Marc Vandevyvere werd in 1946 geboren in Kuurne. Hij bleef er zijn hele leven wonen. Via zijn vader Daniël, die één van de stichters van Kuurne-Brussel-Kuurne was, kwam hij in contact met de wielersport. Zo raakte hij al op jonge leeftijd bij deze koers betrokken.
Vandevyvere werd bestuurslid van de Koninklijke Sporting Club Kuurne, de vzw die instaat voor de organisatie van de wedstrijd. Hij was bijna 50 jaar actief als medeorganisator. Hij hielp Kuurne-Brussel-Kuurne uitbouwen tot een pijler van het openingsweekend en tot een vaste afspraak in het klassieke wielervoorjaar.
De Kuurnenaar, die echt gepassioneerd was door het wielrennen, hield het niet enkel bij louter organiseren. Als koerscommissaris raakte hij betrokken bij andere aspecten van de wielersport en moest hij ervoor zorgen dat alles volgens de regels verliep. Aanvankelijk gebeurde dat op provinciaal niveau in West-Vlaanderen. In 1975 werd hij nationaal commissaris van de Belgische Wielrijdersbond en nadien nationaal UCI-commissaris. In 1991 zette hij de stap naar het allerhoogste niveau. In het Spaanse Valencia behaalde hij zijn diploma van internationaal UCI-commissaris.
In die hoedanigheid trok hij in 1996 voor de eerste keer naar de Olympische Spelen. Hij maakte in Atlanta als aankomstrechter deel uit van het leidinggevende kwartet van het internationale college van commissarissen. Zij waren verantwoordelijk voor het correcte verloop van het volledige wielerprogramma.
De Spelen in Atlanta pakten met een belangrijke primeur uit. Voor het eerst in de geschiedenis mochten beroepsrenners deelnemen. De Belgische selectie voor de wegwedstrijd bestond uit Tom Steels, Johan Bruyneel, Frank Vandenbroucke, Wilfried Peeters en Johan Museeuw. De Leeuw eindigde er met een tiende plaats als beste landgenoot. De olympische titel ging naar de Zwitser Pascal Richard. Rolf Sörensen en Max Sciandri pakten respectievelijk zilver en brons.
De individuele tijdrit zat in Atlanta voor het eerst in het olympisch programma. Van de 38 deelnemers toonde Miguel Indurain zich de snelste, gevolgd door Abraham Olano en Chris Boardman. Johan Bruyneel strandde op plek 24. In het baanwielrennen behaalde Etienne De Wilde dezelfde plaats in de puntenkoers.
De wegwedstrijd bij de vrouwen stond op onze nationale feestdag geprogrammeerd. De Franse renster Jeannie Longo werd olympisch kampioene. De zilveren medaille was voor de Italiaanse Imelda Chiappa, het brons voor Clara Hughes uit Canada. Onze landgenote Heidi Van De Vijver finishte als twintigste.
Na Atlanta was Marc Vandevyvere ook actief op de Spelen van Sydney (2000) en dat als UCI-commissaris in het beroepscomité. Hij mocht ook een derde keer naar het vierjaarlijkse sportevenement. In Athene in 2004 had hij een opdracht als dopingcontroleur. Filip Vandevyvere, zoon van Marc, legt uit wat er daar gebeurde. “Hij moest eigenlijk maar één dag aanwezig zijn in de Griekse hoofdstad en dat om een bloedcontrole uit te voeren. Maar zover is het nooit gekomen.”
“Ze waren op weg met verscheidene controleurs om in verschillende hotels een inval te doen. Op een bepaald ogenblik konden ze niet verder rijden. De weg werd geblokkeerd door de politie omdat de Britse prinses Anne daar moest passeren. Mijn vader kon daardoor niet meer op tijd aan de inval beginnen. Hij was zo kwaad dat hij teruggekeerd is naar de luchthaven zonder zijn taak uit te voeren.”
Wereldwijd zette Marc Vandevyvere zich in voor de strijd tegen doping en voerde hij controles uit. ‘’Ik was de jager op al wie het niet fair speelde in de wielersport”, vertelde hij in een interview in 2020. “Diverse grote namen liepen dan ook tegen de lamp tijdens mijn bezoek aan hun hotel. Het was meestal vroeg in de morgen toen we de hotelkamer binnenwandelden om de renners aan een dopingproef te onderwerpen.’’ Internationale toppers zoals Bjarne Riis en Aleksandr Vinokoerov werden door hem op het gebruik van verboden producten betrapt.
Een verhaal dat velen zich nog zullen herinneren is dat van Ludo Dierckxsens in de Ronde van Frankrijk van 1999. Na zijn zege in Saint-Etienne vertelde hij tijdens de dopingcontrole aan een Belgische UCI-afgevaardigde dat hij enkele maanden voordien een inspuiting met cortisone had gekregen tegen kniepijn.
De test van Dierckxsens in Saint-Etienne was negatief. Maar voor die injectie met cortisone kon hij geen attest voorleggen. De Belgische UCI-afgevaardigde in kwestie was Marc Vandevyvere. Dierckxens werd toen door zijn ploeg Lampre uit de Tour gezet.
Voor de UCI voerde Vandevyvere ook andere opdrachten uit tijdens internationale rittenwedstrijden zoals de drie Grote Rondes. In de Ronde van Frankrijk was hij eerst lid en later voorzitter van de wedstrijdjury. Hij werkte ook tijdens belangrijke eendagswedstrijden zoals de Ronde van Vlaanderen en het WK. Tijdens de twee decennia dat Vandevyvere internationaal commissaris was, zag hij zowat alle uithoeken van onze planeet. Hij overleed in januari 2024 in Kortrijk op 77-jarige leeftijd.
Oost-Vlaming Filip Meirhaeghe weet zich twee keer te kwalificeren voor de Olympische Spelen. In Sydney (2000) verovert de mountainbiker zilver,...
Uw browser voldoet niet aan de minimale vereisten om deze website te bekijken. Onderstaande browsers zijn compatibel. Mocht je geen van deze browsers hebben, klik dan op het icoontje om de gewenste browser te downloaden.
