Boerenzoon Yves Lampaert (°1991) zet zijn eerste stappen als profrenner bij opleidingsploeg Topsport Vlaanderen-Baloise. In 2013 staat hij voor het eerst aan de start van Dwars door Vlaanderen: “Ik weet nog goed de eerste keer dat ik over de meet kwam in Waregem. Ik zei toen tegen mezelf: ’Kijk, hier ga ik nog een keer terugkomen om mee te doen voor de prijzen!’ Ik vind Dwars door Vlaanderen doenbaarder dan de Ronde. Daar moet je gewoon een superdag hebben, terwijl je in Waregem toch tactisch sterker uit de hoek moet komen.”
In 2015 start Lampaert het seizoen als lid van de prestigieuze Quick-Stepformatie. Begin maart heeft hij met een ritoverwinning en de eindzege in de Driedaagse van West-Vlaanderen al indruk gemaakt. Twee weken later verschijnt de Ingelmunsternaar opnieuw aan de start in Roeselare.
Back to the roots – het Vrij Agro- en Biotechnisch Instituut (VABI), waar de jonge Yves naar school ging, bevindt zich op een steenworp van de Grote Markt in Roeselare. De John Deere van het profpeloton keert er elk jaar met veel plezier terug: “Die voorstelling is altijd heel tof. De leden van Moeder Brecht, de studentenclub van Roeselare, komen er elk jaar voor mij supporteren. Ja, ik heb wel een speciale band met die stad.”
In zijn debuutjaar bij Quick-Step finisht Lampaert niet onverdienstelijk zeventiende, weliswaar in de schaduw van streekgenoot Jelle Wallays, die in helse weersomstandigheden iedereen het nakijken geeft. Het is echter vooral in de Hel van het Noorden dat Lampie zich dat seizoen weet te onderscheiden. “Mijn eerste jaar bij de ploeg was heel goed,” herinnert Yves zich, “Ik werd meteen zevende in Parijs-Roubaix!” Een knalprestatie gevolgd door een al even legendarisch interview voor de camera’s van Sporza: “Ik moest echt skarten om mee te kunnen!”
2016 kondigt zich aan als een waar annus horribilis. Na een val in de Ronde van de Algarve waarbij Lampaert zijn borstbeen breekt en een incident met een winkelkar dat resulteert in een hardnekkige achillespeesblessure, moet de voormalige judoka een streep trekken door zijn voorjaar. Een harde dobber. Yves redt alsnog zijn seizoen met een zevende plaats op het WK tijdrijden, een discipline die hij al sinds de jeugdrangen in de benen heeft.
Een jaar later toont de West-Vlaming zich tijdens Dwars door Vlaanderen weerbaarder dan ooit. Hij maakt de hele dag koers en rondt het in de finale solo af. Veel mooier kan je een scenario niet bedenken. “We vertrokken op de Berendries met een vrij grote groep met onder meer Philippe Gilbert. We hebben toen continu op ieder bergje de schifting gevoerd, tot we op de Paterberg met vier wegreden: Gilbert, Loetsenko, Durbridge en ik,” doet Lampaert zijn relaas.
Vooral op de Eikenberg maakt de West-Vlaming indruk. In plaats van het groepje uit te dunnen, rijdt hij iedereen, inclusief zijn kopman, los uit het wiel op de Maarkedalse kasseien. “Het was pas eens ik op die uitloper kwam, dat ik doorhad dat ik alleen was. Toen voelde ik dat ik superbenen had. Ik heb daar toen de KOM gepakt, de King of the Mountain op Strava. En weet je, tot op vandaag is die nog niet verbroken! Die zal er nog een tijdje staan ook, want de wind stond wat in het voordeel.”
De hele wedstrijd knapt Lampaert kopwerk op in dienst van Gilbert, maar diep in de finale ruikt hij zijn kans. “Philippe probeerde te demarreren op Nokereberg, maar de anderen lieten hem niet rijden. Ik heb toen echt moeten skarten om met Durbridge opnieuw bij Phil en Loetsenko te kunnen aansluiten. Ik had wel gezien dat ze een frakske hadden uitgedaan, efkes heel diep waren gegaan. En toen ging ik zelf aan, op zeven kilometer van de meet. Ik kreeg al snel twintig meter voorsprong en dat moeten ze niet geven aan een tijdrijder. Tom Steels riep in mijn oortje dat ze aan het breken waren, maar eerlijk: ik was zelf ook aan het breken.”
Lampaert houdt vol en zegeviert solo in Waregem. Na afloop bedankt hij zijn ploegmaats en benadrukt hij nog eens het belang van deze overwinning: “Waregem is niet ver van bij mij thuis. Het is fantastisch om hier te winnen. Dit is een droom die uitkomt.” Voor het podium scanderen z’n fans luidkeels hun leuze ‘Forza Lampaert!’
In 2018 geldt Dwars door Vlaanderen voor het eerst als de ultieme voorbereiding op de Ronde van Vlaanderen. Op de wielerkalender staat de wedstrijd nu op woensdag, vier dagen voor Vlaanderens Mooiste, ten nadele van de Driedaagse De Panne. In een voorbeschouwing op de regionale zender WTV laat Lampaert uitschijnen dat het vorige parcours hem meer op het lijf geschreven was: “Nu vind ik dat ook renners als Groenewegen een kans maken. Voor mij is Viviani favoriet.” Zelf maakt hij eerder een doel van Parijs-Roubaix, geeft hij nog mee in het interview.
In Waregem blijkt Lampaert, net als in 2017, de sterkste van het peloton. De wedstrijd wordt in barre weersomstandigheden betwist. In het flashinterview vlak na de aankomst blikt Lampaert op onnavolgbare wijze terug op zijn overwinning, al geeft Sporza-reporter en Bruggeling Renaat Schotte een prachtige aanzet: “Yves, twjè tereke!”
Lampaert: “Alle puzzelstukjes vielen vandaag in elkaar. Op het laatste was het wel een pokerspel. Pedersen gaf er nog een enorme skeute op, waardoor ik serieus mijn kot moest uitkuisen om er te kunnen bijblijven. Maar hij had onderweg een beetje te veel toten getrokken en ik zei: ‘ze mogen hier alle vier winnen, maar die wint vandaag niet!’ Zo gaat dat soms in koers. Daarna was het weer wat speculeren. Ik pakte op kousenvoeten tien meter en ik weet van mezelf dat als ze me in de laatste kilometers die vrijheid geven, het heel moeilijk is om me terug te pakken.”
Toch loopt het op de streep nog bijna mis wanneer Lampaert zijn armen in de lucht wil gooien: “Door een plotse windvlaag kreeg ik een slag in mijn voorwiel, ik lag bijna op mijn bek!” grinnikt Yves. Met zijn tweede zege schrijft Lampaert geschiedenis. Hij is de eerste renner die twee keer op rij Dwars door Vlaanderen weet te winnen, uitgerekend in de eerste twee edities van de wedstrijd met WorldTour-statuut.
75 Dwars door Vlaanderen
Gestart als een tweedaagse in 1945 is Dwars door Vlaanderen uitgegroeid tot een prestigieuze eendagsklassieker op WorldTour-niveau. De wedstrijd is een doel op zich geworden: winst in Waregem staat mooi op elk palmares. Mathieu van der Poel kende hier zijn absolute doorbraak, Eddy Merckx zwoer om na een incidentrijke editie nooit meer terug te keren, Gerrie Knetemann beleefde er bijna het vroegtijdig einde van z’n carrière… Het boek biedt een unieke inkijk in het verleden van deze, voorjaarsklassieker.
Benieuwd naar meer verhalen over Dwars door Vlaanderen? Bezoek dan zeker onze KOERSshop.
“We zullen er alles aan doen om in die zes jaar met een Belg de Tour de France te winnen.” Dat zegt Patrick Lefevere in 2021 als Quick-Step voor...
Uw browser voldoet niet aan de minimale vereisten om deze website te bekijken. Onderstaande browsers zijn compatibel. Mocht je geen van deze browsers hebben, klik dan op het icoontje om de gewenste browser te downloaden.
