We ontmoeten Peter Verbeken in de service course van INEOS Grenadiers te Deinze. Voor de 55-jarige ex-wielrenner is het een vertrouwde plek, want sinds 2015 is hij manager van de vestiging. “Als manager van service course heb ik een zeer divers takenpakket. Ik houd me vooral bezig met het stockmanagement. Ik plaats bestellingen van onder andere voeding, helmen en drinkbussen. Daarnaast zorg ik ook voor het onderhoud van de ploegwagens. De mechaniek van de fietsen is minder mijn taak. Dat is het werk van een collega.” Het interview vindt plaats in het bureel, waar aan de muur een gesigneerde gele trui van viervoudig Tourwinnaar Chris Froome hangt. “Hij is de meest maniakale renner die ik tot nog toe heb leren kennen“, vertelt Peter.
Het Colombiaanse Duitama, een stad 170 km ten noordoosten van hoofdstad Bogota, was het decor voor het WK wielrennen van 1995. “Drugskartels teisterden Colombia en de onveilige situatie waar het land in verkeerde, zorgde voor vele afzeggingen, ook in de Belgische ploeg”, legt Peter uit. “De schrik om af te reizen naar Zuid-Amerika zat er duidelijk in bij een paar mannen. Ik denk aan Johan Museeuw, Johan Bruyneel en Frank Vandenbroucke. Dat waren renners die anders zeker waren van hun plaats in de selectie. Desalniettemin had ik mijn WK-deelname verdiend.” De Oost-Vlaming won eerder dat jaar onder andere een rit en het eindklassement in de Grand Prix Guillaume Tell (GP Willem Tell), een etappewedstrijd in Zwitserland die intussen van de kalender verdwenen is.
Het WK vond plaats op 2.500 meter hoogte, iets waar de Belgische ploeg zich op had voorbereid. “Drie weken voor de wedstrijd plaatsvond, gingen we op hoogtestage naar Woodland Park in Colorado (Verenigde Staten). Bondscoach Eddy Merckx bouwde het trainingsregime stelselmatig op en stilaan raakten we aangepast aan het hoogteverschil.”
Een week voor het WK streek de Belgische ploeg neer in de buurt van Duitama. Door de onrustige situatie in Colombia vonden de trainingen plaats onder politiebegeleiding. “Bij elke training kregen we twee of drie gewapende motards mee. Op het moment zelf dacht ik wel dat we daarmee voldoende beschermd waren, maar achteraf besefte ik dat die politiebegeleiding eigenlijk niet veel voorstelde.”
Het was ieder voor zich. Het was overleven.
De Belgen stonden, door de afzeggingen van enkele favorieten, op zondag 8 oktober 1995 zonder echte kopman aan de start van een loodzwaar WK. Ondanks protest handhaafde de UCI de vooropgestelde 265 kilometer: “Het was ieder voor zich. Het was overleven. We hadden ons wel goed voorbereid op het vele klimwerk en waren aangepast aan het hoogteverschil, maar het wedstrijdverloop konden we niet simuleren op training.”
Na zes rondes bleef de Deinzenaar als enige Belg over in het Colombiaanse hooggebergte. Landgenoten Nico Mattan, Geert Van Bondt, Kurt Van de Wouwer, Geert Verheyen en Luc Roosen hadden er dan al de brui aan gegeven. “Bij het ingaan van de elfde en voorlaatste ronde heb ik ook opgegeven. Ik reed samen met de Mexicaan Miguel Arroyo op tientallen minuten van de leider en zag het niet meer zitten. Nu kijk ik toch met enige spijt terug op het feit dat ik het WK niet heb kunnen uitrijden. Ik had nog even moeten doorbijten, ook al hadden we zo een grote achterstand.” Miguel Arroyo finishte uiteindelijk op de negentiende plek op 37’55” van de Spanjaard Abraham Olano die zich tot wereldkampioen kroonde. Miguel Indurain en Marco Pantani vervolledigden het podium. Van de 93 deelnemers die aan de start stonden, haalden maar twintig renners de aankomst.
Verbeken herinnert zich dat er weinig tot geen kritiek kwam van de Belgische pers op de matige prestatie van onze landgenoten. “Er waren natuurlijk verzachtende omstandigheden. Zo was er de lastigheid van het parcours en de afwezigheid van enkele renners. Wij konden niet meer dan ons best doen. De journalisten waren realistisch genoeg om dat te beseffen. Bondscoach Eddy Merckx was na afloop ontgoocheld en dat is ook logisch. Maar ik denk dat hij na enkele dagen ook wel besefte dat er weinig meer inzat.”
Een jaar later, op het WK van 1996 in het Zwitserse Lugano, stond Peter aanvankelijk bij de invallers, maar na een virusinfectie bij Frank Vandenbroucke mocht de Oost-Vlaming toch deelnemen. Zes dagen voor het WK kreeg Verbeken het nieuws te horen. “Op het moment zelf was ik vereerd dat ik mee mocht naar Lugano, maar eigenlijk was ik er niet klaar voor. Ik was niet voldoende op niveau. Dat werd al vrij snel duidelijk, want na drie of vier rondes moest ik opgeven. Achteraf was het misschien beter geweest om er niet mee naartoe te gaan.”
Bondscoach Eddy Merckx liet voor het WK optekenen dat het parcours bijna even lastig was als in Colombia een jaar eerder. “Het was een ander type parcours. In Duitama was het meer voor de echte klimmers. Al kan je je de vraag stellen in hoeverre Olano een echte rasklimmer was. In Lugano waren de beklimmingen korter maar steiler. Bij de eerste verkenning was ik echt geschrokken van de lastigheid. Ik had niet verwacht dat Johan Museeuw zich daar tot wereldkampioen kon kronen.”
Bij elke training kregen we twee of drie gewapende motards mee. Op het moment zelf dacht ik wel dat we daarmee voldoende beschermd waren, maar achteraf besefte ik dat die politiebegeleiding eigenlijk niet veel voorstelde.
Peter Verbeken verzamelde zo in zijn wielercarrière twee WK-deelnames. Iets waar hij als kind nooit had van kunnen dromen, want de Oost-Vlaming ontdekte pas op achttienjarige leeftijd de liefde voor de fiets. “Tot die leeftijd zwom ik op vrij hoog niveau, maar opeens stopte ik met zwemmen. Het was nooit de bedoeling om te starten met wielrennen, maar mijn overbuur was de voorzitter van wielerclub KVC Deinze. Hij gaf me een broek en een truitje en zo ben ik in de koerswereld terechtgekomen. Ik had natuurlijk geen ervaring met in een peloton te rijden en dat is wel een handicap geweest voor me gedurende mijn carrière. Sommige renners kunnen dat op latere leeftijd nog oppikken, maar ik kon dat niet. Ik had die handigheid niet, liet me altijd wegdrummen en zat telkens te ver achteraan. Ik had altijd schrik op de fiets.”
Ondanks de schrik op de fiets won Peter Verbeken La Côte Picarde (1993), twee maal het eindklassement in de GP Willem Tell (1993 en 1995) en twee maal de Haspengouwse Pijl (1997 en 1998). “Ik kijk met plezier terug op mijn twee eindzeges in de GP Willem Tell. Het was een meerdaagse wielerwedstrijd, wat er voor zorgde dat je er toch iedere dag moest staan. Het parcours viel ook niet te onderschatten. Het is een koers die me heel wat voldoening heeft gegeven.”
In 1994 stond Verbeken op het podium op het Belgisch Kampioenschap in het Vlaams-Brabantse Liedekerke. “Ik zat in de ontsnapping van de dag en lange tijd zag het ernaar uit dat de vlucht het ging volhouden tot aan de aankomst. Tot er wat werd getwijfeld en gepokerd. Een groepje uit de achtergrond kon terugkeren met onder andere Wilfried Nelissen en Dirk De Wolf. Op enkele kilometers van de finish speelde ik alles of niets en plaatste ik mijn finale demarrage. ‘Wolfke’ heeft alles uit de kast moeten halen om het gat toe te rijden. Als ik daar het geluk had dat de achtervolgers even naar elkaar keken, was ik weg. Mijn benen waren zeker nog niet leeggelopen.” Uiteindelijk won Nelissen de spurt voor Michel Vanhaecke en Verbeken.
Na zijn actieve wielercarrière gaat Verbeken aan de slag als verzorger bij US Postal, de ploeg van onder andere Lance Armstrong. “Via Johan Bruyneel kwam ik in het voorjaar van 1999 bij US Postal terecht. Mijn eerste koers was Luik-Bastenaken-Luik. Nadien was er een trainingsstage en de Ronde van Frankrijk. Armstrong reed in de proloog de snelste tijd en veroverde meteen de gele trui. We volgden de koers in de camper via de koersradio en ik kon het haast niet geloven dat Armstrong had gewonnen. Anderhalf jaar eerder had ik een gesprek met Freddy Viaene, een verzorger van Armstrong bij Motorola. Hij zei me toen dat Armstrong aan teelbalkanker leed en aan het vechten was voor zijn leven. Dan houd je het niet voor mogelijk dat zo iemand de proloog en drie weken later de Tour kan winnen.”
De dopingsaga rond Lance Armstrong heeft de Oost-Vlaming niet vanop de eerste rij meegemaakt. “Een jaar later, in 2000, verhuisde ik als verzorger naar het Duitse Telekom en zonder te beseffen is dat misschien mijn geluk geweest. Ik had met heel die dopingaffaire niets te maken, maar je weet hoe dat gaat. Als je daar jaren in meedraait, word je toch altijd een beetje bekeken. Door mijn korte passage bij US Postal is dat gelukkig niet geweest.”
In 2013 behaalde de Brit Chris Froome zijn eerste van vier Touroverwinningen. Peter Verbeken was toen verzorger bij Team Sky, het huidige INEOS. “Froome was fenomenaal. Hij was gedreven tot in het extreme. Hij zat eens naast mij in de wagen na het Natourcriterium in Roeselare. We reden naar het noorden van Nederland. Hij belde een uur lang met zijn persoonlijke mecanicien Gary Blem. Froome vroeg aan hem om twee schroeven van hoogstens een centimeter aan zijn derailleur te vervangen van staal naar titanium. Ik zat vol verbazing te luisteren en vroeg mezelf af of ik dat wel goed gehoord had, maar zoiets typeert hem wel natuurlijk. Hij is zo bezig met zijn vak.”
Op zondag 19 september 2021 vindt het wereldkampioenschap tijdrijden plaats in Vlaanderen. Het parcours brengt de heren in 43,3 kilometer van Knokke tot in Brugge. Één van de topfavorieten, zoniet dé topfavoriet, is de Italiaan Filippo Ganna. Een rol die hij waarmaakt. Peter Verbeken kent het tijdritkanon uit het noorden van Italië persoonlijk. “Filippo is een heel aimabele, vriendelijke, rustige, respectvolle jongen. Vorig jaar heeft hij met de verkoop van enkele wielerspullen een rolstoel aangeschaft voor een mindervalide persoon. Dat typeert de persoon die Filippo Ganna is.”
Dit artikel verscheen eerder in Etappe #08 (2021).
Het achtste nummer van Etappe staat in het teken van de regenboogtrui. Onder meer Nicolle Van den Broeck, Eloi Meulenberg en Ronse '63 geven kleur aan deze editie.
Zin in meer WK-verhalen? Haast je naar onze shop!
“Het was de eerste keer dat ze twee weken vakantie nam om zich optimaal voor te bereiden. ‘Ik word wereldkampioen’, zei ze al een jaar na het...
Uw browser voldoet niet aan de minimale vereisten om deze website te bekijken. Onderstaande browsers zijn compatibel. Mocht je geen van deze browsers hebben, klik dan op het icoontje om de gewenste browser te downloaden.
