De vierde dag van de Ronde van België brengt KOERSbus naar Herentals oftewel de Keizerstede. Op de Grote Markt, in de schaduw van de Lakenhal, mag het museum op wielen zich stationeren. Herentals is de thuishaven van tweevoudig wereldkampioen (1960 en 1961) Rik Van Looy. Ter gelegenheid van de komst van KOERSbus sloegen het stadsbestuur, de organisatie van de Grote Prijs Rik Van Looy en een aantal Herentalse pennen de handen in elkaar om de ‘Keizer van Herentals’ nog eens in de picture te zetten. Co-auteur Thijs Delrue: “We hebben geprobeerd om de figuur Rik Van Looy in een boekje te gieten. Daarin staat onder andere een link naar een webpagina met supportersliedjes van Van Looy, interviews met Hugo Camps en Cas Goossens – beiden grote fans van Van Looy – en een podcast van radiomaker Ward Bogaert. In de podcast wordt de zogenaamde ‘Legende van Herentals’ verteld. In 1962 was de aankomst van de tweede Tourrit hier vlakbij de Grote Markt en iedereen ging ervan uit dat Rik Van Looy die rit zou winnen. Volgens de Legende zou Van Looy twee bochten voor de finish verkeerd gereden hebben. Of de Legende klopt, kom je te weten in de podcast.”
Thijs Delrue kreeg de liefde voor Van Looy ingelepeld dankzij zijn vader Dries. “Mijn vader wist alles van Rik Van Looy. Gedurende zijn volledige universiteitsperiode kleefde er een foto van Van Looy aan de spiegel in zijn kot.” Net als Van Looy is ook Wout van Aert afkomstig uit Herentals en volgens Delrue zijn er ook gelijkenissen op wielergebied. “Ik vind dat je ze een beetje kan vergelijken met elkaar. Net als Van Looy kan ook Van Aert een goede sprint rijden en is hij sterk in de klassiekers.”
Ook een delegatie van Les Amis de Paris-Roubaix is aanwezig in Herentals. In het bijzijn van het stadsbestuur overhandigen ze Van Looy in de Lakenhal een kassei, de trofee voor de winnaar van de Helleklassieker. De kasseitrofee werd pas eind de jaren zestig overhandigd aan de winnaar van Parijs-Roubaix. De Keizer won Parijs-Roubaix in 1961, 1962 en 1965 en had dus nog geen kasseitrofee in huis. Dat werd vandaag door Les Amis rechtgezet. Van Looy kreeg een trofee met daarop de jaartallen van zijn drie overwinningen. Rik Van Looy: “Ik had niet verwacht dat die kassei zo zwaar weegt. Ik moest hem goed vasthouden of hij viel uit mijn handen (lacht).” Als we hem vragen naar de mooiste van zijn drie overwinningen in Roubaix is het moeilijk kiezen. “In 1965 was ik al in de nadagen van mijn carrière. Die zege heeft me dan ook enorm veel voldoeding gegeven, maar ze zijn natuurlijk allemaal memorabel.”
Na de overhandiging van de kassei brengt Van Looy ook een bezoek aan KOERSbus, vergezeld van heel wat kijklustigen en fotografen. Van Looy: “Het is prachtig wat jullie hier hebben verwezenlijkt”, klinkt het enthousiast. Als tweevoudig wereldkampioen is het WK wielrennen elk jaar een speciale wedstrijd voor de ‘Keizer van Herentals’. “Het zijn de twee mooiste overwinningen uit mijn carrière. Net als bij elk WK hoop ik dat er een Belg wint. Wout van Aert behoort tot een van de favorieten. Het zou schitterend zijn mocht hij wereldkampioen worden. Hij woont door het bos op 500 meter van bij mijn deur.”
Lille, Rillaar, Vosselaar,… de Kempen zijn rijk aan kampioenen. In Vosselaar, nabij Turnhout, herinnert de Karel Kaerslaan passanten aan de meest bekende wielrenner die de gemeente tot nu telde. Kaers werd in 1934 op 20-jarige leeftijd wereldkampioen en is daarmee de jongste wereldkampioen bij de profs. Bijna 70 jaar later is de naam Kaers echter in vergetelheid geraakt. Enkel bij wielerliefhebbers doet deze naam nog een belletje rinkelen.
Michel Kaers, zoon van, is samen met zijn zoon vanuit het naburige ’s Gravenwezel naar Vosselaar afgezakt voor de komst van KOERSbus. In het gezelschap van de burgemeester krijgen zij de eer om al eersten de bus te bezoeken. Kaers is in de bus te zien op een compilatie dat een overzicht biedt van alle Belgische wereldkampioenen en in de vorm van een tentoongesteld postkaartje met zijn beeltenis. Tastbare objecten zijn niet meer voorhanden. Zoon Michel: “Zowat al zijn trofeeën en souvenirs werden in de loop der jaar weggeven of keerden na een uitleenbeurt jammer genoeg niet meer terug. Zelf heb ik nog een medaille die hij kreeg na zijn nationale titel in 1939. Naast een reeks foto’s, die ik ook in digitale vorm ter beschikking stelde voor de tijdelijk expo ronde Vosselaarse wielreners in het gemeentehuis, is dit het enige tastbare dat ik nog bezit. Of ik bewust bezig ben met het in leven houden van de naam Kaers en de prestaties van mijn vader? Niet echt. Zijn naam is in de vergetelheid aan het raken. Daar is niets aan te doen. Tot pakweg 15 jaar terug reageerden mensen nog op mijn familienaam, nu al lang niet meer.”
Naast de BK-medaille is er nog een blijvende herinnering aan vader Karel Kaers. Zoon Michel gaf zijn zoon de naam Karel, maar dan iets anders geschreven: “We gaven hem de naam Carl, naar zijn grootvader, maar dan iets moderner geschreven. Ik was zelf een jaar 18 toen mijn vader overleed en vond dit wel een passend eerbetoon. Carl Kaers: “Ook ik merk dat mijn familienaam nagenoeg niets meer oproept. Enkel de opa van een ex-vriendin van mij kende die naam wel. Maar dat was het dan ook.” Michel wijdt dat aan het feit dat Karel vooral op de piste zeer goed presteerde: “Prestaties op de piste in het verleden worden nu veel minder opgerakeld. Het wegwielrennen is al lang wielerdiscipline nummer 1."
"Mag ik toch nog één anekdote meegeven? Wist je dat mijn vader niemand minder dan Rik Van Steenbergen leerde koersen? Dat is toch schoon, niet?”
Karel Kaers vormt samen met enkele andere lokale wielerhelden het onderwerp van een tijdelijke tentoonstelling in het gemeentehuis. “De expo kwam er op initiatief van mijn dochter, Tine Wouters, die schepen van feestelijkheden is in onze gemeente,” vertelt een trotse May Lavrijssen. Samen met onder meer de dienst cultuur stond mama May in voor de uitwerking van de expo: “We kregen van verschillende renners fotoboeken, truien, medailles en documentatie in bruikleen. Dankzij hen zijn er onder meer objecten van Jos Jacobs, mijn man Ludo Wouters, Ortaire Goossens en Kenny Geluykens te zien. Maar we hebben ook aandacht voor jong wielertalent uit onze gemeente. En naast de tentoonstelling lanceerde de dienst toerisme een ‘Karel Kaersfietsroute’. Deze route is 13 kilometer lang en maakt een lusbeweging op het grondgebied van Vosselaar.“
Meer info op
1969. De eerste Tourzege van Merckx én het jaar dat de merkenploegen opnieuw aan de start van de Ronde verschenen. Dat laatste was een belangrijke...
Uw browser voldoet niet aan de minimale vereisten om deze website te bekijken. Onderstaande browsers zijn compatibel. Mocht je geen van deze browsers hebben, klik dan op het icoontje om de gewenste browser te downloaden.
