder een trofee of ander aandenken mee.”
De Izegemse verzamelaar Willy Lagrou slaagde doorheen de jaren erin om een uitgebreide collectie gewijd aan zijn wielerheld uit te bouwen. De kers op de taart zijn enkele unieke trofeeën. Deze kwamen enkele jaren terug terecht in de collectie van Mark Van Hamme. Het betreft onder meer een trofee van de Ronde van Sardinië 1965 en een zegelint uit Parijs-Tours 1967.
Uw browser voldoet niet aan de minimale vereisten om deze website te bekijken. Onderstaande browsers zijn compatibel. Mocht je geen van deze browsers hebben, klik dan op het icoontje om de gewenste browser te downloaden.
