Wereldkampioenschap wielrennen
retro

Dirk Nachtergaele en zijn Tissot. Een dagelijkse flashback naar het WK Lugano 1996

5min leestijd   door Dirk Nachtergaele op 18 september 2021
Najaar 1996. Eén week voor het WK. Na een uiterst druk en lang seizoen met eendagskoersen, de Ronde van Frankrijk, de Olympische Spelen en de Ronde van Puglia er bovenop, bolt Johan Museeuw diep ontgoocheld over de streep in Parijs-Tours. Met een top-tien plaats in de sprintklassieker kon Museeuw zich verzekeren van eindwinst in de Wereldbeker, maar het draait anders uit. “Het is genoeg geweest, ik stop er mee,” verklaart hij na afloop tegen wielerreporter Michel Wuyts in een aftands, uitgeleefd turnzaaltje. De wielerwereld schiet in een kramp. Museeuw is dan nog net geen 31 jaar en is hij hét boegbeeld van het Belgisch wielrennen. Het zal toch niet waar zijn…

Op de terugweg uit Frankrijk ontfermt teambaas Patrick Lefevere zich over Johan. Hij praat op hem in en doet hem afzien van zijn plannen om de fiets aan de haak te hangen. Een dag later is het tij helemaal gekeerd en reis ik samen met Johan, zijn vrouw Véronique en zoontje Gianni – nog voor de nationale selectie – naar het Zwitserse Lugano, waar dat jaar het WK zal doorgaan. Nota bene op de 31ste verjaardag van De Leeuw. De dag na onze aankomst gaat Museeuw op verkenning en ontmoet hij onderweg de Fransman Laurent Jalabert. Museeuw en Jaja trainen die dag samen liefst zeven uur.

Na afloop sta ik Johan op te wachten aan het hotel en ben ik getuige van een vreemd voorval. Johan stapt met zijn fiets aan de hand de stoep op als zijn voorwiel uit het frame valt. Het blijkt al snel dat zijn voorvork gebroken is. Gelukkig gebeurde dit niet onderweg. Ik leg snel mijn hand op zijn schouder en zeg: “Beter nu dan zondag, maat. De mecaniciens brengen dit wel snel in orde.” Omdat Johan de afgelopen dagen niet barstte van het zelfvertrouwen, hoopte ik dat hij niet te veel aandacht zou besteden aan die vorkbreuk. Eenmaal in het hotel laat Johan weten total loss te zijn. Over zijn gelegenheidstrainingsmakker heeft hij alleen maar lovende woorden: “Hoe sterk is die, jong? Hij is mijn favoriet voor komende zondag.”

De rest van de week verloopt voorspoedig en zonder noemenswaardige problemen. Bondscoach Eddy Merckx slaagt er in een prima groepssfeer te creëren. Hoe het WK zelf afloopt, weet iedereen. Met een hemels zegegebaar komt Johan over de finish en is wereldkampioen. Alsof hij met zijn armen wil aantonen dat deze overwinning het hoogst gegrepene is. Het is voor het eerst dat Johan een zege zo viert. Meestal spreidt hij zijn armen naast zich uit – nu wijst hij expliciet naar boven.

Voorbij de finish grijpt hij me vast als nooit tevoren. Een innige omhelzing, geluk alom. Wereldkampioen. Ongelooflijk. Dan worden we, druk omstuwd door pers, politie, organisatie en medewerkers, naar het podium geloodst, onder de tribunes door. Plots stopt hij even, grijpt me vast en begint te wenen. Ik krijg het woord wereldkampioen nauwelijks uitgesproken. Al die emotie. Een paar seconden later trekt hij zijn neus op, droogt zijn tranen en zegt: “Kom, we zijn hier weg.” Achter de tribunes lopen we vader en zoon Merckx tegen het lijf. De vreugde is intens, ook om de vierde plaats van Axel. We zetten onze weg verder tot aan het podium. Daar genieten we van een beetje rust en kan ik Johan wat opfrissen voor de podiumceremonie.

Even later straalt de kersverse wereldkampioen op het podium met zijn regenboogtrui en gouden medaille. Hoe mooi is dit. Een dag om nooit te vergeten; misschien wel de mooiste dag uit mijn ‘wielercarrière’. Johan draagt een petje van onze sponsor Mapei, hem snel toegestopt door een medewerker van grote baas Giorgio Squinzi. Maar dat is eigenlijk verboden door de UCI en de petjes-actie levert ons een grote boete op. Maar de pet past perfect op zijn hoofd én de sponsor is tevreden…

Horloge Dirk Nachtergaele2
Na alle plichtplegingen komt Johan het podium af en stopt mij een doosje in de hand. Een prachtig Tissot-horloge dat hij op het podium overhandigd kreeg. Nu, 25 jaar later, draag ik het nog steeds rond mijn pols.
Dirk Nachtergaele

Na alle plichtplegingen komt Johan het podium af en stopt mij een doosje in de hand. Een prachtig Tissot-horloge dat hij op het podium overhandigd kreeg. “Hier Dirk, dit is voor jou. Je bent vandaag ook een beetje wereldkampioen geworden na deze helse week.” Ik word stil van dit mooi gebaar en koester dit uurwerk nog altijd. Nu, 25 jaar later, draag ik het nog steeds rond mijn pols.

Vervolgens stappen we naar de dopingcontrole en volgt de persconferentie. Ik wacht achteraan in de zaal met zijn fiets bij me. Plots zie ik Johan druk gesticuleren en iets wegstoppen dat hij net van iemand heeft ontvangen. Na afloop van de vele perspraatjes komt hij naar me toe, graait in de achterzak van zijn regenboogtrui en overhandigt me een witte briefomslag. Het is een speciale eerste uitgifte van een Zwitserse postzegel op de dag van het WK. Met unieke afstempeling. Johan weet dat ik een fervent filatelist ben. Om maar te zeggen hoe de wereldkampioen in elkaar steekt. Enig mooi toch, als je op de dag van je grootste triomf nog denkt aan de postzegelverzamelaar die je soigneur is.

Terug in het hotel is het feest. De bondcoach, het personeel, de vertegenwoordigers van de Belgische Wielerbond en de renners zelf delen in de vreugde. Er wordt meer dan één fles champagne gekraakt… De dag na het WK vertrek iedereen terug naar België. Behalve Johan, Véronique, Gianni en ikzelf. Toch blijkt één journalist nog ter plaatse te zijn. Hij wil een reportage over the day after maken. Maar Johan heeft daar weinig zin in. Dus moet ik een smoesje verzinnen. Die avond, een dag na het WK, wordt de kersverse wereldkampioen eigenlijk nog verwacht voor een diner op het stadhuis van Lugano, samen met de burgemeester en een resem notabelen. Ik geef de journalist het uur door waarop Johan er verwacht wordt… maar niet zal opduiken. Intussen zijn we al lang op weg naar Italië voor de laatste wedstrijd van het seizoen. De eerste koers waar Johan van start zal gaan in de mooiste trui die er bestaat…

Dit artikel verscheen eerder in Etappe #08 (2021).

Het achtste nummer van Etappe staat in het teken van de regenboogtrui. Onder meer Nicolle Van den Broeck, Eloi Meulenberg en Ronse '63 geven kleur aan deze editie.

Zin in meer WK-verhalen? Haast je naar onze shop!

KOERSshop

Johan Museeuw

Johan Museeuw (Varsenare, 13 oktober 1965) is een Belgisch voormalig wielrenner en veldrijder, beroeps van 1988 tot 2004. Museeuw behaalde 115 zeges, waarvan 113 op de weg. Hij was gespecialiseerd in het rijden van klassiekers en was op dat vlak een van de besten in de jaren 90. In 1996 werd hij wereldkampioen op de weg op zijn verjaardag, in het Zwitserse Lugano. Zijn bijnaam luidt de Leeuw van Vlaanderen.Museeuw won de twee wielermonumenten Ronde van Vlaanderen; 1993, 1995, 1998; en Parijs-Roubaix; 1996, 2000, 2002; elk drie maal. Hij werd drie keer eerste, drie keer tweede en twee keer derde in Vlaanderens Mooiste. Deze prestatie is uniek in de wielersport. Museeuw is gedeeld recordhouder; ook Achiel Buysse, Fiorenzo Magni, Eric Leman, Tom Boonen en Fabian Cancellara wonnen de Ronde van Vlaanderen drie keer. In Parijs-Roubaix presteerden alleen Tom Boonen en Roger De Vlaeminck beter: ze wonnen de Koningin der Klassiekers vier maal. Ook in de Vlaamse eendagskoersen Kuurne-Brussel-Kuurne ; 1994, 1997; de Omloop Het Volk–Gent-Lokeren ; 2000, 2003; E3-Prijs Vlaanderen ; 1992, 1998; en Brabantse Pijl ; 1996, 1998, 2000; was hij (vele malen) de beste. De enige Vlaamse klassieker die hij niet won is Gent-Wevelgem, soms wegens ploegtactiek of omdat iemand hem ten val bracht zoals Steve Bauer in 1995. In 1992 en 1996 werd hij Belgisch kampioen op de weg.Verder won Museeuw twee maal het Kampioenschap van Zürich ; 1991, 1995; de Amstel Gold Race ; 1994; Parijs-Tours ; 1993; en de HEW Cyclassics; 2002. Elf keer won hij een wedstrijd van de Wereldbeker; een record. Twee maal haalde hij het eindklassement van de voormalige Wereldbeker wielrennen binnen; 1995, 1996. In 1996 was hij laureaat van de Vélo d'Or Mondial. Vijf keer won hij de Kristallen Fiets: anno 2021 het absolute record. Begin jaren 80 begon Museeuw zijn wielerloopbaan eigenlijk als veldrijder, waarvoor hij vanwege zijn erelijst op de weg minder bekend staat. In 1991 werd hij derde op het Belgisch kampioenschap in Gavere-Asper.De West-Vlaming viel als renner op met zijn tactische vernuftigheid en zijn stille veeleer introverte persoonlijkheid. Museeuw reed, van 1995 tot 2000, zes seizoenen voor de roemruchte Belgisch-Italiaanse Mapei-ploeg. Onder de vleugels van zijn gouwgenoot Patrick Lefevere beleefde hij de mooiste periode van zijn zestien jaar lange wielerloopbaan. Bijnaam van de Mapei-ploeg was de blauwe armada. Met ploegmaats als Andrea Tafi, Franco Ballerini, Stefano Zanini, Wilfried Peeters, Ludwig Willems, Carlo Bomans en Bart Leysen domineerde Museeuw in die periode de noordelijke voorjaarsklassiekers: de kasseienkoersen.In augustus 2000 liep Johan Museeuw hersenschade op bij een motorongeluk en verkeerde even in kritieke toestand, maar hij herstelde van de hierbij opgelopen blessures. Museeuw stopte op 2 mei 2004 als beroepswielrenner. Hij reed en won een afscheidscriterium in zijn woonplaats Gistel. De Scheldeprijs in Schoten was zijn laatste officiële wedstrijd: op 14 april 2004. Vijf maanden na het einde van zijn loopbaan, in oktober 2004, werd Museeuw beschuldigd van het gebruik van verboden middelen. Diezelfde maand werd zijn dopinggebruik bewezen, later ook aan de hand van zijn sms-verkeer. Eind januari 2007 bekende Museeuw dat hij aan het einde van zijn loopbaan als beroepsrenner doping heeft gebruikt.Museeuws reputatie kreeg een knauw, vooral buiten Vlaanderen waar hij immens populair bleef. Hij wordt nog steeds beschouwd als een van de beste eendagsrenners van zijn generatie. De Belgische krant Het Nieuwsblad schatte hem in 2013, toen de Ronde van Vlaanderen honderd jaar werd, hoger in dan Briek Schotte als beste wielrenner die ooit de Ronde reed en won. In 2015 werd Museeuw door oud-winnaars van de Ronde verkozen als beste renner in de geschiedenis van Vlaanderens Mooiste.Als ondernemer bracht Museeuw een naar hem genoemd merk racefietsen op de markt. Daarnaast organiseert Museeuw fietstochten in de regio rond Oudenaarde in de Vlaamse Ardennen.
serviceKoers

Uw browser voldoet niet aan de minimale vereisten om deze website te bekijken. Onderstaande browsers zijn compatibel. Mocht je geen van deze browsers hebben, klik dan op het icoontje om de gewenste browser te downloaden.