Na een korte speurtocht langs industriële gebouwen gaat uiteindelijk de juiste deur naar een verborgen paradijs open. Van buitenaf doet niets vermoeden waar de Lotto-Soudalploeg zit. Sarah Van Dingenen, verantwoordelijke voor de marketing en hospitality, bekommert zich vandaag voor de ontvangst. Nog even wat telefoontjes afwerken in de bureauruimte en dan kan de ontdekkingstocht beginnen. “Vandaag ben ik hier helemaal alleen”, vertelt Sarah. “Normaal zit collega Julia hier het meest. Zij maakt de wagen- en personeelsplanning, beheert het intranet, houdt de voorraden bij, geeft onderlinge afspraken door, enzovoort. Onze rots in de branding op het gebied van administratie en logistiek.”
Achter de bureauruimte ligt de kern van de service course. Het linkergedeelte omvat hoofdzakelijk de werkruimte voor de acht fulltime mecaniciens en de stockplaats van fietskaders, wielen en andere onderdelen. Rechts ligt de andere grote ruimte: de parking voor de drie bussen, twee trucks, de mobiele keukentruck, vijf kleine busjes en vijftien ploegwagens. Al zijn die laatste bijna nooit aanwezig. Verspreid over de 1000 vierkante meter liggen de stocks van de verzorgers, de medische ruimte, de marketinghoek en verschillende opberghokjes met rekken bomvol spullen. Naast een sporttas staan de trofeeën van Tomasz Marczynski – gekregen na zijn twee recente Vuelta-ritzeges – te wachten op een transfer naar de woonkamer van de Pool. Achter de service course bevindt zich ook nog de service course van de dames- en beloftenploeg, die zowat de helft van de oppervlakte bedraagt.
In de service course komen zo goed als nooit renners afgezakt. “Een wielerploeg fladdert rond”, legt Sarah uit. “Al het materiaal wordt via de bussen en de trucks naar de koers gebracht en ook de staf leeft op het ritme van de wedstrijden. Teambuildings, meetings, sponsoropdrachten; dat vindt allemaal plaats op andere locaties. Bijvoorbeeld bij sponsors.” Het zijn vooral de mecaniciens die hier komen. Zeker tijdens de wintermaanden is het druk, want de nieuwe fietsen moeten van nul opgebouwd worden. Dat betekent een aantal weken intensief monteren en overleggen met de ingenieurs van de onderzoek- en ontwikkelingsafdeling van de leveranciers. Onder meer voor de montage van de elektrische groepen zakken die af voor extra toelichting en instructies over de nieuwe ontwikkelingen. Andere drukke dagen zijn de laaddagen voor een grote ronde. Dan moet al het materiaal, bestemd voor het vliegtuig, klaargelegd worden. De interne communicatie daarvoor is een huzarenstukje; een stressperiode voor Julia.
Het wielerseizoen loopt op zijn einde. Op de dag van het bezoek staat de Sluitingsprijs in Putte-Kapellen op de kalender en een ander deel van de ploeg zit zowaar in China, voor de laatste WorldTourkoers. “Nu is er nog veel materiaal onderweg naar en van koersen. Als alles terug zou zijn, dan staan hier 125 fietsen, vijf per renner, 3 types. Om nog een paar cijfers te geven: 160 paar wielen, 400 à 500 kettingen, 30.000 bidons’, somt Sarah vlotjes op.
De registratie van de enorme hoeveelheden spullen gebeurt nog lekker klassiek via een Excelbestand en levernota’s. “Dit is geen hightechmagazijn met elektronische scanning. Ik weet dat dat bij ploegen zoals Team Sky wel gebeurt. Maar hier verloopt die opvolging zonder noemenswaardige problemen. Dus voorlopig is er geen reden om daarmee te beginnen. Als iedereen nauwkeurig en integer werkt, spaar je de kosten van die software uit.”
Ieder jaar breidt de voorraad wel uit. Sinds kort heeft de ploeg bijvoorbeeld ook ijsvesten en mobiele airco’s in de rangen. Ook de voedingsgewoonten blijven evolueren: de renners eten ook momenteel veel noten en zaden. Maar het opvallendste nieuwe item zijn fluitjes. Die nemen de coureurs mee naar de koersen in de bergen, om de toeschouwers te waarschuwen tijdens de afdalingen.
Herentals is een ideale uitvalsbasis. Centraal in België, gemakkelijk om te switchen tussen Vlaanderen en de Ardennen.
De loods begint aardig vol te staan. Maar aan verhuizen denkt de ploeg helemaal niet. “Herentals is een ideale uitvalsbasis. Centraal in België, gemakkelijk om te switchen tussen Vlaanderen en de Ardennen en voor elk van onze Belgische renners ligt het basiskamp ongeveer even ver van hun woonplaats. Onze leveranciers van wagens en vrachtwagens zitten hier vlakbij en fietsconstructeur Ridley bevindt zich op minder dan een halfuurtje rijden. Niks dan voordelen dus!”
Een upgrade van de bestaande industriële locatie naar een oogverblindend bezoekerscentrum zoals bij BMC Racing Team kwam wel al intern op tafel. “Binnen de ploeg circuleren ideeën over een commerciële uitbouw van de service course”, onthult Sarah, “maar budgettair is de ploeg daar nog niet aan toe. Fan engagement is belangrijk en we willen echt een community creëren. Voorlopig gebeurt dat enkel online, een museum of bezoekerscentrum zijn nog niet aan de orde. Vergeleken met een voetbalploeg zoals Club Brugge of Anderlecht, die lokaal sterk verankerd zijn, heeft een wielerploeg een veel mondialer karakter en dat maakt het ook minder rendabel. Een deel van onze historie kan je wel bezichtigen in de hoofdzetel van de Nationale Loterij. De shop verloopt uitsluitend via het web. De verkoop is verwaarloosbaar ten opzichte van de totale omzet, maar die brengt toch een aantal tienduizenden euro op. Toch de moeite!”
Dit artikel verscheen eerder in Etappe #06 (2017).
De fiets – bijgenaamd La Petite Reine – mocht in 2017 maar liefs 200 kaarsjes uitblazen. Zonder fiets geen wielersport, zonder Koningin Fiets geen Koning Koers. Daarom stond het zesde nummer van Etappe volledig in het teken van de fiets.
Zin in meer historische wielerverhalen? Haast je naar onze shop!
Najaar 1996. Eén week voor het WK. Na een uiterst druk en lang seizoen met eendagskoersen, de Ronde van Frankrijk, de Olympische Spelen en de Ronde...
Uw browser voldoet niet aan de minimale vereisten om deze website te bekijken. Onderstaande browsers zijn compatibel. Mocht je geen van deze browsers hebben, klik dan op het icoontje om de gewenste browser te downloaden.
