2min leestijd   door Toon Claes op 13 april 2022
Het was begin jaren vijftig. Ik was nog niet geboren, maar heb het verhaal verschillende malen mogen en moeten horen. En Rik Van Looy kan het bevestigen. Mijn vader, Dries Claes, had zich als jonge arts in Herentals gevestigd en was gepassioneerd door alles wat met sport te maken had.

Vader had een Duitse scholing genoten, en zijn aanpak met beenharde maar goed gestuurde trainingen was nieuw en zijn sporters deden het uitstekend. Zijn praktijk groeide al snel uit tot een begrip in de sportwereld. Een van de eerste sporters die hij begeleidde, was René Baeten, in 1957 de allereerste Belgische wereldkampioen motorcross in de 500cc-klasse.

Door zijn snel groeiende naam en faam was vader algauw overbevraagd. Daarom stak hij in de schema’s die hij gaf, ook de uitnodiging om twee keer per week samen met hem te komen lopen in de Herentalse bossen, om half zeven in de vroege ochtend. Slechts een van zijn sporters tekende daar steevast present, een jonge kerel uit Grobbendonk, die luisterde naar de naam Rik Van Looy. Pa nam hem onder de arm, werd zijn arts en trainer, daarna snel ook vertrouwensman, raadsman en levenslange vriend.

Van Looy kon op alle terreinen uit de voeten. In 1962 won hij voor het tweede jaar op rij Parijs-Roubaix. Bijna lukte hem één jaar later een derde opeenvolgende zege. Rik was dat jaar de uitgesproken favoriet, maar werd op de velodroom van Roubaix nipt in de sprint geklopt door de Brusselse ket Emile Daems. Geen derde kassei dus voor Rik, wel enige frustratie omdat Rik en Emile geen dikke vrienden waren, gevolg van het wereldkampioenschap 1960, waar Rik zijn eerste regenboogtrui veroverde.

Rik was voor die wedstrijd aangeduid als de absolute kopman van de Belgische ploeg. De piepjonge Emile Daems – in de ploeg opgenomen nadat hij als neoprof dat jaar twee Giroritten had gewonnen – had daar echter geen oren en benen naar en reed zijn eigen wedstrijd. Achteraf dus stof tot palaveren, met als gevolg dat Daems niet mocht delen in de premie …

De Keizer van Herentals won als eerste de vijf klassieke monumenten (Milaan-Sanremo, Ronde van Vlaanderen, Parijs-Roubaix, Luik-Bastenaken-Luik en Ronde van Lombardije). Alleen Eddy Merckx en Roger De Vlaeminck konden later zijn spoor volgen. Als we ook Parijs-Tours als een monument beschouwen, heeft alleen de Keizer van Herentals ze alle zes gewonnen. Met 379 overwinningen op de weg blijft hij een van de allersterkste eendagsrenners uit de geschiedenis.

Dit artikel verscheen eerder in Het Mooiste van KOERS (2018).

In dit boek worden de allermooiste objecten uit de KOERScollectie in beeld en woord getoond en geduid. Een trui van Fausto Coppi, een trofee van VDB, een fiets van Tom Boonen, handschoenen van Freddy Maertens, een beeld van Eddy Merckx…

Allemaal getuigenissen en erfstukken van wielerheroïek, gekruid met schitterende verhalen van de coureurs zélf,van journalisten, van wielerfanaten.

KOERSshop

Rik Van Looy

Henri (Rik) Van Looy (Grobbendonk, 20 december 1933), ook de keizer van Herentals genoemd, is een Belgisch oud-wielrenner. Hij won 493 wedstrijden en werd tweemaal wereldkampioen op de weg (1960 en 1961). Hij is de enige wielrenner die de zes klassiekers buiten categorie (Luik-Bastenaken-Luik, Milaan-San Remo, Parijs-Roubaix, Parijs-Tours, Ronde van Lombardije en Ronde van Vlaanderen) heeft gewonnen. Hij won in de drie grote rondes, Giro, Tour en Vuelta, punten- of bergklassement. Hij blonk vooral uit als sprinter. Zijn 379 overwinningen op de weg worden enkel overtroffen door Eddy Merckx met 445. Van Looy behaalde nooit de eindoverwinning in rondewedstrijden. In 1958 moest hij als leider in het klassement, met vijf ritoverwinningen op zak, opgeven in de Ronde van Spanje. In 1959 wordt hij derde in de Ronde van Spanje en vierde in de Ronde van Italië. In beide rondes boekt hij vier ritoverwinningen. In 1962 startte hij voor de eerste maal in de Ronde van Frankrijk. In de elfde rit werd hij door een motor aangereden en afgevoerd naar het ziekenhuis in Pau. Van Looy zag daarmee zijn voorbereiding op een derde wereldkampioenschap op rij de mist ingaan. Van Looy reed ook op de baan. Hij won twaalf zesdaagsen, waarvan tien samen met Peter Post. In de begindagen van zijn carrière kreeg hij te maken met Rik Van Steenbergen, in de nadagen moest hij de strijd aangaan met een Eddy Merckx, die tot 1966 in de wielerploeg Solo-Superia (de rode garde) van Van Looy reed. Van Looy ontving op 10 januari 2005 de prijs van Sportpersoonlijkheid van het Jaar van de provincie Antwerpen, een prijs die door Panathlon Antwerpen werd uitgereikt. Van Looy ontving deze prijs voor zijn inzet en bezieling in de Vlaamse Wielerschool. Op 2 januari 2021 overleed Nini, de echtgenote van Van Looy op 88-jarige leeftijd.
serviceKoers

Uw browser voldoet niet aan de minimale vereisten om deze website te bekijken. Onderstaande browsers zijn compatibel. Mocht je geen van deze browsers hebben, klik dan op het icoontje om de gewenste browser te downloaden.