2min leestijd   door Helmut Lotti op 27 juni 2021
Op 11 april 2004 rijdt Johan Museeuw zijn laatste grote klassieker. Met Parijs-Roubaix wil hij nog één ‘dikke vis’ binnenhalen. Als hij wint, evenaart hij het record van Roger De Vlaeminck, die de Helleklassieker vier keer won. Ik mag mee in de auto naast ploegleider Wilfried Peeters om getuige te zijn van dit historisch moment.

Johan is in bloedvorm en totaal ontspannen. De avond voor de wedstrijd zit hij grappend en grollend aan tafel met de ploegmaats en drinkt hij rode wijn. Hij is er in zijn hoofd zowel klaar mee als klaar voor.

Op de wedstrijddag komt hij na een half uur naast onze volgwagen rijden en wenkt. Ik draai het raampje open en hoor hem redelijk juist zingen: ‘Are you loooonesome toniiiiight?’ Daarna schiet hij terug naar voren.

In de auto volg ik de wedstrijd op een schermpje op het dashboard, terwijl ik in mijn ooghoek voortdurend gevallen en lekgereden renners aan de kant zie staan. Even later zoeven ze ons vol doodsverachting weer voorbij. Het verbaast me dat er geen ongevallen gebeuren met al dit kamikazewerk. Het gewapende chassis van de volgwagen krijgt de ene kasseiklop na de andere te verwerken, ik voel me een soldaat in een tank.

Johan zit in winnende positie, maar dan slaat het noodlot toe. Hij rijdt op minder dan acht kilometer van de aankomst lek op de kasseistrook van Hem, uitgerekend waar dat een paar jaar eerder ook al was gebeurd. Toen hadden de twee ploegmaats met wie hij op kop lag, hem opgewacht om hem als eerste over de streep te laten rijden. Deze keer wordt de zege hem ontnomen. De Deen Magnus Bäckstedt wint.

Ontgoocheld stapt Johan de ploegbus in. Ik zit rechts van hem met het gangpad tussen ons in. Ik zwijg. Elk woord is nu verkeerd. Na twee minuten oorverdovende stilte trekt Johan zijn met Vlaamse Leeuw beschilderde helm van zijn hoofd, keilt hem op de grond en trapt hem kapot met de woorden: ‘Pfff … De Leeuw van Vlaanderen … Het is allemaal voorbij!’

Ik zie tranen opwellen, maar twee minuten later zijn die al verdwenen. Voorzichtig vraag ik hem: ‘Mag ik uw helm hebben?’ Hij antwoordt: ‘Ik zal u een goeie geven, ge moet die kapotte niet pakken!’ Ik zeg: ‘Nee, ik wil deze hebben!’ Deze vertrappelde helm belichaamt zowel zijn winnaarsmentaliteit als het einde van een tijdperk.

Na een huldiging door de wedstrijdorganisatie gaan we met de ploeg in West-Vlaanderen eten. De ontgoocheling wordt weggespoeld met meer dan één glas rode wijn en meer dan één grap van Johan, alsof het drama nooit heeft plaatsgevonden. Johan zoals ik hem ken: een heerlijke, grappige vent met een ijzersterk hoofd. Een winnaar!

Dit artikel verscheen eerder in Het Mooiste van KOERS (2018).

In dit boek worden de allermooiste objecten uit de KOERScollectie in beeld en woord getoond en geduid. Een trui van Fausto Coppi, een trofee van VDB, een fiets van Tom Boonen, handschoenen van Freddy Maertens, een beeld van Eddy Merckx…

Allemaal getuigenissen en erfstukken van wielerheroïek, gekruid met schitterende verhalen van de coureurs zélf, van journalisten, van wielerfanaten.

KOERSshop

Johan Museeuw

Johan Museeuw (Varsenare, 13 oktober 1965) is een Belgisch voormalig wielrenner en veldrijder, beroeps van 1988 tot 2004. Museeuw behaalde 115 zeges, waarvan 113 op de weg. Hij was gespecialiseerd in het rijden van klassiekers en was op dat vlak een van de besten in de jaren 90. In 1996 werd hij wereldkampioen op de weg op zijn verjaardag, in het Zwitserse Lugano. Zijn bijnaam luidt de Leeuw van Vlaanderen.Museeuw won de twee wielermonumenten Ronde van Vlaanderen; 1993, 1995, 1998; en Parijs-Roubaix; 1996, 2000, 2002; elk drie maal. Hij werd drie keer eerste, drie keer tweede en twee keer derde in Vlaanderens Mooiste. Deze prestatie is uniek in de wielersport. Museeuw is gedeeld recordhouder; ook Achiel Buysse, Fiorenzo Magni, Eric Leman, Tom Boonen en Fabian Cancellara wonnen de Ronde van Vlaanderen drie keer. In Parijs-Roubaix presteerden alleen Tom Boonen en Roger De Vlaeminck beter: ze wonnen de Koningin der Klassiekers vier maal. Ook in de Vlaamse eendagskoersen Kuurne-Brussel-Kuurne ; 1994, 1997; de Omloop Het Volk–Gent-Lokeren ; 2000, 2003; E3-Prijs Vlaanderen ; 1992, 1998; Dwars door Vlaanderen ; 1993, 1999 ;en Brabantse Pijl ; 1996, 1998, 2000; was hij (vele malen) de beste. De enige Vlaamse klassieker die hij niet won is Gent-Wevelgem, soms wegens ploegtactiek of omdat iemand hem ten val bracht zoals Steve Bauer in 1995. In 1992 en 1996 werd hij Belgisch kampioen op de weg.Verder won Museeuw twee maal het Kampioenschap van Zürich ; 1991, 1995; de Amstel Gold Race ; 1994; Parijs-Tours ; 1993; en de HEW Cyclassics; 2002. Elf keer won hij een wedstrijd van de Wereldbeker; een record. Twee maal haalde hij het eindklassement van de voormalige Wereldbeker wielrennen binnen; 1995, 1996. In 1996 was hij laureaat van de Vélo d'Or Mondial. Vijf keer won hij de Kristallen Fiets: anno 2021 het absolute record. Begin jaren 80 begon Museeuw zijn wielerloopbaan eigenlijk als veldrijder, waarvoor hij vanwege zijn erelijst op de weg minder bekend staat. In 1991 werd hij derde op het Belgisch kampioenschap in Gavere-Asper.De West-Vlaming viel als renner op met zijn tactische vernuftigheid en zijn stille veeleer introverte persoonlijkheid. Museeuw reed, van 1995 tot 2000, zes seizoenen voor de roemruchte Belgisch-Italiaanse Mapei-ploeg. Onder de vleugels van zijn gouwgenoot Patrick Lefevere beleefde hij de mooiste periode van zijn zestien jaar lange wielerloopbaan. Bijnaam van de Mapei-ploeg was de blauwe armada. Met ploegmaats als Andrea Tafi, Franco Ballerini, Stefano Zanini, Wilfried Peeters, Ludwig Willems, Carlo Bomans en Bart Leysen domineerde Museeuw in die periode de noordelijke voorjaarsklassiekers: de kasseienkoersen.In augustus 2000 liep Johan Museeuw hersenschade op bij een motorongeluk en verkeerde even in kritieke toestand, maar hij herstelde van de hierbij opgelopen blessures. Museeuw stopte op 2 mei 2004 als beroepswielrenner. Hij reed en won een afscheidscriterium in zijn woonplaats Gistel. De Scheldeprijs in Schoten was zijn laatste officiële wedstrijd: op 14 april 2004. Vijf maanden na het einde van zijn loopbaan, in oktober 2004, werd Museeuw beschuldigd van het gebruik van verboden middelen. Diezelfde maand werd zijn dopinggebruik bewezen, later ook aan de hand van zijn sms-verkeer. Eind januari 2007 bekende Museeuw dat hij aan het einde van zijn loopbaan als beroepsrenner doping heeft gebruikt.Museeuws reputatie kreeg een knauw, vooral buiten Vlaanderen waar hij immens populair bleef. Hij wordt nog steeds beschouwd als een van de beste eendagsrenners van zijn generatie. De Belgische krant Het Nieuwsblad schatte hem in 2013, toen de Ronde van Vlaanderen honderd jaar werd, hoger in dan Briek Schotte als beste wielrenner die ooit de Ronde reed en won. In 2015 werd Museeuw door oud-winnaars van de Ronde verkozen als beste renner in de geschiedenis van Vlaanderens Mooiste.Als ondernemer bracht Museeuw een naar hem genoemd merk racefietsen op de markt. Daarnaast organiseert Museeuw fietstochten in de regio rond Oudenaarde in de Vlaamse Ardennen.
serviceKoers

Uw browser voldoet niet aan de minimale vereisten om deze website te bekijken. Onderstaande browsers zijn compatibel. Mocht je geen van deze browsers hebben, klik dan op het icoontje om de gewenste browser te downloaden.