Dat was ook mijn fout geweest, toen ik de keuze van de wijn aan Frank Vandenbroucke overliet. VDB hield van wijn, hij hield van jaartallen. En hij keek niet naar de prijs. Hij trakteerde – nou ja, dat deed mijn krant Het Laatste Nieuws – eerst op een Chambolle-Musigny, een heerlijke rode bourgogne. En hij trakteerde vervolgens – wij dus – op een Rioja uit 1971. 1971 is het geboortejaar van Nico Mattan. Die had zich ten behoeve van het interview ook bij het gezelschap gevoegd. Al was het maar om VDB een beetje aan zijn afspraken te houden.
En zo dronken we dus een Rioja van 36 jaar oud. Hij kostte, vooruit dan maar, 490 euro. Dat leg je niet gemakkelijk uit aan de chef. Ook niet omdat nog een rijkelijke lunch met het interview gepaard was gegaan. Asperges, kreeft of foie gras als voorgerecht. En daarna duif en konijn. Dat ging zo.
Frank Vandenbroucke mocht graag eten in ’t Oud Konijntje. Hij kende de kaart door en door. Dat het konijn heerlijk was, zei hij toen we onze keuze maakten. Overheerlijk, het was echt. Je kon er geen neen op zeggen. Wat zou het worden? ‘Jij konijn, Nico?’, zei Frank. Nico nam konijn. ‘Jij, Joeri?’ Mijn collega Joeri De Knop nam konijn. ‘Marc?’ Konijn, zei ik gedecideerd. En Frank? Frank, hij aarzelde, dacht diep na, en bestelde ten slotte: ‘Pour moi le pigeon.’
VDB hield van wijn, hij hield van jaartallen. En hij keek niet naar de prijs.
Twee jaar later, bij het WK in Mendrisio, kruisten Frank Vandenbroucke en ik elkaar op weg naar de perstent. VDB was geen coureur. Correctie: VDB was altijd een coureur, in het diepst van zijn gedachten. Maar hij was een renner zonder ploeg. Hij was naar Mendrisio gereisd als columnist voor een concurrerende krant. Het deed hem zichtbaar pijn. De perszaal was zijn plek niet. Op de fiets, in het peloton, daar wilde hij zitten. ‘Marc, il y a toi et il y a les autres’, zei hij bij wijze van groet. ‘Dat moet jij net zeggen’, zei ik. ‘Zoals jij is er toch niemand.’
Frank Vandenbroucke. Hij moest elke dag in de krant. Die dinsdagmiddag in oktober 2007 maakten we inderdaad ons beste interview ooit met hem. Ik ben god niet, maar dan voor de krant. Zijn boek zou enkele maanden later worden gepubliceerd.
De rekening? Er kwam een handtekening van de chef sport onder de declaratie, vervolgens een handtekening van de hoofdredacteur en ten slotte een goedkeuring van de CFO. Het was in tien minuten geregeld.
Dit artikel verscheen eerder in Het Mooiste van KOERS (2018).
In dit boek worden de allermooiste objecten uit de KOERScollectie in beeld en woord getoond en geduid. Een trui van Fausto Coppi, een trofee van VDB, een fiets van Tom Boonen, handschoenen van Freddy Maertens, een beeld van Eddy Merckx…
Allemaal getuigenissen en erfstukken van wielerheroïek, gekruid met schitterende verhalen van de coureurs zélf,van journalisten, van wielerfanaten.
Ergens achter de regenboog zit mijn papa verscholen … denk ik … want mijn papa en de regenboog zijn met elkaar verbonden. Zelf heb ik weinig...
Uw browser voldoet niet aan de minimale vereisten om deze website te bekijken. Onderstaande browsers zijn compatibel. Mocht je geen van deze browsers hebben, klik dan op het icoontje om de gewenste browser te downloaden.
