De akeligste ervaring van mijn carrière. Het moment dat je door de lucht vliegt, lijkt een eeuwigheid te duren, je denkt dat het met je gedaan is. Wel veertig meter diep ben ik beland, maar gelukkig werd mijn val gebroken door de bomen en waren er alles bij elkaar weinig lichamelijke gevolgen. Ik heb die Vuelta nog uitgereden.
Hout vasthouden, maar ik ben tot nu toe altijd gespaard gebleven van zware breuken. Ik heb in koers nog maar twee keer iets gebroken: een sleutelbeen in de Franco-Belge van 2012 en een pink bij mijn val op weg naar de Paterberg in de Ronde van Vlaanderen 2017. Wel heb ik na een valpartij al een paar keer gemerkt dat de gevolgen veel erger hadden kunnen zijn. Zoals in de Ronde van Vlaanderen 2018, toen er door mijn twee valpartijen op een of andere manier een hele put in mijn helm was.
Na die val in de Vuelta was uiteindelijk de mentale schade het grootst. Eens ik terug op de fiets zat en helemaal alleen reed, ben ik volledig ingestort. De gevolgen draag ik mee tot op vandaag. Afdalingen durf ik niet meer zo snel te nemen als vroeger. De renner voor mij vertrouw ik niet meer. Ik laat altijd een paar meter afstand, kwestie van wat marge te hebben als hij in de fout gaat. Bergaf zullen ze me er nog steeds niet afrijden, maar zoals vroeger in afdalingen zelf het verschil maken, dat kan ik niet meer.
Die val in de Vuelta was een van de keren dat ik achteraf dacht: gelukkig had ik een helm op. Tien jaar geleden, toen ik nog prof moest worden, was ik er wel voorstander van om een helm te dragen in koers, maar op training weigerde ik hem aan te doen. Het was mijn vader die altijd zei dat ik dat moest voor de veiligheid.
Toen ik in 2009 prof werd bij Topsport Vlaanderen, stond in het contract dat we altijd een helm moesten opzetten, ook op training. Vanaf dan ben ik dat beginnen doen en heb ik me dat gewoon gemaakt. In zoverre dat ik het nu zelfs onverantwoord vind als ik wielertoeristen zie zonder helm op.
Dit artikel verscheen eerder in Het Mooiste van KOERS (2018).
In dit boek worden de allermooiste objecten uit de KOERScollectie in beeld en woord getoond en geduid. Een trui van Fausto Coppi, een trofee van VDB, een fiets van Tom Boonen, handschoenen van Freddy Maertens, een beeld van Eddy Merckx…
Allemaal getuigenissen en erfstukken van wielerheroïek, gekruid met schitterende verhalen van de coureurs zélf,van journalisten, van wielerfanaten.
Eind dit seizoen zet Iljo Keisse op 40-jarige leeftijd een punt achter zijn actieve wielercarrière. Een loopbaan die zich op de weg vooral...
Uw browser voldoet niet aan de minimale vereisten om deze website te bekijken. Onderstaande browsers zijn compatibel. Mocht je geen van deze browsers hebben, klik dan op het icoontje om de gewenste browser te downloaden.
