Koersen zit de familie Van Avermaet in het bloed. Aimé Van Avermaet koerst een aantal jaren als prof in de jaren 1960; zoon Ronald volgt in zijn voetsporen. Roland huwt met atlete Bernadette Buysse, de dochter van Kamiel Buysse, tijdgenoot en concullega van Aimé. Niet verwonderlijk dus dat Greg, de kleinzoon van Aimé en Kamiel over goeie wielergenen blijkt te beschikken. Meer dan dertig jaar na vader Ronald, staat ook zoon Greg aan de start van de Olympische Spelen, een zeldzame gebeurtenis.
De wielercarrière van Ronald (°1959) hangt in den beginne aan een zijden draadje: “Mijn vader had slechte herinneringen aan zijn carrière als coureur. Aanvankelijk verzetten mijn ouders zich heel erg dat ik renner zou worden. Ik mocht toch meerijden met de wielertoeristen en daar kwam het ook uiteindelijk tot koersen. En ik was de beste en uiteindelijk gaven mijn ma en pa dat ik aan wedstrijden mocht deelnemen.”
In zijn aanvangsjaren combineert Ronald zijn wielercarrière met werk als metser in de winter: “Kwestie van sterker te worden en beter tegen de winterlucht te kunnen als renner”, laat Van Avermaet optekenen nadat hij in het voorjaar van 1980 de Grote Prijs Victor Bodson heeft gewonnen.
In 1980 kent de Oost-Vlaming een sterk seizoen: “Door mijn goeie prestaties werd ik geselecteerd voor de nationale ploeg, de zogenaamde Blauwe Garde. Daardoor kon ik ook een aantal wedstrijden in het buitenlanden rijden. En ik werd ook geselecteerd voor de Olympische Spelen in dat jaar”. Maar die selectie werd eigenlijk te laat gemaakt, zo vertelt Ronald in het wielermagazine Bahamontes: “Ze wilden mannen in vorm meenemen naar de Spelen. Daardoor reed iedereen zich kapot om de selectie te halen en was het vet eigenlijk al op voorhand van de soep.”
Vier jaar na de Spelen in Canada, fungeert het Russische Moskou in 1980 als gaststad voor de olympiade. Door de agressieve geopolitiek van de Sovjetleiders – de Sovjet-Unie was buurland Afghanistan binnengevallen – boycotten diverse landen deze Spelen. Onder meer de Verenigde Staten weigeren deel te nemen.
Ronald Van Avermaet is een van de 12 Belgische renners die afreizen naar Moskou: “Ik had geen ambitie. Ik was al blij dat ik er bij was. We wisten dat niemand van ons een rol zou kunnen spelen. Uitrijden was het hoogst haalbare.”
Uiteindelijk is er tijdens de wegrit met Luc De Smet slechts 1 Belg die de finish haalt. Ronald krijgt net als de overige ploegmaats de code DNF (Did Not Finish) achter zijn naam.
Ook op de piste blijven opvallende prestaties uit. Joseph Smeets wordt 10de in de individuele achtervolging; een zelfde uitslag wordt behaald door de selectie die aantreedt in de ploegenachtervolging. Een betere uitslag lukt de Belgische renners niet.
In de loop van 1982 maakt Ronald de overstap naar de beroepsrenners. Drie jaar later stopt hij echter al met koersen. “Gedegouteerd door een met doping bezoedeld peloton”, schrijft journalist Jonas Creteur in Sport/Voetbalmagazine. Nog in 1985 mag het gezin Ronald Van Avermaet – Bernadette Buysse een tweede kindje verwelkomen. Claudia krijgt er met Greg een broertje bij.
Genoemd naar de Amerikaanse wielrenner Greg LeMond lijkt hij al voorbestemd om in de beste familietraditie renner te worden. Toch kiest de jonge Greg in eerste instantie voor veldlopen, een discipline waarin mama Bernadette wereldkampioen (bij de militairen) werd. Nadien volgen nog enkele andere sporttakken. Als doelman bij Beveren weet Greg zich nationaal in de kijker te spelen.
Nadat hij daar echter op de bank belandt, ontbrandt de koerspassie helemaal: “Hoewel Greg slechts af en toe fietste, had hij eens zijn schoonbroer Glenn D’Hollander, toen profrenner bij Lotto, kunnen volgen op een helling. En die ging nochtans volledig à bloc”, vertelt mama Bernadette aan Jonas Creteur.
In 2003 staat Greg voor het eerst aan de start van een wielerwedstrijd. Hij combineert zijn wedstrijden dan nog met zijn carrière als voetballer. Vanaf 2004 kiest hij volledig voor de koers. De Oost-Vlaming weet door zijn talent van meet af aan hoge ogen te gooien en debuteert in 2007 als neoprof bij de Lotto-ploeg. Hij wint meteen een etappe in de Ronde van Qatar, zijn eerste wedstrijd als profrenner.
Ook in 2008 boekt Van Avermaet fraaie resultaten, met onder meer de eindzege in het puntenklassement van de Vuelta. Eind 2008 wordt hij bekroond met de Flandrientrofee. In 2009 en 2010 worden de hoge verwachtingen niet helemaal ingelost. Een vijfde plaats op het WK in het Australische Geelong luidt de kentering in. Bovendien maakt Van Avermaet eind 2010 de overstap naar het BMC-team van Philippe Gilbert en lijkt hij klaar voor een doorstart.
In 2011 is Greg opnieuw vooraan in het peloton te vinden. Zijn regelmatige prestaties leveren hem een plaatsje op in de selectie voor de Olympische Spelen in Londen 2012. De Belgische selectie bestaat naast Greg uit Tom Boonen, Stijn Vandenbergh, Philippe Gilbert en Jurgen Roelandts.
Na een vlakke aanloop van 70 kilometer wacht het peloton nog negen rondjes van 15 kilometer op en rond Box Hill om dan te eindigen met een vlak laatste deel van dertig kilometer. Aan de aankomst op The Mall in hartje Londen klopt Alexander Vinoukourov Rigoberto Uran in een opvallende sprint-à-deux. Jurgen Roelandts eindigt als eerste Belg op de zevende plaats. Van Avermaet moet zich tevreden stellen met de 92ste plaats.
Ook in 2016 maakt Greg deel uit van de nationale selectie. De wegrit is het allereerste evenement op het programma tijdens de Spelen in Rio. “Jammer, want de olympische vibe was er nog niet. De openingsceremonie hebben we ook gemist want dat ging te vermoeiend zijn voor onze benen. Spijtig, want die van Londen had ik ook al gemist. Dat ritueel om achter je vlag het stadion binnen te komen, vind ik erg schoon”, laat Greg optekenen door Bahamontes-hoofdredacteur Jonas Heyerick.
De Spelen in Rio zijn een doel voor Van Avermaet: “Ik wilde in Rio in topvorm zijn, ook al omdat ik onvoldoende voorbereid aan te start stond in Londen. In 2016 wilde ik er alles aan doen om goed voor de dag te komen. De Spelen vind ik zeer speciaal zeker omdat mijn vader olympiër is”, vertelt Greg tijdens een praatavond in Roeselare naar aanleiding van de Spelen.
Greg rijdt een uitstekende wedstrijd en bevindt in het slot van de koers nog steeds vooraan. Wanneer Vincenzo Nibali en Sergio Henao in de kopgroep ten val komen, blijft de Pool Rafal Majka alleen over als leider. In de achtergrond slagen Greg en de Deen Jacob Fuglsang er in om op twee kilometer voor de finish de oversteek te maken naar Majka. In een langgerekte sprint rekent de Belg af met zijn medevluchters en wordt olympisch kampioen.
“Ik wist bij ingaan van de laatste kilometer dat ik in 99 procent van de gevallen zou winnen. Majka en Fuglsang kunnen allebei niet sprinten. Dus ik was heel erg geconcentreerd om alles juist te doen. Ik legde mijn ketting op de juiste versnelling en ik zorgde er voor dat ze me niet zouden kunnen verrassen. Ik voelde me dus wel zegezeker.”, aldus Greg tijdens de praatavond in Roeselare.
Van Avermaet miste dan wel de olympisch openingsceremonie; de huldiging op het podium als winnaar maakte veel goed. Zijn olympisch goud blijft voor altijd de kroon op zijn rijk gevulde wielercarrière.
Marc Vandevyvere was actief tijdens drie opeenvolgende Olympische Spelen. Toch is de kans groot dat zijn naam niet onmiddellijk een belletje doet...
Uw browser voldoet niet aan de minimale vereisten om deze website te bekijken. Onderstaande browsers zijn compatibel. Mocht je geen van deze browsers hebben, klik dan op het icoontje om de gewenste browser te downloaden.
