Dat Segaert (°2003) ‘iets’ met sport zou doen, stond in de sterren geschreven. Vader Frank was een meer dan verdienstelijk triatleet terwijl broer Loïc niet alleen furore maakte in diezelfde discipline maar ook in het wielrennen.
Alec: “Ik startte al op jonge leeftijd met atletiek, maar begon dit op 12-jarige leeftijd te combineren met triatlon en duatlon, naar het voorbeeld van mijn broer en mijn vader. Al snel liet ik atletiek vallen om mij volledig te kunnen focussen op triatlon. Gaandeweg ontdekte ik dat het fietsonderdeel mij het beste lag en zo ben ik gestart met koersen.”
In 2018 combineert Segaert triatlon met een beginnende carrière als wegrenner. Drie jaar later is een volledige overstap naar de koers een feit. “Naar het voorbeeld van mijn broer Loïc heb ik die switch gemaakt.
In 2020 kon ik al wedijveren met de betere renners en begon ik te beseffen dat er voor mij misschien wel een mooie toekomst zat in het wielrennen. Mede daardoor besloot ik om vanaf 2021 volledig de kaart van de koers te trekken. Let wel, ik vind triatlon tot op vandaag een magnifieke sport. Na mijn carrière als wegrenner behoort een terugkeer naar die discipline zeker tot de mogelijkheden.”
De juniorenjaren van de Lendeledenaar vallen samen met de coronaperiode. In 2020 ziet hij een allereerste WK-deelname wegvallen door de pandemie. Ook in 2021 is de wereld nog in de ban van het coronavirus en worden als gevolg daarvan wielerwedstrijden geschrapt of verplaatst op de kalender.
“Ondanks die moeilijkheden was mijn periode als tweedejaarsjunior erg mooi. Zo behaalde ik in 2021 mijn allereerste UCI-overwinning tijdens de Oberösterrecih Juniorenrundfahrt in Oostenrijk. In de eerste rit nam ik meteen de gele trui om deze niet meer af te geven. Voor mijn ploeg KSV Deerlijk Gaverzicht was dat ook wel speciaal, dat een van hun renners een internationale koers wist te winnen.”
Segaert realiseert dat jaar nog enkele ijzersterke prestaties. Nadat hij op het BK tijdrijden nipt de duimen moet leggen voor Cian Uijtebroeks zijn de rollen op het EK in het Italiaanse Trento omgekeerd. “Ik moet toegeven dat Cian beter was op het BK. Maar ik was dan net dat tikkeltje beter op het EK.
En een EK-titel schat ik hoger in dan een zege op het BK. Ook al omdat ik die overwinning eigenlijk niet had verwacht. Voor dat EK had ik zelfs nog geen internationale tijdritten gereden. Die eerste EK-zege zal mij daarom altijd bijblijven.”
Twee weken na het EK staat het WK op het programma. Het tijdritparcours slingert van Knokke tot in Brugge, nagenoeg een thuismatch voor de West-Vlaming. Segaert verschijnt er aan de start met een tijdritfiets van S-Works, de fiets waarop hij ook al zijn eerste Europese titel behaalde.
“Dat was eigenlijk de fiets van Fabio Jakobsen uit 2020. Door onze goede contacten met Quick-Step-mecanicien Kurt Roose en manager Patrick Lefevere konden wij de fiets van Fabio een tijdlang gebruiken. Door zijn tragisch ongeval in Polen in 2020 en zijn daaropvolgende lange onbeschikbaarheid, was deze fiets nagenoeg nog volledig ongebruikt. Daardoor kon ik zowel het EK als het WK betwisten op een absolute topfiets.”
De Lendeledenaar is, hoe kan het ook anders, bijzonder gemotiveerd om het WK in eigen land te kunnen rijden. “Ik had kort voordien al het EK gewonnen en kon me nu bewijzen in eigen streek. Ik wilde ook scoren, ook al omdat er heel wat supporters kwamen kijken. En het is me gelukt. Ik pakte brons en dat tijdens mijn eerste WK-deelname. Dat WK was tout court een fantastische ervaring. Niet alleen de tijdrit maar ook de wegrit die in en rond Leuven plaatsvond, de stad waar ik mijn studies tot burgerlijk ingenieur volg.”
Alec sluit zijn eerste jaar als voltijds renner af met een knalprestatie in Parijs-Roubaix, die uitzonderlijk in het najaar werd verreden. In bijzonder slechte weersomstandigheden strijdt Segaert constant mee voorin. In de eindsprint moet hij echter afrekenen met twee Noren, waarvan er uiteindelijk eentje te sterk blijkt te zijn.
In 2022 maakt Segaert de overstap naar de beloften en wordt hij opgenomen in de U23-kern van Lotto-Soudal. Ook in deze categorie demonstreert de West-Vlaming van meet af aan dat hij over erg goede tijdrijderscapaciteiten beschikt. Hij pakt niet alleen de nationale titel in het tijdrijden maar wordt opnieuw – en als eerstejaarsbelofte - Europees kampioen.
“Het EK werd in 2022 in Portugal verreden. De jeugdreeksen streden er voor de titel, terwijl de profs dat jaar in Duitsland hun EK tijdrijden reden. Het was in Anadia dus vrij doods qua belangstelling en bovendien was het bloedheet. Toch reed ik daar een toptijdrit en finishte ik met 50 seconden voorsprong op de tweede. Dat was de Kroaat Fran Miholjevic, die een minuut voor mij van start was gegaan. Ik had hem lange tijd in het vizier en zelfs bijna ingehaald.”
Voorbereiding maakt een cruciale rol uit binnen het plan van aanpak voor iedere tijdrit van Alec. “Ik probeer op voorhand zo goed mogelijk het parcours van buiten te leren. Zo ken ik tijdens de wedstrijd zelf iedere bocht en helling. Een tijdrit wordt vaak in de details beslist. Als je dan alle bochten uit je hoofd kent en weet hoelang alle rechte stukken zijn, dan zorgt dit voor mentale rust. Je weet wat er komt.”
“Mijn broer Loïc werkt ook steevast een pacing plan uit. Aan de hand van zo’n plan wordt het parcours opgedeeld in verschillende segmenten en wattages per segment. Die wattages dienen dan als geheugensteuntje voor tijdens de wedstrijd en kan ik dan koppelen aan het parcours dat in mijn hoofd zit.
Afhankelijk van de wind wordt het pacing plan nog tot op de dag zelf voorzien van updates. Ik denk dat ik als tweedejaarsjunior begonnen ben met zo’n pacing plan. Zo had ik wel een voorsprong op mijn concurrenten. Dat idee kwam trouwens vanuit Loic, net zo goed als alle andere zaken op sportief gebied. En daar sta ik steeds ook volledig achter.”
Segaert kan voor zijn prestaties terugvallen op een uitgebreide entourage. Broer Loïc is performanche coach en trainer, papa Frank is osteopaat en mama Karen zorgt er voor dat er gezonde voeding op tafel komt. “Ik kan eigenlijk terugvallen op mijn volledige familie. We zijn met vier kinderen thuis en er valt hier wel altijd iets te beleven. Zeker mijn zus Ella en mijn jongste broer Luca zorgen voor de nodige afleiding en mentale ontspanning tussen het koersen door. Ook dat helpt in functie van mijn prestaties.”
Daarnaast bieden ook Belgian Cycling en wielerteam Lotto-Dstny de nodige ondersteuning: “Bij de juniores was er al een tijdritproject vanuit de bond. Destijds mocht ik al als tweedejaarsnieuweling bij dat project aansluiten, waar Erwin Konings trekker van was.
Dat hield in dat er om de maand of om de twee maanden een sessie was in de Eddy Merckx-piste in de Blaarmeersen. We deden daar dan een training of een aerodynamische test, door rondjes te rijden en onze positie aan te passen. Dat is dan verder geëvolueerd naar zelf windtunneltesten te doen, iets wat bij mijn huidige ploeg ook vaak gebeurt.”
Binnen de Lottoploeg koerst ook ene Victor Campenaerts. De ex-werelduurrecordhouder staat bekend als een renner die bezeten is door details en steevast zoekt naar verbetering: “Campi is voor mij dikwijls een klankbord. Het is echt wel tof om zo iemand als ploegmaat te hebben, zeker omdat hij van heel veel op de hoogte is.
Na mijn EK-titel in Portugal stuurde hij mij meteen na afloop een bericht. Hij vond dat ik goed had gereden, maar hij liet tegelijk ook weten dat mijn rugnummer te hoog zat en dat ik met een verkeerde naaf reed en dat er dus nog ruimte voor verbetering was. Dat is het leuke aan Campenaerts, dat hij voortdurend tips geeft waar je zelf mee aan de slag kan.”
Aerodynamica en een gedegen voorbereiding zijn van groot belang bij een tijdrit. Toch blijft een zaak essentieel: kunnen afzien. “Als tijdrijder moet je stevig over de pijngrens kunnen gaan. Zo’n gevecht tegen jezelf, niet iedereen kan dat. Dat diepgaan is wel iets dat ik heb meegenomen uit mijn triatlonperiode.
Meestal had ik na het zwemmen een redelijke achterstand op de kop van de wedstrijd. In het fietsen reed ik altijd à bloc in de hoop met een voorsprong aan het loopnummer te beginnen en dan stand te houden tot op de meet. Die ervaringen komen nu zeker van pas tijdens mijn tijdritten.”
Langs de kant van de weg kan Alec Segaert ook altijd rekenen op de nodige vocale steun. Ook tijdens het door Segaert gewonnen EK – voor de derde keer op een rij – in het Nederlandse Drenthe in 2023 zijn z’n supporters massaal aanwezig. “Enkele supporters van mijn broer Loïc begonnen mij ook te volgen toen ik begon met koersen. Er zijn er dan stelselmatig bijgekomen, zeker toen het BK voor nieuwelingen in 2019 in mijn woonplaats Lendelede werd georganiseerd.
Ik slaagde er dan als tweedejaarsnieuweling wel niet in om op het podium te eindigen; het leverde me wel heel wat bijkomende supporters op. Vanaf dan is mijn supportersclub alleen maar groter en groter geworden. Als lid kan je na een zege in café De Kluisberg steevast een gratis pint gaan drinken. Maar daar blijft het meestal niet bij.”
Tijdens het BK in Izegem in 2023 staat Lendelede dicht bij een delirium. Segaert start voor het eerst aan het BK bij de profs en pakt meteen zilver tijdens het tijdrijden. En dan volgt nog de wegrit in Izegem, zowat in de achtertuin van Alec.
”Het was toen bijzonder warm weer, maar ik reed erg goed. Langs de kant van de weg stonden heel veel supporters van mij. Het was super om dan in zo’n omstandigheden in volle finale, tegen mijn verwachtingen in, met Remco op pad te gaan en ook nog eens als tweede te eindigen. Dat vond ik super. Onverwachte dingen zijn vaak de mooiste, net zoals die eerste EK-titel.”
Exact 140 jaar terug werd het allereerste Belgisch kampioenschap wielrennen op de weg georganiseerd. Die eerste editie werd betwist met een hoge...