Stig Broeckx raakte op 28 mei 2016 betrokken bij een zware valpartij in de Baloise Belgium Tour. De renner van het toenmalige Lotto-Soudal liep ernstige hersenschade op en lag maanden in coma. Broeckx leek veroordeeld tot een vegetatief leven, maar dankzij wilskracht, optimisme en de steun van z'n omgeving vocht hij terug. De Desselaar leerde opnieuw praten, wandelen, ... In 2019 leerde Broeckx Marlies kennen, met wie hij in oktober 2022 een dochtertje Isa kreeg.
Van de onlangs overleden Rik Van Looy, over Frans Verbeeck, tot Albert Van Damme. Ondergetekende kreeg van KOERS al de kans om wereldkampioenen - op de weg en in het veld -, veelwinnaars en grootheden uit het verleden te interviewen. Met wijlen Van Looy ging het over de "zware kassei" die hij telkens kreeg na z'n drie zeges in Parijs-Roubaix.
Frans Verbeeck sprak over z'n Belgische titel na een strijd met Eddy Merckx. "Eindelijk klopte ik hem." En met Albert Van Damme - de 'Leeuw van Laarne' - blikten we terug op de harde concurrentiestrijd met de broers De Vlaeminck. "Erik had geen woord. Hij zei ja, maar dacht nee."
Telkens waren het uitgebreide gesprekken over vroeger, waar ex-renners altijd met veel fierheid en passie over spraken. Onderstaand interview is iets compleet anders. Met Stig Broeckx kijken we niet achteruit, maar wel vooruit. De toekomst met een lach tegemoet. Het resulteerde in een gesprek van 40 minuten over het heden en wat komen gaat.
Een kwartiertje voor het afgesproken tijdstip bellen we aan bij Stig in Dessel. Samen met 2-jarig dochtertje Isa doet hij de voordeur open. Ook verloofde Marlies is nog thuis. Al snel trekt Isa naar haar mama als we via de gang naar de woonkamer wandelen. "Ze is een beetje verlegen", lacht Marlies naar ons.
Renner zijn is ook een hele mooie tijd, hé, maar ik zou niet willen wisselen. Isa is alles voor mij.
Al snel valt ons oog op een gigantisch ingerold spandoek. Naar aanleiding van 40 jaar Lotto in het peloton en de daarbij horende tentoonstelling in ons museum leent Stig ons het spandoek met daarop "fight for Stig", met boodschappen vanwege supporters, vrienden, ploegmaats,... "Het heeft een tijd in de supportersclub gehangen", vertelt Stig. "Nu bewaar ik het hier thuis."
Het gaat er meteen amusant aan toe. Terwijl Marlies en Isa zich klaarmaken om te vertrekken, slaan we met Stig al een babbeltje. Nadat Stig vertelt hoe hij en Marlies elkaar hebben leren kennen via Tinder, gaat het gesprek plots over datingapps. "En hebben jullie een vriendin?", vraagt hij aan de fotograaf en ondergetekende.
Laten we maar snel aan het interview beginnen. Meteen de belangrijkste vraag van allemaal: hoe is het met jou, Stig?
Broeckx: "Héél goed. Als het met Isa goed gaat, gaat het met mij ook goed. Ik heb een leuk gezinnetje, het is heel fijn."
"Isa is het cadeau dat ik nooit verwacht had", zei je eens.
"Dat was de grote droom, hé. Kijk... Elk nadeel heeft z'n voordeel. Ik ben geen coureur meer, waardoor ik veel meer thuis ben en tijd kan doorbrengen met mijn dochter. Als renner had je die tijd nooit. Als coureur ben je 100 dagen op een jaar thuis. En dat is dan nog best veel. Bovendien moet je in die 100 dagen ook trainen, presteren, ... Als ik renner was gebleven, had ik dit allemaal niet kunnen meemaken. Het is een hele mooie troost. Renner zijn is ook een hele mooie tijd, hé, maar ik zou niet willen wisselen. Isa is alles voor mij."
Als een papa niet goed praat, gaat een dochter dat vaak overnemen. Net daarom doe ik extra hard mijn best
Ben je een bezorgde papa?
"Over een kindje ben je altijd wel bezorgd. Alleen sta ik daar nu meer bij stil, omdat het mijn eigen dochtertje is en omdat je ermee samenleeft. Ik vind het belangrijk dat Isa een goede opvoeding krijgt. Ik geniet ervan dat ik veel tijd aan haar kan besteden. Door mijn ongeval kan ik niet heel goed praten, niet heel goed stappen, net op die zaken focus ik extra bij haar dat dat allemaal goed gaat."
In september gaat ze voor het eerst naar school. Dat wordt ook een hele verandering, lijkt me.
"Klopt. Dat wordt aanpassen. Ze zal waarschijnlijk ook heel moe zijn als ze van school thuis gaat komen. En ze zal nog wat meer rust nodig hebben. Nu leggen we haar rond 19u30 altijd in bed. Tussen 5u30 en 6u wordt ze wakker. In mijn herstel is het nodig om veel te rusten. Met de logopedist en de kinesist erbij is het voor mij wel druk en dan is slaap héél belangrijk. Isa is geboren in oktober 2022. 2023 was op vlak van vermoeidheid best een pittig jaar voor me."
Hoe ziet jouw herstelproces er momenteel uit?
"Drie keer per week ga ik naar de logopedist en de kinesist. En dan ga ik nog één keer naar een personal coach. Het is druk en dat zal altijd zo blijven, maar ik vind dat niet erg. Goed praten, dat vind ik het belangrijkste. Als een papa niet goed praat, gaat een dochter dat vaak overnemen. Net daarom doe ik extra hard mijn best. Maar het is dus best intensief.
Als renner was ik veel bezig met spieren, het lichaam, ... Maar ik wist niet dat een mens zoveel spieren had. Na mijn coma woog ik nog 45 kg. Al mijn spieren waren weg. Je moet dat terug opbouwen. Ook de kaak-, wang- en tongspieren. Het spreken lukt steeds beter.
's Avonds raken die spieren vermoeid en wordt het moeilijk om duidelijk te praten. En dan heb ikzelf het ook moeilijker. Ik wil verstaanbaar zijn en zou niet graag hebben dat de mensen zeggen: 'Wat zegt u?'. Over het algemeen verstaan de mensen mij goed. Gelukkig."
Ligt jouw grootste focus dan ook op het praten momenteel?
"Ja, en ik wil ooit terug kunnen lopen. Wandelen lukt al wel, maar als Isa iets uitsteekt, wil ik achter haar kunnen lopen, hé. Als coureur heb je altijd een doel. Je leeft van training naar training, van koers naar koers. Ook nu stel ik mezelf doelen. Mijn ultieme ambitie is meedoen aan de Hel van Kasterlee (15 km lopen, 125 km mountainbiken en 30 km lopen, red.). Maar daar zit ik tijdens mijn revalidatie niet mee in mijn hoofd. Wél met Isa. (trots) Ik spreek altijd met heel veel liefde en fierheid over haar."
Mijn ultieme ambitie is meedoen aan de Hel van Kasterlee. Maar daar zit ik tijdens mijn revalidatie niet mee in mijn hoofd. Wél met Isa!
Ben je al blij met waar je staat?
"Het zal wel zijn. Héél blij. Dit had niemand verwacht. Ik heb een mooie vrouw, een mooie dochter, ... Mijn vrouw is apotheker en komt laat thuis van haar werk. Ik probeer dan ook de huishoudelijke taken een beetje op mij te nemen. (kijkt naar buiten) Een tuinman ben ik niet. (lacht) Maar we hebben de tuin gebruiksvriendelijk aangelegd met hier en daar wat schors tussen."
Je kookt ook, heb ik begrepen.
"Ja, maar ik ben geen chef-kok, hé. Als ik iets maak, gaan we het opeten. Maar of Marlies daar altijd tevreden mee is, dat is iets anders." (hilariteit)
Het wielerseizoen staat opnieuw voor de deur. Kijk je ernaar uit?
"Ja, toch wel. Ik heb het crossseizoen ook wel gevolgd, maar koers blijft koers, hé. Bovendien ken ik de koersen, de parcoursen, ... Ik ben benieuwd."
Kijk je nog veel koers op televisie?
"Als ik de tijd ervoor vind. Mijn gezin gaat voor. Als ik iets anders gepland heb, ga ik niet speciaal thuisblijven om naar het wielrennen te kijken."
Hoe kijk je nu naar het wielrennen?
(Denkt na) "Als supporter. En ik probeer er vooral van te genieten. De koers is gevaarlijk, maar vergis je niet: het is altijd gevaarlijk geweest. Het enige verschil is dat het nu constant in beeld wordt gebracht. Valpartijen zie je nu van dichtbij. Dankzij alle camera's zie je de valpartijen ook vanuit andere standpunten. Alles wordt nu zodanig getoond, dat er veel meer wordt bij stilgestaan.
Maar er wordt evenveel gevallen als vroeger, hoor. Maar toen werd daar minder aandacht aan besteed. Ik denk dat het huidige wielrennen zelfs minder gevaarlijk is dan pakweg tien jaar geleden. Nu worden soms gevaarlijke passages uit het parcours gehaald. Het is allemaal beter georganiseerd.
Topsport houdt natuurlijk altijd risico's in. Gelukkig denk je daar als renner tijdens de koers niet aan. Als je fietst, draai je in je hoofd een knop om en is er maar één doel: winnen. Het besef van de risico's komt er pas als je zoiets meemaakt..."
Er wordt evenveel gevallen als vroeger, hoor. Maar toen werd daar minder aandacht aan besteed.
Denk je nog soms: 'Wat als ik nog renner was'?
"In het begin wel, maar ik heb die gedachte losgelaten. Het heeft geen nut, hé. 'Wat als' bestaat niet."
Heb je nog veel contact met mensen uit de wielerwereld?
"Niet zo heel veel. Wel met Herman Frison. Hij woont in Retie, hier vlak bij in de buurt. Als hij tijd heeft, springt hij wel eens binnen. Dat is wel fijn. Ook nog met een paar oud-ploegmaats heb ik contact. En weet je wat ook best grappig is? (lacht) Wout van Aert en ik gaan naar dezelfde kapper."
Weet je wat best grappig is? Wout van Aert en ik gaan naar dezelfde kapper.
Zie je jezelf - op welke manier dan ook - nog terugkeren in de wielerwereld?
"Ik houd alle pistes open, al heb ik niet echt iets specifieks in gedachten. Het is misschien wel interessant dat ik raad, tips kan geven. We zien wel."
En wat als Isa op een dag zegt: 'Papa, ik wil renster worden.'
(lacht) Van mij mag alles. Als ze dat wil, gaan we er samen voor gaan. Ik ga wel zorgen dat haar begeleiding goed is en dat alles veilig verloopt. Ze is helemaal open in haar keuze, maar... Ik heb het daarnet al eens verteld, hé. Als wielrenner ben je 100 dagen thuis op een jaar. Je leeft met oogkleppen op als coureur. 15 jaar van je leven zet je op pauze. Écht samenleven met iemand, wordt zo goed als onmogelijk. Gedurende die periode telt er maar één ding en dat is de koers. Na die 15 jaar gaat er een nieuwe wereld open."
Als ambassadeur van Bike for Life zet je je ook in voor een goed doel. Leg eens uit.
"Bike for Life is er zodat iedereen de mogelijkheid krijgt om te fietsen. De fiets is een vrijheid en dat wil ik mee promoten. Jongeren moeten er wel de kans toe krijgen, zodat ze minder afhankelijk zijn van de ouders om ergens te geraken. Maar ook voor volwassenen wil ik de toegang tot de fiets laagdrempeliger maken. Ik hoop dat steeds meer mensen met de fiets naar het werk gaan in plaats van de auto. Niet alleen om sportieve redenen, maar fietsen is ook goed voor de geest."
De helm moet verplicht worden in het verkeer. Dat is prioriteit!
Je bent ook peter van HersenStrijd.
"Klopt. Na mijn ongeval ben ik me daar meer in gaan verdiepen. Als je hersenen niet meer werken, stopt het gewoon, hé. Spieren groeien wel terug, maar de hersenen niet. Ik vind het super belangrijk dat de hersenen goed beschermd worden. De helm moet verplicht worden in het verkeer. Een ongeval is snel gebeurd. Dat je een helm moet dragen op een e-bike vindt iedereen logisch, maar voor mij moet het ook op een gewone fiets verplicht worden. Dat is prioriteit. Dus ik zou zeggen: 'Zet 'm op'!"
Word je nog veel aangesproken op straat?
"In de eerste jaren na mijn ongeval heel vaak. Nu is dat minder, maar ik blijf herkenbaar, hé."
Hoe ging je daar in het begin mee om?
Goh... Er veranderde natuurlijk wel wat voor me. Ik had hier een supporterscafé in Dessel, maar na mijn val en tijdens mijn herstel kende ineens de hele wereld mij. Ik zag dat als iets positiefs, want dat betekende dat mijn revalidatie goed verliep. Nu goed... Ik zal voor de rest van mijn leven de renner blijven die in de Baloise Belgium Tour zwaar gevallen is. Dat is ook logisch, hé. Die revalidatie zal ook voor de rest van mijn leven zijn."
Dat etiket 'veerkracht' plakt natuurlijk op jou. Ben je daar, ondanks alles wat je hebt meegemaakt, toch ergens fier op?
"Sowieso. Anderzijds vind ik het op een bepaalde manier logisch wat ik gedaan heb en er nog altijd voor doe. Als jij iets meemaakt, ga je een dag later ook opnieuw willen lopen, hé. Ik vind die veerkracht een evidentie.
Tegelijkertijd weet ik ook wel dat de weg die ik heb afgelegd niet vanzelfsprekend is. Ik heb ook geluk gehad. Ik heb op de juiste momenten in mijn revalidatie de juiste mensen tegenkomen. Ik ben in 2016 gevallen. Misschien wat datzelfde herstel enkele jaren eerder niet mogelijk geweest. Ik ben heel dankbaar voor de hulp die ik gekregen heb."
Op Instagram omschrijf je jezelf als "positieve eigenzinnigaard".
"Mijn dag begint met een lach. Een dag niet gelachen, is een dag niet geleefd. Als ik iemand kruis op straat, bijvoorbeeld, dan lach ik. Mensen die nors kijken, staan niet positief in het leven. En eigenzinnig... Als ik een doel heb, zal ik er alles aan doen om dat doel te bereiken. In de koers is dat net hetzelfde, hé. Ik zie 'eigenzinnig' eerder als een positieve eigenschap. Je hoeft ook niet altijd andermans mening over te nemen zonder zelf na te denken."
Vlaanderen is koers, koers is Vlaanderen. Niet verwonderlijk dat ons vlakke land een thuis biedt aan heel wat service courses van buitenlandse...
Uw browser voldoet niet aan de minimale vereisten om deze website te bekijken. Onderstaande browsers zijn compatibel. Mocht je geen van deze browsers hebben, klik dan op het icoontje om de gewenste browser te downloaden.
