Merckx 51

Brasschaat, 8 juli 1954. Voor de allereerste keer start de Tour de France niet in Frankrijk, Amsterdam krijgt de eer. Wout Wagtmans wil zijn thuisland dan ook alle eer aandoen en zit tijdens de eerste etappe mee in de vroege vlucht van tien renners. De rit voert het peloton immers door Wagtmans’ woonplaats Breda. De Nederlander valt daar ook aan, maar zonder succes. Uiteindelijk sprint het groepje om de zege en wint thuisrijder Wagtmans toch. Ook de gele trui is zijn deel. In de vierde etappe neemt Louison Bobet de leiderstrui over, een aantal dagen later is het weer de beurt aan Wagtmans. In de eerste Pyreneeënrit verliest Wagtmans echter twintig minuten en dus ook de gele trui. Later in de Tour geeft hij op.

(collectie Jasper De Deyne)

De Fransman Louis Bobet is dé te kloppen man in de jaren vijftig in de Tour. Hij weet in 1953, 1954 en 1955 drie jaar op rij te winnen. In ’53 én ’54 zet hij zijn naaste belager op bijna een kwartier. De Bretoense bakkerszoon kan ook op het vlakke goed uit de voeten en schrijft met onder meer de Ronde van Vlaanderen, Parijs-Roubaix en de Ronde van Lombardije ook een aantal klassiekers op zijn naam. In 1954 wordt hij ook wereldkampioen. Anno 1955 begint hij in de trui van wereldkampioen aan de Tour. Eenmaal leider draagt hij een aangepaste gele trui, voorzien van WK-bandjes.

(collectie Olivier Vanbeylen)

Angers, 28 juni 1963. Een derde plaats in de tijdrit in Angers volstaat voor Gilbert Desmet om de gele trui aan te trekken. Smetje mocht in 1956, tijdens zijn Tourdebuut nota bene, al eens twee dagen proeven van de gele trui. Deze keer droomt hij echter van meer: het eindpodium. In de Tour de France stijgt de subtopper immers altijd boven zichzelf uit. Tien dagen lang beleeft hij een gele droom, maar in de Alpen moet hij zijn meerdere erkennen in de meer gevleugelde klimmers. Ook het podium kan de West-Vlaming door een verblijf in een vuil hotel in Grenoble vergeten. Zijn hele ploeg wordt ziek en de ene na de andere renner geeft op. Ook Desmet geeft er in de zeventiende etappe de brui aan met een schimmelinfectie in de darmen. Weg droom, weg Tourpodium.

(collectie KOERS)

Lisieux, 22 juni 1964. Ward Sels maakt zijn debuut bij de profs in ’64, en hoe! Maar liefst negentien overwinning kaapt hij weg en niet de minste. Het BK, een etappe in de Vuelta en vier ritten in de Tour plus twee dagen de gele trui. Rik Van Looy had in ’63 aangedrongen op de komst van Sels bij zijn ploeg Solo-Superia en krijgt daar geen spijt van. De taak van Sels in de Tour is om de sprint aan te trekken voor Van Looy. De Keizer van Herentals gaat in de eerste etappe echter al tegen de vlakte en geeft de dag erna op. Zo krijgt Sels zijn kans en toont hij meteen wat hij waard is. Hij wint snel een rit en neemt het geel. In de derde rit neemt ploegmaat Bernard Van De Kerckhove het geel over. Sels laat het niet aan zijn hart komen en wint ook rit elf, veertien en negentien. Wat een debuutjaar voor de Belg.

(collectie De Velodroom)

Caen, 1 juli 1967. Het is de 54^ste editie van de Ronde van Frankrijk en Willy Van Neste zorgt voor het Belgisch hoogtepunt. De boerenzoon snelt naar ritwinst in de tweede etappe. De Belg glipt mee in de vroege vlucht die stand houdt tot de finish. Aranzabal demarreert op het autocircuit van Caen. Van Neste is de enige die reageert en hij sluit op 300 meter van de meet bij de Spanjaard aan. Aranzabal kijkt dan de verkeerde kant op en Van Neste verrast hem. Ook de gele en de groene trui zijn voor onze landgenoot. Vannestje verliest al snel le maillot jaune, maar trapt wel in de boter in de bergen. Een mooi klassement ligt daardoor in het verschiet, tot een blokkerend versnellingsapparaat er anders over denkt. Hij gaat over de kop en breekt hij een beentje in zijn elleboog. De subtopper moet met pijn in de arm en in het hart de Tour verlaten.

(collectie Willy Vanneste)

Parijs, 21 juli 1968. De laatste Tour met landenteams en onze landgenoot Herman Van Springel lijkt heel lang op weg naar de gele trui in Parijs. Monsieur Bordeaux-Paris is een tijdritspecialist en start op de laatste dag met een voorsprong van zestien seconden op Jan Janssens. Van Springel kan niet verliezen, maar doet het toch. De Kempenaar valt stil in de slotfase, terwijl Janssens wel naar de eindzege stoomt. 38 seconden, dat is uiteindelijk de achterstand van Van Springel in het eindklassement. Hij bezorgt ons land geen nieuwe eindzege in de Tour, maar wel een strijd die tot het collectieve wielergeheugen behoort.

(collectie Noël Grégoire)

Ein-de-lijk! Dertig jaar na de laatste Tourzege van Sylveer Maes wint opnieuw een Belg de Tour. Zijn naam: Eddy Merckx. De Brusselaar verplettert de tegenstand en domineert op alle fronten. Merckx wint in totaal vijf keer de Ronde van Frankrijk, naast een bijna ontelbare lijst aan andere zeges. Maar die eerste Tourzege blijft tot op vandaag heel bijzonder voor Merckx: “De Tour van ’69 is en blijft voor de mij de mooiste overwinning in mijn loopbaan.” Dit exemplaar schonk Merckx bij wijze van verjaardagscadeau aan wielermecenas Noël Demeulenaere. De opgenaaide labels (Faema, Virlux) zijn intussen niet meer de originele – ook relikwieën van de Allergrootste zijn onderhevig aan de tand des tijds.

(collectie Noël Demeulenaere)

Parijs, 20 juli 1975. De eerste Tourzege van Bernard Thévenet luidt het einde van Eddy Merckx in. Tijdens de veertiende etappe richting Puy de Dôme krijgt Merckx een slag in de lever van een toeschouwer. Hij behoudt die dag wel het geel, maar dan is al duidelijk dat de Kannibaal stilaan van zijn pluimen laat. De daaropvolgende rit rijdt Merckx in de aanval. Tot er op de slotklim naar Pra Loup een ommekeer gebeurt die de geschiedenisboeken zal ingaan. Thévenet haalt Merckx in én laat hem achter. De Fransman voert vanaf dan het algemene klassement aan. De dag erop rijdt Thévenet alleen op kop richting Serre Chevalier en fietst hij Merckx op tweeënhalve minuut. Een historisch tafereel. De Fransman is zo de eerste die de Kannibaal van een Tourzege kan houden.

(collectie Noël Grégoire)

Parijs, 18 juli 1976. Een Belgische Tourwinnaar! Lucien Van Impe is nog steeds de laatste Belg die het hoogste schavotje van de Champs Elysées mocht beklimmen. In ’76 is Eddy Merckx er voor het eerst niet bij, maar de Kleine van Mere krijgt de eindzege niet cadeau. Hij vecht verscheidene mythische duels uit met Joop Zoetemelk, onder andere richting Alpe d’Huez en Puy de Dôme. Driemaal gaat Zoetemelk met de ritoverwinning aan de haal, maar tijdens de koninginnenrit naar Pla d’Adet haalt onze landgenoot verschroeiend uit en legt hij de basis voor zijn eindzege.

(collectie De Velodroom)

Saint-Jean-de-Monts, 24 juni 1976. De 63^ste Ronde van Frankrijk is een ware triomftocht voor de Belgen. Lucien Van Impe wint de Tour, maar er is dat jaar nog een andere Belg die met heel wat aandacht gaat lopen. Freddy Maertens toont zich tenslotte in acht etappes de sterkste. De West-Vlaming is in ’76 Belgisch kampioen, maar zal in de Tour zijn kampioenentrui negen dagen lang omruilen voor de gele trui. Hij wint de proloog in Saint-Jean-de-Monts en grijpt daar al het geel. Ook de eerste rit is voor Maertens. Net zoals de derde rit, waar hij overigens de vloer aanveegt met de tegenstand in de tijdrit, de zevende rit, de achttiende rit A en B, de eenentwintigste rit en tot slot ook de tweeëntwintigste rit A. In Parijs mag Maertens dankzij al zijn ritzeges de groene trui in ontvangst nemen.

(collectie Jasper De Deyne)

In de jaren ’70 verzamelt Joop Zoetemelk vijf tweede plaatsen in de belangrijkste rittenkoers van het jaar. In 1980 stapt de Nederlander over naar de sterke formatie van Peter Post, het Nederlandse Ti-Raleigh. Toch lijkt Bernard Hinault ook in ’80 voor het derde jaar op een rij te sterk voor Zoetemelk. In het begin van de Tour verliest Zoetemelk veel tijd op zijn Franse concurrent, maar langzaam wordt de Nederlander beter. In de elfde rit, een tijdrit maakt Zoetemelk tijd goed. Op de vooravond van de dertiende etappe in 1980 besluit Hinault plots om uit de Tour te stappen door last aan de knie. Zoetemelk ontwaakt zo als leider, maar wil de trui die dag niet dragen. ’s Avonds staat hij nog steeds aan de leiding en neemt hij de trui wel in ontvangst. Het is Zoetemelk dan toch gelukt om de Tour te winnen. Het zal hem daarna niet meer overkomen, in 1982 wordt de eeuwige tweede nog eens…tweede.

(collectie De Velodroom)

Antibes, 26 juni 1981. Op dag twee in de Tour is het prijs voor Knetemann. In de tweede halve rit snelt zijn ploeg Ti-Raleigh in de ploegentijdrit naar de overwinning. De Nederlandse tempobeul is de motor van de ploeg tijdens die tijdrit. Die zege bezorgt De Kneet de gele trui. Hij zal die in ‘81 vier dagen dragen. De ex-wereldkampioen staat bekend als een tijdritspecialist en is altijd op z’n best in de Tour. Deze trui gaf Knetemann tijdens die Tour aan soigneur Dirk Nachtergaele, die hij aan het ontbijt net iets te veel had gejend. Ter compensatie overhandigde hij Nachtergaele ’s avonds deze trui waarna de plooien waren gladgestreken.

(collectie Dirk Nachtergaele)

Met tien deelnames, nul opgaves, drie etappezeges en twee dagen in het geel oogt het rapport van Ludo Peeters in de Ronde van Frankrijk positief. De Belg pikt 1980, 1982 en 1986 zijn ritje mee. Zowel in de Tour van ’82 als in die van ’84 pakt hij de gele trui over van Bernard Hinault. Die was telkens de snelste in de proloog, maar moest de leiderstrui tweemaal de dag erna alweer afgeven. In ’82 won Peeters de rit na de proloog met een halve minuut voorsprong op het peloton. Helaas kon ook de Belg niet lang van het geel genieten. Een dag later was het de beurt aan de Australiër Phil Anderson om le maillot jaune te dragen. Peeters’ laatste ritoverwinning in de Tour dateert van ’86, hij wint dan de zevende etappe naar Saint-Hilaire-du-Harcouët.

(collectie De Velodroom)

In 1985 doet Bernard Hinault een gooi naar een vijfde eindzege. Zijn grote uitdager en winnaar van de twee voorgaande edities, Laurent Fignon, verschijnt niet aan de start door een blessure. Hinault heeft dat jaar zijn team versterkt met de Amerikaan Greg LeMond. Een meesterzet! LeMond is tijdens de Tour van ’85 beter dan de Breton, maar hij moet bij zijn kopman blijven en hem de zege gunnen. Zo evenaart Hinault het record van vijf eindzeges in de Tour van Eddy Merckx en Jacques Anquetil, terwijl LeMond achterblijft met een zure tweede plaats.

(collectie Noël Grégoire)

Al in het debuutjaar van Eric Vanderaerden gaat het hard. De 21-jarige Belg wordt vierde in Milaan San Remo, maar vooral: hij wint de proloog in de Ronde van Frankrijk en ook de gele trui die traditioneel bij de proloogzege hoort. De jonge Vanderaerden zou eigenlijk eerst niet starten in de Tour tot ploegleider José de Cauwer hem toch overtuigt. Een wijze beslissing die resulteert in twee dagen geel. Een jaar later wint Vanderaerden als Belgisch kampioen twee ritten in de Tour. In ’85 mag hij opnieuw de gele trui aantrekken. Deze keer nog een dag langer dan in ’83. Hij pakt ook twee ritzeges. In ’86 voelt de Belg dat hij als machtsprinter tekort komt om te winnen. Daarom gaat hij vol voor de groene trui. Hij sprokkelt slim punten in de tussensprints en slaagt zo in zijn opzet.

(collectie Pascal Sergent)

Parijs, 23 juli 1989. In de afsluitende tijdrit wint de Amerikaan Greg LeMond met een gemiddelde snelheid van meer dan 54 kilometer per uur. Genoeg voor etappewinst én voor de eindzege. Op de allerlaatste dag verwijst LeMond de Franse leider Laurent Fignon alsnog naar de tweede plaats. Hij wint de Tour dat jaar met 8 seconden voorsprong. Later werd berekend dat die acht seconden overeenkomen met 82 meter. Een miniem verschil dus op een totale afstand van 3285 km. Een historische (tweede) eindzege voor de Amerikaan, een bittere nederlaag voor de Fransman.

(bruikleen Patrick Contraint)

Steve Bauer staat bekend als een aanvallende renner. De Canadees is een smaakmaker met –helaas voor hem- weinig zeges als gevolg. In 1988 schrijft hij wel rit 1 van die Ronde van Frankrijk op zijn naam en mag hij later in die Tour vier dagen pronken met de gele leiderstrui. Twee jaar later moet hij het in de Tour stellen zonder ritzege, maar trekt hij opnieuw de gele trui aan. Deze keer voor acht dagen. In ‘90 maakt hij deel uit van de monsterontsnapping in de tweede rit die bestaat uit vier renners. Het kwartet komt tien minuten voor de rest van het peloton over de streep. Het zorgt voor een atypisch verder verloop van de Tour. Frans Maassen wint die etappe en zijn medevluchters waaronder Steve Bauer zullen alle drie nog de gele trui dragen. Te beginnen met Bauer dus.

(collectie De Velodroom)

Miguel Indurain schaart zich in 1995 in het illustere rijtje van vijfvoudige Tourwinnaars. Van 1991 tot en met 1995 wint de Bask maar liefst vijfmaal op een rij de Ronde van Frankrijk. Telkens met dezelfde tactiek: verschroeiend uithalen tijdens de tijdritten en vervolgens zijn bonus behouden door zijn concurrenten te volgen. Een eerder saaie tactiek, maar daarom niet minder efficiënt. De Grote (omwille van zijn 1m88) wint in 1992 overigens de tijdrit met drie minuten voorsprong op zijn eerste achtervolger. Dat is het grootste verschil ooit in de Ronde van Frankrijk.

(collectie KOERS)

De Tour de France Féminin kent haar eerste editie in 1984. Eén jaar later start voor het eerst een Belgische selectie. Josiane Vanhuysse wint meteen een etappe, als eerste Belgische ooit. In 1990 gaat deze rittenkoers door het leven als de Tour de la C.E.E. féminin, ofte Ronde van de Europese Gemeenschap en wordt ook buiten Frankrijk gekoerst. Drie jaar later toont Heidi Van De Vijver zich de beste van het pak. Op de proloog na rijdt ze de hele rittenkoers in het geel. De Bornemse wordt eindwinnares voor Leontien Van Moorsel.

(collectie Heidi Van De Vijver)

Tijdens de Tour van 1994 blesseert Laurent Jalabert zich zwaar in de eerste rit van de Ronde van Frankrijk en geeft hij op met een gebroken kaak- en sleutelbeen. Exact een jaar later grijpt Jaja de gele trui. De Fransman behoudt die slechts twee dagen, maar uitgerekend op Quatorze Juillet beleeft hij nog een jour de gloire. Miguel Indurain had het geel stevig om de schouders, maar in het Centraal Massief doet Jalabert nog eens een gooi naar de leiderstrui. Tijdens de ontsnapping rijdt hij even virtueel in het geel, maar naar het einde van de rit toe verliest de kopgroep terrein. De Fransman slaagt er wel in om zijn metgezellen te verschalken op het laatste klimmetje, de Côte de la Croix-Neuve. Hij brengt het thuispubliek in extase. Later wordt die helling zelfs omgedoopt tot de Montée Jalabert. De Fransman zal ook de groene puntentrui mee naar huis nemen.

(collectie Jasper De Deyne)

De proloog in het Nederlandse ’s-Hertogenbosch doet hardrijder Alex Zülle aan het begin van de Tour in ’96 dromen. De Zwitser wint de rit met twee seconden voorsprong en krijgt als bonus het geel om de schouders. In 1995 was de begenadigde klimmer en tijdrijder tweede geëindigd in het eindklassement van de Tour. De Zwitser had het aangedurfd om Miguel Indurain aan te vallen, maar die bleek evenwel te sterk. In ’96 lukt het Zülle daarentegen wel om het geel te pakken, maar in de derde rit verliest hij op het vlakke de trui. Hij bolt in Parijs over de streep met een 26^ste plaats in het algemene klassement op zak, op bijna een uur van winnaar Bjarne Riis. De gedroomde Tourzege is er nooit van gekomen.

(collectie Noël Grégoire)

Le Havre, 5 juli 1995. In het slot van de vierde etappe richting Le Havre valt geletruidrager Laurent Jalabert. De Fransman kan gelukkig de Tour verderzetten, maar moet zijn gele trui die dag wel afstaan. Tot zijn eigen verbazing mag debutant Ivan Gotti die in ontvangst nemen. De Italiaan eindigt in de vierde rit pas als 44^ste, maar dankt de leiderstrui aan zijn regelmatig begin van de Tour. Gotti was naar La Grande Boucle gekomen om te knechten voor Evgeni Berzin. De Gewiss-kopman staakt evenwel halverwege de ronde de strijd met een longontsteking. Zo eindigt Gotti als vijfde in zijn eerste Tour en draagt hij twee dagen de gele trui. Een Tourzege komt er evenwel niet, hij zal wel twee keer de Giro winnen.

(collectie Jos Van Dijk)

De Deen Bjarne Riis kent zijn Tourdoorbraak in 1993. Na eerder dat seizoen al een etappe in de Giro te hebben gewonnen, doet hij dat nu opnieuw in de Tour. Riis eindigt bovendien als vijfde in het eindklassement. In 1995 pakt hij de derde plek in het eindklassement. Daarom wordt hij één jaar later als één van de uitdagers van Miguel Indurain beschouwd. De Deen verbaast vriend en vijand en snoept Indurain een unieke, zesde opeenvolgende eindzege af. In 2007 bekent Riis dat hij de Tour met behulp van doping had gewonnen. De dopingbekentenis van Riis komt er kort nadat zijn ploegmaats van toen – Christian Henn, Rolf Aldag, Udo Bölts en Erik Zabel – hadden toegegeven doping te hebben gebruikt. Deze trui draagt de handtekeningen van Riis en zijn ploegmaats uit 1996.

(collectie De Velodroom)

In 1996 claimt Tourdebutant Jan Ullrich al meteen de tweede plaats op het eindpodium. Het betekent dubbel feest binnen het Duitse Team Telekom, dat ook winnaar Bjarne Riis onder haar vleugels heeft. Een jaar later is Riis opnieuw de man die het moet afmaken, maar het is Ullrich die in de tiende rit als eerste over de streep komt en de gele trui pakt. Der Jan is na de rustdag ook de sterkste in de tijdrit en geeft le maillot jaune niet meer uit handen. Het is nog steeds de eerste en enige Duitse eindoverwinning in de Tour. In 2003 komt Ullrich nog een keer dicht bij de eindzege, maar een val in de slottijdrit strooit roet in het eten.

(collectie De Velodroom)

Marc Wauters voert tijdens de Tour in 2001 een dag lang het klassement aan. De Belg brengt in de tweede etappe van Calais naar Antwerpen een ontsnapping van zestien renners tot een goed eind. Onder de rode vod springt Wauters samen met Prétot weg uit de kopgroep. In de spurt met twee is het de Belg die als eerste zijn wiel over de streep gooit. Dankzij een goede proloog de dag voordien mag de Soldaat ook de gele trui in ontvangst nemen. Wat het nog mooier maakt is dat de Tour een dag later voor het eerst door Lummen trekt. Het Belgisch-Limburgse dorp is ook het dorp van Wauters. Hij mag van het peloton even voorop rijden. Op enkele meters van zijn eigen woonplaats en luid toegejuicht door het publiek beleeft de eeuwige knecht de meest memorabele dag uit zijn carrière.

Morzine, 12 juli 2003. Na de Festina-affaire en zijn dopinggebruik lukt het Richard Virenque om opnieuw de Franse chouchou te worden. Het peloton had hem uitgespuwd, tot hij in 2003 opnieuw opstaat. In de zevende en langste Tourrit slaat de thuisrijder toe. Met ruim twee minuten voorsprong op de tweede komt hij solo over de streep in de eerste Alpenrit. Het groepje met de favorieten finisht op vier minuten. La Grande Boucle viert in 2003 haar honderdste verjaardag, Virenque maakt het feestje voor de Fransen compleet door ook de gele trui te veroveren. Hij pakt voor de tweede keer in zijn carrière de gele trui, de eerste maal was in 1992. Een dag later verliest hij in de rit naar Alpe d’Huez wel de trui al aan Armstrong, die op weg is naar zijn vijfde Tourzege op een rij.

Parijs, 23 juli 2006. Floyd Landis fietst in de Tour van 2006 van een kansloze positie toch nog naar de eindzege. Al is het maar voor even, want twee dagen na Parijs blijkt dat hij een positieve dopingtest afgelegde op 20 juli in Morzine. Dat is de dag van zijn bekende monsterontsnapping. Na een inzinking op weg naar La Toussuire de dag voordien, valt de Amerikaan aan met nog 128 kilometer klimwerk voor de boeg. Landis verkleint op heroïsche wijze zijn achterstand op leider Oscar Pereiro tot minder dan een minuut. In de tijdrit op de voorlaatste dag grijpt Landis alsnog het geel. Lang kan hij daar echter niet van genieten want Landis gaat de geschiedenisboeken in als de eerste Tourwinnaar die zijn zege kwijtraakte wegens dopinggebruik.

Valkenburg, 5 juli 2006. We zijn drie etappes ver in de Tour en Tom Boonen heeft nog geen rit gewonnen. De Belg is in 2006 nochtans quasi onklopbaar in massaspurten, maar in de Tour wil het niet lukken. Robbie McEwen en Oscar Freire gunnen de Belg geen ritzege. Toch slaagt hij er dankzij een redelijke proloog en dichte ereplaatsen in om zich als wereldkampioen in de gele trui te hijsen. Vier dagen lang verdedigt hij de trui met verve. Tot de tijdrit in Rennes roet in het eten strooit. Boonen zal uiteindelijk vroegtijdig de Tour verlaten. De rit naar Alpe d’Huez is er te veel aan. Onze landgenoot sukkelt met de luchtwegen en met zijn darmen en geeft er de brui aan.

Carlos Sastre behoort tot een sterke generatie Spaanse ronderenners en is een van de weinigen die nooit betrapt werd op doping. De Madrileen toont zich een eerste keer in de Tour van 2003 door er een zware Pyreneeënrit te winnen. In 2006 moet Sastre zijn kopman Ivan Basso naar de eindzege in La Grande Boucle loodsen, maar een dag voor de start wordt Basso geweerd uit de Tour wegens dopinggebruik. Sastre neemt gezwind de rol van kopman over. Hij grijpt ei zo na de gele trui en eindigt uiteindelijk op de vierde stek in het eindklassement. In 2008 is de geboren klimmer opnieuw kopman van Team CSC. In de zeventiende rit aan de voet van Alpe d’Huez acht hij zijn moment gekomen. Hij demarreert en rijdt de favorieten op twee minuten, wint de en het geel. Zijn eerste en enige Tourzege is binnen.

Spa, 5 juli 2010. In Brussel weerklinkt het startsein van de tweede etappe. Sylvain Chavanel kiest samen met zeven andere renners snel voor het hazenpad. De Fransman botste in april tijdens Luik-Bastenaken-Luik op een volgwagen en hield daar een schedelbasisfractuur aan over. Dik twee maanden later is een rit in dezelfde regio het signaal voor hem om zich opnieuw te tonen. Chavanel is de laatste overlever van de vroege vlucht en slaat een dubbelslag in Spa. Zowel de ritzege als de gele en de groene trui zijn voor hem. In de zevende etappe ontbindt Chavanel een tweede keer zijn duivels. Hij slaat opnieuw een dubbelslag. De Fransman wint op knappe wijze de rit en krijgt opnieuw de gele trui om de schouders. Al is het alweer slechts voor een dag. Chavanel mag in 2010 in Parijs wel het podium op als meest strijdlustige renner van de Tour.

Alberto Contador geldt als een van de attractiefste renners in het peloton. In 2007 krijgt de Spanjaard de gele trui en de eindzege in de schoot geworpen nadat geletruidrager Michael Rasmussen uit de Tour wordt gezet. Contador wil het geel echter niet aantrekken bij de start van de achttiende etappe uit respect voor Rasmussen, ook al heeft de Spanjaard op dat moment de leiderstrui nog nooit gedragen. Twee jaar later keert Contador terug naar Frankrijk. Deze keer ondervindt de Spanjaard grote druk van zijn ploegmaat Lance Armstrong, die in 2009 zijn comeback maakt. In de eerste bergrit kan de Spanjaard Armstrong op achterstand zetten. El Pistolero verstevigt in de daaropvolgende bergritten zijn voorsprong en neemt in de vijftiende rit het geel om dat niet meer af te staan. Zijn tweede Tourzege is binnen, Armstrong strandt op de derde plaats.

Alpe d’Huez, 22 juli 2011. Nadat de Pyreneeënritten geen spektakel hadden opgeleverd, plaatst Andy Schleck in de Alpen een verre aanval in de rit naar de Col du Galibier. De coup van de jongste Schleck begint al op de Col d’Izoard. Er komt geen reactie uit het peloton en de Luxemburger fietst een maximale voorsprong van vier minuten bij elkaar. Uiteindelijk is het Cadel Evans die toch gevaar ziet in de ontsnapping en de voorsprong verkleint. Op het einde van de volgende dag, hangt de gele trui wel om de schouders van Schleck. De jonge Luxemburger verovert op Alpe d’Huez het geel, op dezelfde plaats waar zijn oudere broer Fränk in 2008 le maillot jaune was verloren. Hij slaagt er evenwel niet in om meer afstand te nemen van Evans, die op 57 seconden in het algemene klassement volgt. In de slottijdrit gebeurt dan het onvermijdelijke: Schleck verliest de eindzege aan de sterke tijdrijder Evans.

Mont des Alouettes, 2 juli 2011. De Tour start voor het eerst in jaren niet met een proloog, wel met een aankomst op de Mont des Alouettes, een kuitenbijter. Topfavoriet Philippe Gilbert kent in 2011 zijn boerenjaar en maakt ook in de Tour zijn favorietenrol waar. In een indrukwekkende eindspurt laat hij Fabian Cancellara achter. Dankzij die overwinning pakt hij ook de gele, de groene en de bolletjestrui. De gele trui kan hij maar een dag houden, maar de groene trui wordt een doel op zich. Op de eerste rustdag staat hij nog 45 punten voor op Joaquín Rojas, maar tegen spurtbom Mark Cavendish is zelfs Gilbert niet opgewassen. Halverwege de laatste week bergt de Ardennees zijn droom op.

Cadel Evans is voor altijd de eerste Australiër die La Grande Boucle wint. In 2011 wordt zijn inzet beloond met het hoogst haalbare, de gele trui in Parijs. De jaren voordien was Evans er al een aantal keer dicht bij. In 2007 eindigt hij als tweede, maar in 2008 is de taaie Australiër topfavoriet. Hij verovert dat jaar de eerste gele trui uit zijn carrière, dankzij een luttele seconde voorsprong op Fränk Schleck. Uiteindelijk strandt Evans opnieuw op de tweede plaats. In 2010 grijpt de Australiër weer het geel, maar hij moet de trui na de rustdag alweer afstaan. In 2011 is het dan ein-de-lijk raak. De vierde etappe op de Mûr de Bretagne schrijft hij op zijn naam. Voor aanvang van de laatste tijdrit, het laatste obstakel richting Parijs, staat hij derde in het algemeen klassement op 57 seconden van nummer één Andy Schleck. Evans fietst zijn concurrenten, Andy en Fränk Schleck op een afstand, waardoor hij met de gele trui om zijn schouders richting Parijs mag bollen.

Parijs, 22 juli 2012. Bradley Wiggins schrijft in 2012 wielergeschiedenis door als eerste Brit ooit Ronde van Frankrijk te winnen. Wanneer de Tourkaravaan de Vogezen aansnijdt, acht Team Sky haar moment gekomen en slaat het Britse team een dubbelslag. Chris Froome wint de zevende etappe met aankomst op La Planche des Belles Filles. Wiggins mag het podium op voor de gele trui en zal die niet meer afgeven. Met meer dan honderd tijdritkilometers is de Tour van 2012 op Wiggins’ lijf geschreven. Zowel in de tijdrit naar Besançon als in de race tegen de klok naar Chartres stoomt de charismatische Brit naar de ritzege. De verwachte tweestrijd tussen Wiggins en Cadel Evans, de winnaar in 2011, kwam er nooit.

Ajaccio, 30 juni 2013. Op de heuvels van het Franse eiland Corsica speelt zich tijdens de tweede etappe een aantrekkelijk schouwspel af. Op zeven kilometer van de finish plaatst Sylvain Chavanel een aanval, onder andere Bakelants, Gorka Izagirre, Fuglsang en Flecha springen mee. In het zicht van de rode vod demarreert de sterke Bakelants. Hij blijft nipt uit de greep van het spurtende peloton en wint de beklijvende etappe met een seconde voorsprong op Peter Sagan. De Belg neemt de leiderstrui over van Marcel Kittel en boekt een indrukwekkende eerste profzege. Bakelants lag begin 2013 nog op de operatietafel voor zijn knie. Dat het nog maar zijn achttiende koersdag van dat jaar is, maakt zijn zege nog indrukwekkender.

De Tour start in 2014 met een driedaagse op Engelse bodem. Hét signaal voor Mark Cavendish om zijn gang te gaan. Maar de Brit neemt te veel risico’s, valt en geeft op. Zo plaveit hij ongewild de weg voor Marcel Kittel, die zijn Tour net zoals het jaar voordien begint met een spurtzege én de gele trui. Niemand minder dan de Britse prinses Kate overhandigt Kittel de maillot jaune. De Duitse spurtbom start niet alleen zoals het jaar voordien, hij eindigt ook met hetzelfde resultaat: vier zeges in zijn achterzak.

Mulhouse, 13 juli 2014. Twee Tony’s aan het feest na de negende etappe met aankomst in Mulhouse. Tony Martin rondt een indrukwekkende solo van vijftig kilometer knap af. Tony Gallopin zit in de grote groep met achtervolgers en verovert de leiderstrui. Gallopin mag zo als Fransman op Quatorze Juillet, de Franse nationale feestdag, in het geel fietsen. Behalve genieten, is die rit ook afzien want de zware bergrit naar La Planche des Belles Filles staat op het menu. Gallopin moet er werken voor Lotto-kopman Jurgen Van den Broeck. Daardoor verliest hij de trui.

Yorkshire, 6 juli 2014. Het is rit twee in de Tour en Vincenzo Nibali staat al in de gele trui op het podium. De Italiaan heeft zonet een aanval geplaatst in de afdaling van de eerste heuvelrit en dat levert hem de ritzege op. Nibali laat in 2014 zijn geliefde Giro links liggen om vol voor zijn eerste Tourzege te gaan. Dat blijkt al snel een goede keuze. In de regenachtige vijfde rit, een soort mini-Parijs-Roubaix verliest de Tour een van zijn grote favorieten. Chris Froome stapt nog voor de eerste kasseistrook af. Nibali daarentegen neemt tijd op zijn concurrenten door voorin te eindigen. La Planche des Belles Filles, de eerste bergrit en traditioneel een scherprechter in de Tour, is ook een kolfje naar de hand van Nibali. Alberto Contador geeft er op, terwijl Nibali naar de dagzege fietst. Ook in de Alpen en de Pyreneeën pikt de Italiaan zijn ritzege mee. De Haai van Messina wint uiteindelijk de Tour met een straatlengte voorsprong.

Zeeland, 5 juli 2015. Na een lastige waaieretappe sprint een kleine groep voor de zege. Fabian Cancellara verrast zichzelf en snelt naar de derde plaats na André Greipel en Peter Sagan. Tijdens de proloog op dag één moest hij de zege aan Rohan Dennis laten, nu volstaat een derde plaats om de gele trui van de Australiër over te nemen. Een dag later valt Cancellara en verlaat hij als leider de Tour met twee gebroken ruggenwervels. Drie maanden eerder brak hij al dezelfde twee ruggenwervels. De Zwitser kent een pechjaar. De gele tui is zowat het enige lichtpuntje in 2015.

Cambrai, 7 juli 2015. De gevreesde kasseienrit tussen Seraing en Cambrai staat op het programma in de Tour. Mede door het droge weer brengt de etappe niet het beloofde spektakel. Verschillende kasseispecialisten zoals Sep Vanmarcke en Zdenek Stybar proberen hun slag te slaan. Maar het is tijdritspecialist Tony Martin die op drie kilometer van de streep wegrijdt van een omvangrijke groep en mag juichen. Der Pantzerwagen was op de laatste kasseistrook nog lek gereden en wint daardoor op de fiets van zijn ploegmaat Matteo Trentin, straf! Hij neemt de gele leiderstrui over van Chris Froome. Het is extra speciaal voor de Duitser omdat het niet in een tijdrit is én omdat de Duitse televisie in 2015 beslist om de Tour weer live uit te zenden. Helaas voor Martin valt hij in de zesde rit en breekt hij zijn sleutelbeen.

In 2015 start de Tour al voor de zesde keer in Nederland. Na Amsterdam (1954), Scheveningen (1973), Leiden (1978), ’s Hertogenbosch (1996) en Rotterdam (2010) is het ditmaal de beurt aan Utrecht. Ter gelegenheid van die Tourstart organiseert Museum Catharijneconvent een expo onder de noemer ‘de heilige trui’. De ASO schenkt hen bij de opening dit officiële Tourshirt. Na afloop doneert het Nederlandse museum deze trui aan KOERS, dat enkele objecten uitleende voor dit project.

Peter Sagan is een fenomeen en dat bewijst hij ook in de Ronde van Frankrijk. In 2012 keert hij van zijn Tourdebuut terug naar huis met drie ritoverwinningen en de groene trui in zijn valies. Intussen evenaarde de drievoudige wereldkampioen het record van Erik Zabel door zes keer met de groene trui Parijs binnen te rijden. In 2016 mag hij voor het eerste de gele trui aantrekken. De Slovaak kan die drie dagen in zijn bezit houden. Ook in 2018, kon Sagan het geel bemachtigen. Hij won ook opnieuw drie ritten, wat zijn totaal voorlopig op elf stuks brengt.

De Britse spurtbom Mark Cavendish heeft voor aanvang van de Ronde van Frankrijk in 2016 al 26 ritoverwinningen in de Tour beet. Een gele trui ontbreekt vooralsnog. Daar komt al na de eerste etappe van de Tour in 2016 verandering in. Dat jaar start de Tour met een vlakke etappe, op het lijf geschreven van Cavendish. De Brit stelt niet teleur, wint de eerste etappe en pakt zo voor het eerst een gele trui in de Tour, die hij één dag later alweer moet afstaan. In tegenstelling tot zijn resem ritoverwinningen, blijft het aantal dagen geel minimaal.

Peyragudes, 13 juli 2017. Fabio Aru zou in 2017 eigenlijk proberen om in zijn thuisland de Giro te winnen, maar een trainingsongeluk net voor de start verhindert dat. Dan maar voor Tourwinst gaan denkt de Italiaan. In Frankrijk zet hij alle favorieten een hak in de vijfde rit naar La Planche des Belles Filles. Aru plaatst op iets meer dan twee kilometer van de top een beslissende aanval en pakt de dagzege. In rit twaalf en dertien fietst hij rond in de gele trui, om die dan weer af te staan aan topfavoriet Chris Froome. Aru slaagt er vervolgens nog in om van het podium te tuimelen en te stranden op plaats vijf in het eindklassement.

Cholet, 9 juli 2018. Voor het eerst sinds 2015 staat er nog eens een ploegentijdrit op het programma in de Tour. Een spannende strijd voor België, want twee landgenoten maken kans op de gele trui. Philippe Gilbert met Quick Step en Greg Van Avermaet met BMC. Het is de laatste die samen met zijn ploeg het secondespel na 35 kilometer fietsen tegen de klok naar zich toe trekt. Van Avermaet trekt dus ook het geel aan en is niet van plan om die trui zomaar af te geven. De gele Belg toont zich in de kasseienrit naar Roubaix met een tweede plaats. Ook na de rustdag hangt het geel nog om zijn schouders, maar dan staan de Alpen voor de deur. Niet het terrein van Van Avermaet, maar hij verdedigt de trui met hand en tand en glipt mee in de vroege vlucht. De favorieten houden zich koest en zo behoudt Van Avermaet een dag langer dan verwacht de leiderstrui.

De als pistier geschoolde Welshman Geraint Thomas rijdt sinds 2010 voor Team Sky – nu Ineos. Hij weet zich op de weg eerst te profileren als klassiek renner, met onder meer een zege in de E3 Harelbeke (2015). Sinds een vijftal jaar focust Thomas zich op rittenwedstrijden. En met succes. Na onder meer de eindzege in Parijs-Nice (2016) volgt in 2018 de grote doorbraak. Geraint Thomas wint naast de Dauphiné Liberé ook de Tour. Hij blijkt sterker dan kopman Chris Froome, die vrede moet nemen met een derde plaats. Na Wiggo en Froome wint nu een derde renner uit de stal van Team Sky.

Fontenay-le-Comte, 7 juli 2018. Fernando Gaviria wint op imposante wijze de eerste massaspurt van de Tour ‘18. Peter Sagan en Marcel Kittel bijten hun tanden stuk op de jonge Colombiaan. Gaviria mag ook de gele trui aantrekken. Het was vijftien jaar geleden dat een Colombiaan het geel nog eens mocht dragen. In 2004 was die eer weggelegd voor Hugo Peña. In de vierde rit herhaalt Gaviria zijn kunststukje nog eens. Hij wint opnieuw. Ook al is hij de gele trui dan alweer kwijt, knap Tourdebuut van de Colombiaan.